[9-02-'19] Ceremonie

Shadowclan Ceremonie Februari

Oke, als het goed was, was de rust een beetje weder gekeerd en zou hij niet nog een aanval hoeven verwachten. Met een halve oogrol liep de kater de medicine den uit, rolde ook nog eens met zijn schouders om het een beetje los te krijgen en sprong toen op de rots, hoezeer het sommige katten ook irriteerde: hij was nog steeds leider. Balen.

“Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen op de open plek.” Klonk zijn stem weer, voor de zoveelste keer een blik naar boven richtend met een inwendige glimlach om het feit dat Inner zich waarschijnlijk helemaal zat op te winden om alle regels die hij niet leek te volgen. Soms was het maar moeilijk, er waren ook zoveel regels, en wat was het nut van sommige? Hij wist het niet altijd, maar tot die tijd deed hij zijn ding en moesten sommige katten ook gewoon een mentor. Weinig kans dat hij om zijn mentorkeuze afgezet zou worden – alhoewel, Hazelnut zag hij er nog wel voor aan.

Zoals altijd eerst de mededelingen, zodat de katten wisten waar ze mee te maken hadden in de clan. Al wist iedereen het waarschijnlijk wel. "Beste clangenoten," Begon hij, zijn blik strak, leider zijn had hem wel degelijk veranderd, alleen niet helemaal in de trant als dat sommigen wilden. "Seagull heeft Pepperkit aangevallen," Duh, dat was vast voor iedereen allang duidelijk. "Dit was een duidelijk teken van verzet tegen mij, en hoewel ik discussies en gesprekken prima wil voeren, zou ik iedereen willen verzoeken kittens daarbuiten te houden," Zijn vlammend gouden ogen spraken boekdelen, hij kon het best hebben dat er iemand ontevreden was, daar een kitten bij betrekken zou hij van zijn leven niet goedkeuren. Zijn kitten daarbij betrekken was vragen om problemen. "Dus mocht iemand met hetzelfde plan in zijn hoofd zitten, klop eerst even bij mij of Acorndust aan," Nou dan was dat ook weer duidelijk.

“Verder zijn er apprentices die een nieuwe mentor nodig hebben, en wat kittens die aan het apprenticeschap toe zijn,” Ging hij over op het verdelen van mentoren. ”Barepaw, Settledpaw, Beepaw, Flurrypaw, Silverpaw en Wolfpaw hebben een nieuwe mentor nodig,” Even keek hij de groep aan, glimlachte kort naar hen, en begon toen de mentoren te noemen. ”Dat zullen respectievelijk Blackbear, Acorndust, Bluebell, Littlebee, die zowel Silverpaw als Flurrypaw mag mentoren, en Hazelnut zijn,” Want hij was geen kinderachtige leider die katten die het niet met hem eens waren geen apprentices gaf, dat vond Tall doorgaans onzin. So what als de ander een mini-leger opzette, het zou wel weer goedkomen. Deed het altijd.
Hij knikte de kleine katten en de nieuwe mentoren toe. Al het vertrouwen erin hebbend dat de katten de taken goed uit zouden voeren.

“Dan zijn er nog wat kittens die toe zijn aan hun apprenticeschap, Tenderkit, Beechkit en Southernkit, mag ik jullie vragen naar voren te komen.” Hij knikte ook deze kittens even toe. ”Jullie hebben de leeftijd van zes maanden bereikt, en zijn nu oud genoeg om apprentice te worden. Vanaf deze dag zullen jullie bekend staan als Tenderpaw, Beechpaw en Southernpaw totdat jullie warrior worden,” Zijn trotse blik kon hij niet verhullen. ”Jullie mentoren zullen Fawnstep, Stormlily en Tigerclaw zijn,” Zo, weer een hele bups aan apprentices en mentoren, intens gewoon. ”Mentoren doe uw taken goed, leer de apprentices wat ze nodig hebben, en maak Shadowclan sterk.”

Even liet de kater de tijd voor de mentoren en nieuwe apprentices elkaar te zien en ontmoeten, waarna hij verder ging met de nieuwe warriors.
“Naast het vreugdevolle nieuws dat zoveel apprentices aan trainingen kunnen beginnen, zijn er ook nog katten in ons midden die hun training afgerond hebben,” Zijn blik gleed naar de desbetreffende katten, en hij wenkte hen naar voren. "Feverpaw en Roughpaw, kom naar voren," Hij sprong van de rots en keek de katten serieus in de ogen. "Ik, Tallshadow, leider van Shadowclan,” #stillgoingstrong ”vraag Starclan neer te kijken op deze apprentices. Zij hebben hard getraind om de warrior code te leren, en ik beveel hen aan bij u om warrior te worden." Zijn blik ging naar de apprentices, "Feverpaw en Roughpaw, beloven jullie plechtig de warrior code na te streven, en de clan te beschermen en verdedigen, zelfs moge het ten koste gaan van je eigen leven?" Tall wachtte op het antwoord van de apprentices, en knikte toen. "Dan, bij de macht van Starclan, geef ik jullie nu je warrior naam. Feverpaw, vanaf nu zal jij bekend staan als Feverdream. StarClan eert jouw creativiteit en skills. Roughpaw, vanaf nu zal jij bekend staan als Roughvoice, Starclan eert jouw weldoordachtheid en rust. Wij verwelkomen jullie als volwaardige warriors van Shadowclan."
Trots keek hij de nieuwe warriors aan, en neeg toen zijn hoofd naar hen, een beetje respect was hier op zijn plaats.

Na deze plechtigheid sprong de kater weer terug de rots op, en keek de clan rond. Eens zien of het vandaag zonder gedoe kon.

“Hierbij is deze ceremonie geëindigd.”

Lijstje:

Eindelijk was het moment daar. Hij was er zo klaar voor. De kitten wierp een vrolijke glimlach op zijn vader. Hij was ervan overtuigd dat hij Acorndust als mentor zou krijgen - want welke andere optie was er? Hij had de beste training mogelijk nodig en het was vanzelfsprekend dat zijn vader de beste mentor was. Southernkit stond vooraan, zijn schouders recht en zijn borstkas trots uitgestoken. Dit was het beste moment dat hij tot nu toe had meegemaakt! Eerst werden er wat anderen naar voren geroepen, apprentices die een nieuwe mentor nodig hadden. Zijn gele blik werd groot van verbazing en daarna van teleurstelling toen Acorndust als mentor van één van hen werd afgeroepen. Wat? En wie zou hij dan krijgen? Nee, dat was niet eerlijk! Hij pruilde bijna boos toen Settledpaw zijn neusje tegen die van zijn vader duwde. Nee, hierover zou hij Tallstar aanspreken, dit was niet hoe het moest gaan. Southernkit stapte naar voren toen zijn naam genoemd werd. Een vlaag van trots gleed door zijn lichaam toen hij zijn nieuwe naam hoorde - Southernpaw. Dat klonk best goed. Maar nog niet zo goed als een warriornaam. De bruingrijze kitten richtte zich op zijn nieuwe mentor. Tigerclaw. Niet op wie hij gehoopt had, en die teleurstelling was zichtbaar in zijn blik toen hij die in de ogen van de kater boorde. Met tegenzin raakte hij zijn neusje aan. Hij had liever Acorndust gehad.

Tag: Tigerclaw

Het was dan eindelijk zover, zijn kittens zouden vandaag apprentices worden. Er was veel gebeurd en hij hoopte dat het voor nu dan ook even rustig zou blijven, zodat zijn kittens eerst de kans hadden om te trainen en ervarener te worden. Hij luisterde dan ook aandachtig naar de woorden van Tallstar en wachtte tot het moment van zijn kittens zou komen. Zijn naam werd echter eerder genoemd, omdat hij een apprentice kreeg die een nieuwe mentor nodig had. Hij knikte kort naar Tallstar en kwam overeind om Settledpaw te begroeten door zijn neus tegen die van hem te drukken. Na dit gedaan te hebben stapte hij weer aan de kant om de rest van de ceremonie te zien en daarbij hoe Beechkit en Southernkit tot apprentices werden benoemd. Southernkit leek bijna teleurgesteld, maar hij hoopte dat het niks ernstigs was. Eenmaal de ceremonie voorbij was stapte hij eerst op Settledpaw af. "Morgenochtend zal de eerste training zijn." Dan zou hij eerst moeten zien wat de kater allemaal al wist. Hij knikte kort naar de apprentice voor hij zich naar zijn kittens begaf. "Ik ben zo trots op jullie." Zei hij dan ook, terwijl hij met een trotse blik naar de twee keek.

Tag: Settledpaw, Southerpaw en Beechpaw

Eindelijk was het zover, ze zou een apprentice worden en dan zou ze eindelijk meer kunnen gaan verkennen en natuurlijk ook de andere clans gaan leren kennen, want Pepperkit telde niet echt als iemand van een andere clan meer. Ze wachtte geduldig op haar beurt. Het maakte haar niet uit wie haar mentor zou worden, zolang het maar niet haar eigen vader was, want hem wilde ze echt niet hebben. Ze hoorde haar naam en liet haar blik naar Tallstar gaan, waarna ze naar voren stapte en haar naam ontving, Beechpaw. Haar mentor was Stormlily en ze wachtte dan ook tot de warrior naar voren stapte voor ze naar haar toe stapte en haar neus tegen die van de warrior drukte. Ze liep weer terug naar haar plaats en wachtte tot de ceremonie voorbij was. Eenmaal deze voorbij was liet ze haar blik rondgaan om Stormlily te zoeken, ze negeerde hierbij haar vader volledig die naar haar en Southernpaw toegelopen kwam om te zeggen hoe trots hij was. Ze kon hierbij alleen maar haar ogen rollen en hoopte dat ze Stormlily snel zou vinden.

Tag: Stormlily, Acorndust

Bluebell nam plaats tussen de andere katten toen Tallstar de clan bijeen riep voor een ceremonie. Er waren een aantal katten die apprentices zouden worden en die hun warrior namen zouden krijgen. Het was altijd goed om te zien hoe de clan groeide. Ze wachtte dan ook geduldig tot haar naam genoemd werd om een mentor te worden. Ze kwam omhoog van haar plaats en stapte naar voren om Beepaw te begroeten door haar neus tegen die van hem aan te drukken. Het was een simpele begroeting die door iedere mentor en apprentice gedaan werd. Ze liep weer terug naar haar plaats en ging daar zitten om naar de rest van de ceremonie te luisteren. Eenmaal de ceremonie voorbij was kwam ze overeind en stapte ze naar Beepaw toe. "Laten we de eerste training morgen doen." Ze wist ook wel dat het niet de eerste training voor de apprentice was, maar wel de eerste met haar.

Tag: Beepaw

Zijn ogen waren samengeknepen toen hij toe keek hoe zijn broer en zus naar voren werden geroepen bij de ceremonie, maar hoe hard hij ook starclan smeekte dat vqndaag ook zijn dag was bleef zijn naam weg. Boos sloeg hij zijn nagels in de bevroren aarde en snoof. Stelletje stommelingen. Iedereen brak regels, deed wat ze wilde en hij? Hij kreeg meteen een straf door het verwonden van een leeftijds genoot. Complete onzin vond hijzelf, als de kitten niet zo vervelend geweest was dan had hij ook geen klap gekregen. Zijn korte lontje had hij echt van zijn moeder geërfd, want vergeleken met zijn pa had zijn vader echt engelengeduld. De woorden van Tallstar gleden de ene oor in en de andere weer uit. Het interesseerde hem niks, hoe blij hij ook eigenlijk was voor ziin sibs voelde hij zich ook verraden en buitengesloten. Puur omdat hij gehandeld had met kracht inplaats van woorden. Met een woedende blik keek hij dan ook naar de Shadowclan leider voor hij zich om draaide en de nursury weer terug binnenstapte. Hopelijk zou Northernfaith deze laatste maan met hem hier besteedde maar die kans was klein. Het was overduidelijk dat zijn moeder terug verlangde naar het normale warrior leven. Dit werd een moon lang vervelen tot het zijn leven zou eisen, letterlijk doodvervelend dus.

Settledpaw spitste zijn oren toen Tallstar hen allen bijeen roep voor een bijeenkomst. Na een korte mededeling over wat er tijden sharing tongues was gebeurd – hét verhaal van de afgelopen dagen – werd het al snel duidelijk dat het een ceremonie was. Settled wist dat hij aan de beurt van om een nieuwe mentor te krijgen. Zijn vorige was helaas door omstandigheden niet meer beschikbaar. Al snel werd zijn naam genoemd en zijn ogen werden meteen kort groot toen hij hoorde wie zijn mentor werd. Acorndust?! Waarom had Tallstar verzonnen dat hij een deputy als mentor nodig zou moeten hebben. Wilde Tallstar extra controle op de halfclanners sinds het Seagull incident? Of dacht hij dat hij een extra hulp nodig was. Meteen voelde hij een zware last op zijn schouders toen hij naar voren stapte en zijn neus tegen Acorndust zijn neus aandrukte. Moest dit nou een eer zijn? Onwennig bleef hij op Acorndust wachten totdat de ceremonie voorbij was. Morgenochtend eerste training. Woordloos knikte hij bij die woorden. Gelukkig had Acorndust al snel zijn aandacht verplaatst naar zijn kittens en Settledpaw bleef in zijn gedachten achter.

Sinds de afgelopen sharing tongues was Hazelnut nogal gefrustreerd. Hij had zijn mening willen delen, had eerlijk gezegd waar het op stond maar veel had hij daar niet echt mee bereikt. En dat was juist hetgeen dat hem frustreerde. Hij was eerlijk geweest, maar blijkbaar werd dat niet geapprecieerd. Hij was in plaats daarvan 'aangevallen' geweest. Tallstar wist heel goed wat hij nu van hem dacht en dat vond hij eerlijk gezegd niet zo heel erg. Ze konden maar beter eerlijk zijn, zo kon ieder zijn taken uitvoeren die van hen verwacht werden. De leader begon te spreken en had het in eerste instantie over Seagull, die kater die hij deels had bijgestaan. De actie tegen de kitten, was iets waar hij niet achter stond, aangezien dit tegen de Warrior Code was, iets waar hij heel strikt in was. Tallstar ging verder: "Dit was een duidelijk teken van verzet tegen mij, en hoewel ik discussies en gesprekken prima wil voeren, zou ik iedereen willen verzoeken kittens daarbuiten te houden," Discussies en gesprekken wilde hij prima voeren? Mh, daar had hij nochtans niets van gemerkt. Vervolgens ging de kater verder met het verdelen van de mentoren en apprentices. Het verbaasde hem lichtjes dat ook hij een apprentice toegewezen kreeg, Wolfpaw werd hem toegewezen. Een jonge apprentice die nog geen moon de naam -paw droeg. Misschien was het wel goed om een apprentice te hebben. Dan kon hij zijn kop tenminste naar iets anders zetten. Hij drukte zijn neus tegen die van de apprentice. De ceremnie werd hervat. Twee apprentices werden benoemd tot warrior, waarna hij de twee jonge katten toejuichte. Het was heel wat om warrior te worden en dat werd dan ook gevierd. De nieuwe warriors zouden vannacht de wacht houden. Toen hij Warrior werd, was het warmer geweest, deze katten zouden in koude de wacht moeten houden, maar Shadowclanwarriors konden daar gelukkig goed tegen. De ijzige temperatuur maakte hen juist sterker. Na de ceremonie kwam zijn apprentice bij hem en sprak hem nogal dwingend aan, in de hoop erachter te komen wanneer ze voor de eerste keer op pad zouden gaan om te trainen. Kort tikte hij met zijn staart tegen zijn kopje om hem koest te houden. Hij sprak tegen een warrior, dat moest dan ook op een beleefde manier gebeuren. Dat maakte hij dan ook even duidelijk met een strenge blik. "We starten bij zonsondergang." mauwde de kater strikt. "Zie dat je straks klaar zit aan de ingang, zodat ik je niet moet lopen zoeken." Even was hij stil en trok zijn mondhoek op in een kleine glimlach. "Nog vragen? Nu is het de moment." Zijn vraag was heel open, maar hij wilde ze nu wel beantwoorden. Tijdens zijn trainingen wilde hij het namelijk niet over koetjes en kalfjes hebben.