Always

Het nieuws was haar zwaar op de maag gevallen, maar voor nu probeerde ze gewoon door te gaan tot ze naar de nursery zou moeten gaan. Het was nog steeds niet heel hinderlijk, maar lang zou het ook niet duren. In ieder geval was er al een zwelling te zien en anderen begonnen het ook wel door te krijgen zonder dat ze iets hoefde te zeggen erover. Ze was net onderweg naar de prooistapel toen ze een kitten dicht bij haar opmerkte en haar blik op het katertje rustte voor een moment. Het was duidelijk dat hij haar niet had opgemerkt, maar dat maakte haar niet zoveel uit, dat kon altijd gebeuren. "Hey," Begroette ze de kitten rustig. Het was tenslotte niet alsof ze snel genoeg met haar eigen kittens zou moeten leren omgaan en misschien was een van de huidige kittens geen slechte oefening. Toch gingen haar haren overeind zijn bij de pijnlijke piep van de kitten. Wat was er gebeurd? "Waar doet het pijn?" Vroeg ze vrijwel meteen bezorgd. Ze hoopte dat het niks ernstigs was.

De kitten leek gelukkig niet al te veel pijn te hebben, want Waterkit leek alweer afgeleid te zijn door iets. Ze volgde zijn blik en merkte een spin op die de kitten blijkbaar Tom had genoemd. Het was ergens wel schattig dat de kitten een spin een naam had gegeven. "Je hebt de spin een naam gegeven?" Merkte ze dan ook op. Het was een simpele spin, maar Waterkit had er blijkbaar genoeg plezier aan. "Mijn naam is Winterbird." Beantwoordde ze de kitten zijn vraag.

De kitten stelde zich voor als Waterkit nadat hij een vastberaden knik had gegeven op haar vraag. De vraag of ze met hem op jacht wilde gaan was een die ze niet aan had zien komen en al helemaal niet om een mier te vinden om de spin te temmen. "Klinkt als een plan." Sprak ze alsnog. "Waar denk je het beste een mier te kunnen vinden nu?" Het zou tenslotte niet makkelijk zijn om er nu een te vinden vanwege dat het zo koud was, maar op warmere plekken zouden er misschien nog wel wat zijn. Maar hoe ze er een spin mee zouden temmen was haar nog steeds niet helemaal duidelijk, maar voor nu zou ze meespelen.

Ze volgde de kitten naar een plek bij de wand van het kamp. Ze knikte kort bij zijn opmerking over graven en plantte haar poot naast die van hem waar ze zelf wat zand weg probeerde te halen. "Is een mier genoeg denk je?" Ze zouden altijd eerst met een kunnen beginnen en dan daarna verder gaan met meer als het nodig mocht zijn. Ze moesten hun doelwit natuurlijk ook nog in het oog houden, maar ze ging er vanuit dat die niet meteen weg zou rennen. Ze haalde nog wat zand weg met haar poot en dacht dat ze wat zwarts zag bewegen, maar het verdween al snel weer. "Volgensmij zag ik hier net iets." Sprak ze terwijl ze opnieuw wat zand weg haalde om te kijken of de mier nu wel tevoorschijn kwam.

De kitten was duidelijk blij dat ze een mier te pakken hadden weten te krijgen en liet deze dan ook zien aan haar. Daarna kwam echter wel de belangrijke vraag: waar was de spin gebleven? Ze liet haar blik van de mier naar de plek gaan waar ze de spin voor het laatst gezien hadden, maar natuurlijk was het dier niet meer op die plek. "Ik denk dat we Tom eerst weer moeten vinden." Sprak ze, terwijl ze terugliep naar de plek waar ze de spin voor het laatst gezien hadden. "Misschien komt Tom wel naar de mier toe." Ze schatte de kans niet groot in, maar het viel altijd te proberen. Ze wilde nou ook weer niet hebben dat dit zou mislukken omdat ze de spin niet terug konden vinden.