{Bloodpaw} No floof

Hij kende deze den goed maar dat hij nu werkelijk hier zijn hele leven zou slapen en werken was toch echt een dingetje. Nooit had hij dit gedacht en toch was zijn droom waar gekomen. Nog geen dag geleden had Acefray hem echt tot zijn leerling benoemd tijdens een clan meeting en blijer had hij niet kunnen zijn. Die nacht had hij zelfs nog per ongeluk in de apprentice den geslapen maar al snel was hem verteld dat zijn plaats nu in de med cat den was, een eigen slaapplaats waar alleen iemand met een rang die hij nu bezat mocht slapen. Al deze special treatment, de tom wist niet wat hij er eigenlijk allemaal mee moest. Natuurlijk voelde hij zich zo vereerd maar ook.. vreemd. Hij vond zichzelf namelijk niet speciaal, hij was een doodnormale kat. Wist Acefray dit wel zeker? Hij wou de grijze tom maar ook de clan niet teleurstellen, echt niet gewoon. Zijn clan was hem zo belangrijk wat als hij zijn medicine cat training faalde omdat hij maar gewoon een simpele gozer was? De maine coon apprentice sleepte zijn nest de medicine cat den binnen terwijl zijn gedachtes blijven malen waardoor hij zowat een kitten plat. OEPS. waarom was hij ook altijd zo lomp?? Snel zette de zwart met rood gevlekte tom een stap terug en keek naar de kitten die zo te zien een leuk uurtje gespeeld had in het modderige kamp. "Hey daar Pepperkit" Bloodpaw legde zijn meegesleepte mos nest neer en keek naar de bemodderde kit die mee was gegaan vanuit Windclan toen hij daar was om de gewonden te helpen. Hij hoorde haar nog wel net roepen naar haar vader of Acefray maar de tom wist dat beide katten op het moment niet hier te vinden was. "Sorry kleintje, maar Tallstar en Ace zijn weg. Ze zullen vast snel weer terug zijn." Mauwde Blood met een vriendelijk glimlach op zijn snuit. "Zo te zien heb je een aardig avontuur beleefd," Hij knikte even naar haar vieze vacht. Misschien kon ze haar avontuur wel met hem delen.

Bloodpaw keek neer op de vieze kitten, ze had duidelijk gespeeld in het kamp waar het negen van de tien keer modderig was. Een glimlachje lag op zijn lippen, hij herkende de vieze pels uit duizenden. Zelf had hij ook altijd last gehad van een modderige pels na het spelen. De tom vroeg dan ook wat voorn leuk avontuur ze beleefd had en Pepperkit antwoordde: ze had sneeuwvlokjes gevangen. Oh! Dat had hij ook gedaan toen hij voor het eerst in zijn leven de sneeuwvlokjes had gezien, wat nog niet eens zo lang geleden was. De tom ging liggen, zodat hij op een betere ooghoogte zat met de kitten. Hij was aardig groot gebouwd en neerkijkend op kleinere katten gaf hem wel is nekpijn. “Dat klink erg leuk Pepperkit, je heb het dus naar je zin hier in Shadowclan?” Mauwde hij met vragende bewegende oortjes. Toen Windclan aangevallen was door vossen, honden en zelfs twolegs met paarden had hij samen met Acefray en Tallstar hun geholpen. Hij was er geweest voor de gewonden samen met Ace en toen ze terugkeerde hadden ze plots een kitten mee genomen. Pepperkit. De dochter van een overleden Windclanner en Tallstar. Iets waar hij een mening over had maar deze niet uitsprak. De kitten voor hem kon er namelijk niks aan doen dat haar beide ouders z’n belangrijke regel gebroken hadden, vooral een Leader die zo iets gedaan had kon gewoon niet, in zijn ogen dan. Gelukkig vond hij Pepper best lief, ze was gedragen door Ace en hij had tussendoor warm gehouden. Ze was nu één van hen en hij zal dus ook de wit rossige kitten beschouwen als een clangenoot, als familie. “Je vacht is wel heel vies hoor, zal ik je anders helpen met schoonmaken?” Sprak Bloodpaw.

Bloodpaw was gaan liggen en kletste wat met Pepperkit. Hij had gevraagd als ze tot nu toe Shadowclan al leuk vond waarop ze enthousiast knikte. Meteen glimlachte de tom, zijn oortjes omhoog staand. “Gelukkig maar! En anders zullen we inderdaad de gemene katten een platte neus slaan” Ging hij mee in op de blije energie van de kitten. Al zou hij hopelijk niet Waspsting moeten slaan, dat zou namelijk zijn dood betekenen. Bloodpaw vroeg als hij anders haar even een pootje moest helpen met haar vieze vacht waar de kitten even over twijfelde. Oh nee.. had hij nu iets vreemds gezegd? Hij zag zo vaak andere katten elkaar helpen, vooral bij de sharing tongues. Hadden ze dit soms niet in Windclan? Gelukkig knikte Pepperkit. Okay dan. “Wist je dat elkaars pels verzorgen heel goed is?” Mauwde hij. “We noemen het sharing tongues. Vaak doen we het als we klaar zijn met onze taken met alle clangenoten. Vaak kletsen we dan even bij, of maken we onze band sterker als clan. Het is ook heel fijn voor als je nog niet goed weet hoe je vacht moet verzorgen of nog een beetje leren te socialiseren, dat leer je dan ook daar. Katten verzorgen elkaar als gebaar van genegenheid of bescherming. Sommige gebieden, zoals onze eigen gezicht, oren en de bovenkant van onze hoofd, zijn moeilijk voor ons om schoon te maken dus wij vertrouwen er op dat onze familie, onze clangenoten, voor ons zullen zorgen zodat we er altijd mooi uitzien.” Dit was wat zijn moeder verteld had.

De tom moest even gniffelen. Katten hun neus plat slaan, hoe kwam de kit daar überhaupt op? Ze mauwde dat ze het al gedaan het bij Lionrain en even keek Blood verward op. Lion-wie? Bedoelde ze soms Lionreign? Waarschijnlijk, want er was geen Lionrain in Shadowclan en reign was moeilijk uit te spreken vooral voor de jongere katten dus hij snapte dat ze het verkeerd uitsprak. De tom ging er dus ook niet op in, lekker belangrijk. Hij zei ook altijd dingen nog verkeerd. “Dat komt omdat ik vandaag niet achter sneeuwvlokjes gerend heb.” Mauwde hij met een glimlach en geamuseerde trillende snorharen. “Maar, kijk” Hij schepte met zijn poot was opgedroogde oude blaadjes op zijn poot. “Nu ben ik ook vies!” Oh nee, haha. Hopelijk maakte Bloodpaw hiermee het wat leuker voor de kit.

Bloodpaw had bij zichzelf was blaadjes over zijn poten gegooid en verward keek Pepper hem aan. Oh nee, waarom vond ze het niet leuk? Ongemakkelijk slikte hij even maar gelukkig trok de verwarring van de kittens haar snuit en speelde ze mee. Dat was op het nippertje. Bloodpaw was niet zo goed met dit kinderlijke gedoe al probeerde hij het wel. Vooral om het leuk te maken voor de kit die pas net haar thuis had moeten opgeven zodat ze hier kon wonen bij haar vader en opa. Bloodpaw grinnikte mee met haar gelach maar schrok toen de kleine flame point haar modderige kop tegen zijn stevige borstkast duwde. Oh, oh. Nu was hij ook onder de modder! "Nu ben jij nog vieziger!" Sprak Pepper ondeugend en de medicine cat apprentice keek toe hoe ze naar achteren ging en iets door haar pootjes zakte. Ah! Ze was nog niet klaar met spelen. De grote tom zakte net als haar in een speelse houding en gaf haar een uitdagende speelse grom. “Kom maar op!”

Bloodpaw moest zijn kaken strak op elkaar gedrukt houden om niet in de slappe lach te schieten toen Pepperkit verklaarde dat ze “kom op” kwam. De grote medicine cat apprentice stond licht door zijn poten gezakt en wachtte op de speelse aanval van de kitten. Hij had al gevechts trainingen gehad van zijn ex mentor en stiekem had hij het best leuk gevonden, hopelijk zou Acefray hem zo nu en dan nog wat bijleren, gewoon voor het geval dat hij straks door een leger kittens aangevallen zou worden zoals nu. Pepperkit maakte haar move en om het leuk te houden voor de jonge kit liet hij zichzelf gewoon verslaan. De tom voelde hoe hij een tik op zijn snuit kreeg en overdreven liet hij zich omvallen alsof Pepperkit ENORM sterk was. “Oh nee!” Mauwde hij op zijn rug. Zo zijn dikke pluizige warme buik openstellend waar de kit waarschijnlijk gebruik van zou maken. “Je bent zo sterk!” Daagde hij het spelletje meer uit.

Bloodpaw werd verslagen. Of nouja, liet zich verslaan door Pepperkit. Het spelletje vond ze in ieder geval leuk, dat was wel te merken. Met zijn bemodderde snuit had de medicine cat apprentice zich laten omvallen waardoor hij nu op zijn rug lag. Pepperkit twijfelde geen seconde en pakte haar kans om zijn zachte buik ‘aan te vallen’, met een luide mauw. Grinnikend keek hij hoe de wit met rode gesierde / getekende kitten boven op zijn lijf probeerde te klimmen. Het duurde eventjes maar uiteindelijk lukte het, met een klein beetje hulp van zijn staart, sstt. Pepperkit spinde toen ze boven op zijn buik stond en vertelde hem dat ze had gewonnen. “Machtige Pepperkit!” Speelde hij mee toen Pepper nogmaals haar strijdkreet uit riep. “Je heb me al verslagen! Genade!” Mauwde hij met zijn tong uitstekend.

Southernstar’s deputy? Oh starclan, had de kitten van Acorndust weer het leuke spelletje gespeeld? Het viel wel te verwachten. Dat kind deed niks anders dan dat. Bloodpaw glimlachte, maar meer om het feit dat Pepperkit heel trots was op haar zelf en niet perse dat ze nu ‘deputy’ mocht zijn. De kitten mocht zeker meer zelfvertrouwen krijgen, vooral om het feit dat er in de toekomst nog wel eens pestkoppen kunnen komen door haar bloedlijn. Ondertussen had de tom zijn tong uitgestoken maar de kitten zag dit als een aanvalsobject en begon met haar pootje zijn uitgestoken tong te tikken. De apprentice plopte zijn tong weer naar binnen. “Ja ja, jij heb gewonnen.” Grinnikte hij en sloeg zijn poten om Pepperkit heen. Een knuffel, op zijn warme buik. “Klaar met spelen? Dan kunnen we je vieze vacht schoonmaken voor Burning je zo komt ophalen voor het eten.” De queen zou hem een draai voor zijn oren geven als ze zag hoe vies Pepperkit terugkwam van hem vandaan.

Bloodpaw gaf de kit een knuffel maar omdat zij het spelletje had gewonnen mocht hij dat niet doen. Toch hield hij haar lekker vast en hoorde hij Pepperkit klagend mauwen. Grinnikend liet hij dan op gegeven moment de kit los en zag hij haar gapen. Ook de slaap prikte in zijn ogen maar hijzelf moest nog vele taken volbrengen voor hij vanavond zijn ogen mocht sluiten. Bloodpaw kreeg een zachte oké als antwoord waarna ze haar kittenlijfje wat in zijn dikke vacht nestelde. De tom bewoog zich langzaam op zijn zij maar zorgde er wel voor dat niet Pepperkit zomaar van hem afkukelde. Met zijn staart hield de tom de kitten ook op haar plaats en begon haar zachtjes te wassen toen hij eenmaal goed op zijn flank lag met de kit nog half in zijn buikvacht . Misschien dat als Pepper zo in slaap viel dat hij stiekem mee kon tukken.. hehe.

Bloodpaw ging ritmisch te werk toen hij Pepperkit's haar vacht aan het schoonmaken was. De kitten mompelde nog wat zachte woordjes maar niet hoorbaar voor de medicine cat apprentice. Waarschijnlijk was het omdat ze half in slaap viel, de tom keek even naar haar ogen die inderdaad zachtjes sloten. Kort glimlachte hij, wat was ze toch schattig. Tallstar maakte ondanks zijn fout om de code te breken toch wel lieve kindjes. Pepper gaapte diep en krulde zich in zijn zwart rood gevlekte vacht. Nog even bleef hij haar wassen tot het meeste modder en zand uit haar flame point pels was en krulde zichzelf toen ook op als een bolletje. Met de kit in zijn buivacht sloot hij zijn ogen. Nog kort verplaatste hij zijn eigen staart om zijn lijf heen en sloot zijn ogen. De tom verdiende wel een mini power nap.

- uit <3