Another one bites the dust

De lucht kleurde zich bijna donker toen de bruine kater nog net besloot om eem wandeling te maken. Hij was toch al bijna een warrior, dus waarom zou het zoveel uitmaken dat hij even vóór het donker zijn gedachtes kon legen? Praten tegen de sterren, van de stilte en leegte genieten. Daar hield hij wel van.
Hij was niet persee een introvert, maar het was gewoon het feit dat katten bewust waren van wat hij deed. Wat hij zei. Het gaf hem druk, en dat vond hij duidelijk niet prettig. Er werd soms te veel van hem verwacht. En soms zou hij liever in een hol kruipen, afwachtend tot iemand hem vertelde dat het veilig genoeg was om weer uit te komen. Of zijn bestaan helemaal wissen, onzichtbaar zijn. Hij zou niet kunnen weten hoe het zou zijn als leider. Tallstar zou vast ook veel druk op zichzelf hebben, geen wonder dat hij dan op vakantie ging.

Daarom was hij net aan het einde van het territorium. De geur van RiverClan werd hier sterker. En het geluid van de brede rivier vertelde al genoeg. Hier was hij weleens verdwaald geraakt toen hij nog net apprentice was. Nu was hij volwassen. En kende deze plek uit zijn duimpje. De bruine kater zat neer vlak aan de rand van de rivier en keek neer op het water voor hij een kalme zucht liet horen. Stilte.

+ Sinclaw