We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
No matter how many times a snake sheds his skin, he will always be a snake
Voorzichtig keek de kitten over de rand van het nest. Zijn kittenblauwe ogen konden het niet laten om velangsvol naar de andere kittens te kijken, die aan het spelen waren. Hij wilde ook meespelen, zijn blik gleed even omhoog naar de plek waar zijn moeder lag. Hmm. Zou hij gewoon? Ja. Het kon vast geen kwaad om het nest te verlaten, mama lag toch rustig te slapen. Ze zou geen last van hem hebben als hij weg was, toch? Hij kroop stilletjes door het zachte mos, totdat zijn pootkussens de grond van de nursery raakte. Eek! Spannend! Hij kroop rustig verder, totdat hij met alle vier poten buiten het nest stond. Oooh! He did it! Zijn grote ogen werden nu gericht op een kitten met rode kleurtjes rond haar snoet, poten en staart. Misschien wilde zij wel met hem spelen! "W-wil j-ji-" Oh. Woorden. Lastig.
Pepperkit fronste diep terwijl ze met haar pootjes probeerde een mosbal te vormen in de goede vorm. Ze wilde heel erg graag de perfecte mosbal hebben om mee te spelen, aangezien ze zich de laatste tijd toch wat van de andere kittens afgezonderd had sinds het incident met Seagull. De kitten was meer alleen aan het spelen dan met de anderen. Het verbaasde haar dan ook toen een heel erg vreemd uitziende kitten haar kant op kwam. Ze opende haar mondje om er iets van te zeggen, maar ze hield toch haar mondje, aangezien ze niet onbeleefd wilde zijn. Mama wilde immers dat ze altijd beleefd was naar anderen. "Wat?" vroeg ze wat verward toen de kitten begon te brabbelen. Ze wist niet goed wat hij wilde zeggen... Jonge kittens waren zo ontzettend lastig op dit vlak..
No matter how many times a snake sheds his skin, he will always be a snake
Een lichte frons speelde rond zijn gezicht, terwijl hij geen flauw idee had hoe hij het woord dat hij aan haar wilde vragen moet uitspreken. Zijn tong leek er over te vallen en de hoop dat zij hem wel zou begrijpen, viel al snel in duigen toen ze een verbaasde 'wat' zijn kant op kaatste. Shit. Hij opende zijn mondje weer, deze keer twijfelend, waarna hij even zijn nog kittenblauwe ogen op het mosballetje aan haar poten liet vallen. Uhm. "W-w-wil.. j-jij sp-spe.." Gefrustreerd sloeg hij met zijn poot op de grond, waarna hij zijn oortjes liet hangen en zich omdraaide. Oké, dan niet!
Pepperkit keek in stilte naar de kitten met de gekke huid. Was er iets mis met hem? Was hij ziek? Pepperkit kon het niet zeggen. Misschien was het zoiets als Waspsting? Was een gerimpelde huid juist dat je lief was? Pepperkit kon het moeilijk zeggen. Deze kit had ook nog moeite met spreken, al was de boodschap nu overgekomen. "Ikke wil wel spelen!" verklaarde Pepperkit vrolijk met een zwiep van haar staartje. Ze sprong meteen op, iets door haar poten zakkende zodat ze snel weg kon springen van de kitten. "Pak me dan als je kan!"
No matter how many times a snake sheds his skin, he will always be a snake
Hij had zich boos weggedraaid, toen de ander plots opmerkte dat ze wel met hem wilde spelen. Oh.. Oooh yes! Hij draaide zich vrolijk naar haar om, maar ze maakte al dat ze weg kwam. Snel probeerde hij achter haar aan te hobbelen, maar zijn motoriek was nog veel te onhandig. Het duurde dan ook niet lang voordat de kitten over zijn veel te grote poten heen struikelde en met een luide oof languit op de grond terecht kwam. "Aah, jij the sjnel!" Piepte hij, licht teleurgesteld omdat hij ook zo snel wilde zijn.
Als klein kind was rekening houden met anderen nog wel eens lastig. Zo merkte Pepperkit dat ook. De kitten was vrolijk weggestuiterd voor Sheddedkit, geen rekening houdend met het feit dat de kitten natuurlijk nog niet zo hard kon lopen. Pepperkit bleef dan ook wat verbouwereerd stil staan toen Sheddedkit naar haar begon te piepen nadat hij ook nog gevallen was. Geschrokken spurtte Pepper terug naar de kitten en gaf ze hem een duwtje met haar neus. "Ben je oké?" miauwde de kitten met platgelegde oren. Niet huilen. Ze vond Sinclaw eng. Niet h.u.i.l.e.n.
No matter how many times a snake sheds his skin, he will always be a snake
Als een zielig hoopje pluis (of krul?) bleef de kitten liggen op de grond van de Nursery, hij had zijn pootjes zielig over zijn kopje getrokken. Oh. Kijk hem nou! Arme hij! Pepperkit kwam snel weer terug zijn kant op en vroeg of hij oké was. De kitten zijn ovale kop werd omhoog geheven en hij trok even een prillipje, zachtjes knikkend. Waarna hij plots op sprong - al had hij even de tijd nodig zijn evenwicht te herpakken - en haar aantikte. "Tikkie jij bent hem!" Giechelde hij, waarna hij zich omdraaide en weg hobbelde.
Pepperkit had haar gevlamde oortjes lichtjes naar achteren gedraaid bij het horen van de piepjes en was toch maar ietsjes dichterbij gekropen, laag tegen de grond om de kitten niet te intimideren. Als hij ging huilen was ze echt klaar met jonge kittens. Dan verhuisde ze definitief haar nest naar de medicine cat den, bij haar grote broer, soort van oom en papa. Dat klonk veel be- Pepperkit liet een geschrokken piep los toen de kater ineens tegen haar neusje tikte. Oh! Dat was oneerlijk! "Valsspeler!" bracht Pepperkit uit, waarna ze weer overeind stapte. Ze wilde meteen weer achter de kitten aanrennen, maar besefte zich toen wel dat ze wat sneller was en dat het spel toen helemaal niet leuk was. Dus begon ze achter de kitten aan te wandelen. Weer wat geleerd.
No matter how many times a snake sheds his skin, he will always be a snake
Hij grinnikte terwijl hij alles behalve elegant weg hobbelde, in de hoop dat hij nu wel sneller kon zijn dan Pepperkit. Haar pootstapjes naderden hem, totdat ze opeens een stuk langzamer werden. Nieuwsgierig richtte de kitten zijn blik over zijn schouder, maar omdat hij nu zijn blik niet meer vooruit had gericht, botste hij opeens tegen een nest aan. Oof! De kitten lette niet op wiens nest hij had geraakt en draaide zich direct om naar Pepper. Hij maakte een schijnbeweging en rende toen de andere kant op. Oh, wat was dit leuk!
Pepperkit lachte uitgelaten toen Sheddedkit ervandoor ging. Het was moeilijk hoor! De oudste zijn in de nursery. Maar toch wist ze zich wel te redden. Deze jongere kits waren ook een stuk minder gemeen dan Timekit en Marshpaw. Dus dit lag haar eigenlijk wel een beetje beter. Ook al moest ze dan wat langzamer rennen. Ze had ook wel echt de bouw voor rennen, met lange poten en een smal lichaam, een echte Windclanner. Van het vermeende Shadowclan bloed was weinig te vinden. De kitten maakte een schijnbeweging en Pepper moest eventjes draaiden op haar voorpoten. "Oh nee ik krijg je nooit te pakken!" bracht de kitten dramatisch uit.
No matter how many times a snake sheds his skin, he will always be a snake
Jeej! Hij was sneller dan de oudere kitten. Een grote grijns stond rond zijn lippen terwijl hij zich een weg door de Nursery heen baande. Hij draaide zich kort om, om te kijken waar Pepperkit zich bevond. Zachtjes grinnikte hij weer bij haar woorden. "Ik heb geleerd van de beste!" Bracht hij vrolijk uit, want hij herinnerde zich nog dat ze de eerste keer heel snel was geweest, veel te snel. Shedded rende in een bocht om een nest heen en verstopte zich daarachter, maar wat hij wel niet door had, was dat zijn dunne staartje nog steeds omhoog stak en achter het groene mos duidelijk zichtbaar was.
Pepperkit lachte toen de kitten uitbracht dat hij het geleerd had van de beste. Nou dat was een compliment. Al was Pepperkit natuurlijk zelf ook nog een kind en daarbij een kind met niet zo heel erg veel geduld. Dus dit ging ze niet lang volhouden. Gelukkig leek Sheddedkit ook te beseffen dat ze niet eeuwig ging inhouden, of het was stom toeval. De kitten verstopte zich namelijk achter een berg mos. Pepperkit keek om zich heen. "Oh nee, Sheddedkit is weg," bracht ze met nep-paniek uit.
No matter how many times a snake sheds his skin, he will always be a snake
Oh. Wat een briljant plan! Pepperkit was hem helemaal kwijt! Ze leek totaal in paniek te zijn om het feit dat hij opeens, poef, uit het niks was verdwenen. De kitten maakte zich nog kleiner, maar stak daarbij zijn kontje nog meer de lucht in, waardoor het puntje van zijn staart nog duidelijker werd achter het mos van het nest. "Thihi." Lachte hij speels bij haar woorden. Ze ging hem nooit vinden!
Pepperkit keek met een glimlachje naar het staartje wat boven het mos uitstak. Ze had er in het begin moeite mee gehad, rekening houden met de jongere kittens, maar het ging steeds beter en werd ook zo steeds leuker. "Oh jee.. nou ja.. als Sheddedkit weg is.. dan ga ik maar slapen.." miauwde Pepperkit met een heel erg overdreven diepe zucht, terwijl ze zich wegdraaide van het zwiepende staartje. Oh ach en wee, als Shedded zo goed verstopt was.. Tja, dan kon Pepper niet meer met hem spelen.
No matter how many times a snake sheds his skin, he will always be a snake
De woorden van Pepper zorgden ervoor dat de kitten zijn ogen groot maakte. Oh nee, nee, het spel mocht niet voorbij zijn! Misschien moest hij Pepper een hint geven. Maar hmmm, wat? Hij stak zijn kopje voorzichtig over de rand van het mos, om richting Pepper te kijken. "Je bent warm.." Piepte hij, waarna hij weer achter het nest duikte. Hihihi. Misschien wist Pepper nu welke kant op te komen!
Pepperkit keek met een diepe zucht om zich heen en schudde haar kop daarna overdreven. Nope. Ner-gens een Sheddedkit te bekennen. Nou ja.. dan maar.. En plotseling een stemmetje. Dat ze warm was. Pepperkit spitste haar oortjes en hield haar hoofdje wat scheef. "Huh? Ik hoorde wat? Maar ik zie he-le-maal niks," miauwde Pepperkit, waarna ze met haar pootjes tegen haar kinnetje tapte. Wat een gekkigheid toch weer. Het moest toch wel spoken in de nursery, dat kon niet anders.
No matter how many times a snake sheds his skin, he will always be a snake
Shedded bleef zo stil mogelijk achter het mos zitten, maar door zijn enthousiasme kon hij een lachje niet onderdrukken toen Pepper hem nog steeds niet kon vinden. Hij was een meester in zich schuilhouden, yes! De kitten wachtte nog even, voordat hij plots tevoorschijn sprong. "Boe!" Piepte hij enthousiast. Haha, dat had Pepper zeker niet verwacht!
Pepperkit moest het Sheddedkit nageven. Ze schrok toch wel daadwerkelijk kort toen de kitten nog vrij hard boe wist te roepen. Waar kwam zoveel geluid überhaupt vandaan als je zo'n klein lichaampje had! Haar staart was toch kort twee keer zo dik en ze was overeind geschrokken. Maar daarna liet ze zichzelf weer ontspannen. Niks aan het handje. "Oh! Daar ben je! Ik was je kwijt!" verzuchtte Pepper al lachend.
No matter how many times a snake sheds his skin, he will always be a snake
Hij leek trots te zijn op het feit dat hij haar met zijn kittenstemmetje nog had laten schrikken, al moest hij eerlijk toegeven dat de kitten daarna even kort op adem moest komen van de plotselinge sprong en het geroep. Hij had niet verwacht dat het zoveel energie zou vergen. Hij grinnikte toen ze vertelde dat ze hem kwijt was. "Ik zat achter het nest verstopt!" Meldde hij vrolijk.
Pepperkit glimlachte warm naar Sheddedkit, welke aangaf dat hij zich achter het nest verstopt had. Ondanks dat Shedded er een beetje gek uitzag, moest Pep toegeven dat het van binnen wel goed bij hem leek te zitten. Hopelijk zou dat dan ook zo blijven. Wie weet hoe kittens veranderden op het moment dat ze groter werden. Zij was al heel anders. "Wat goed! Ik kon je helemaal niet vinden!" verklaarde Pepperkit warm. Een leugentje om bestwil toch?