[Ceremonie] As the Snow Melts Away

De schemering begon in te vallen toen de roestbruine kater en zijn groepje het kamp terug binnen kwamen. De laatste zachte stralen van de zon gaven alles nog een subtiele oranje gloed voordat ze straks helemaal achter de horizon zou verdwijnen. Er was, op zijn moeheid door de reis en de intensieve ontmoeting met StarClan na, echter geen reden voor hem om de aankondigingen nog langer uit te stellen. Hij kon niet garanderen dat als hij nu zou gaan slapen om uit te rusten, hij nog op tijd wakker zou worden om vóór Moonhigh een nieuwe Deputy te benoemen. Hij wachtte dus nog even af tot zijn groepje zich had verzameld in het kamp, waarna hij gelijk door trippelde naar de met sneeuw bedekte High Rock en erbovenop klom. Hij sprak de welbekende woorden uit, al deed hij dat dit keer met een bepaalde zekerheid die hij hiervoor niet had gehad. "Laat iedere ThunderClanner die oud genoeg is om zijn of haar prooi te vangen zich verzamelen bij de High Rock voor een Clanmeeting!"

De katten die nog niet tevoorschijn waren gekomen bij zijn terugkeer kwamen uit hun Dens en uit de schaduwen van het kamp, en de bruine kater wachtte even af tot zij zich beneden hem hadden verzameld. "Zoals jullie weten ben ik naar de Highstones gereisd om met StarClan samen te dromen. Ik heb mijn negen levens ontvangen en zal vanaf vandaag bekend staan als Thornstar." Thornstar, wat klonk dat nog gek. Hij zou er zelf nog aan moeten wennen dat katten hem voortaan zo zouden noemen. De manier waarop zijn nieuwe naam weerklonk door het kamp was heel anders dan wanneer een Apprentice zijn Warriornaam kreeg. Hij was niet langer een gewone Warrior, een volledige gelijke. Gelukkig zou hij er niet helemaal alleen voor staan, want de werkelijke ceremonie van die avond moest nog beginnen. Als kersverse Leader was het aan hem om een kat aan te wijzen die zijn rechterpoot zou zijn, die hem zou bijstaan in het leiden van ThunderClan. Hij had er tijdens de reis al over kunnen nadenken en het antwoord was al die tijd al dichtbij geweest. Een kat die wat meer assertief was dan hijzelf en die er geen probleem mee had om haar eerlijke mening te geven. Thornstar geloofde dat zij de perfecte kat was om hem aan te vullen bij het leiden van de Clan. Hij zocht haar blik dan ook tussen de menigte katten en hield die even vast.

"Het is dus ook tijd om een nieuwe Deputy te benoemen. Ik spreek deze woorden voor StarClan, opdat onze voorouders mijn keuze kunnen horen en goedkeuren. Eveningglow zal de nieuwe Deputy van ThunderClan zijn." Hij knikte haar bemoedigend toe en wachtte even af terwijl de Clan haar toejuichte, waarna hij zichzelf van de High Rock af liet glijden en naar Eveningglow toe liep om haar ook te feliciteren.

Het was een vermoeiende reis geweest, zelfs met de kruiden. Ze hadden zeker geholpen, maar dan nog was het fysiek zwaar. Haar lijf was jong en fit dus ze zou morgen waarschijnlijk enkel wat spierpijn hebben. Daarnaast was het niks vergeleken met wat Thornstar had moeten doorstaan. Het leek haar zwaar om levens te ontvangen van katten in StarClan, waar ook geliefden tussen zaten. Bij haar zou dat anders zijn. Glazeheart was de enige kat die echt heel erg dicht bij haar stond en die huppelde gelukkig nog steeds hier rond. Ze trok even verrast met haar oren toen hun leader direct doorliep. Ging hij nu al zijn deputy benoemen? Even Kriebelde het in haar buik. Niet omdat ze verliefd was op de leader, maar om wat er stond te gebeuren. Ergens brandde er een vonkje hoop in haar felgele ogen. Ze wilde het zo graag, misschien soms wat te graag. Ze was een fanatieke warrior en deed alles voor de Clan. Ze wist dat dat niet onopgemerkt was gebleven, maar was het genoeg geweest. Ze was niet de enige kat die graag naast hem zou willen staan en ook dat wist ze. Er zouden katten jaloers zijn en misschien zelfs achterdochtig. Haar afkomst hielp daar niet aan mee en toch was het haar grote droom, al vanaf dat ze kitten was. Ze wilde geen kleintjes krijgen waar elke kattin het in de Clan over had. Ze wilde geen kittens aan haar poot hebben hangen, die aan haar kop zeurden. Nee, haar droom was anders. Dat vonden sommigen ook gek. Hoe kon ze er nu niet van dromen om kittens te krijgen, dat wilde elke kattin met gezond verstand toch?

Ze volgde de bewegingen die Thornstar maakte toen hij de Clan bijeen riep. Toen richtte de kater zijn blik op die van haar en hield die vast. Haar felgele ogen keken vastberaden terug en er volgde een klein knikje van haar kant, alsof ze wilde zeggen dat hij haar kon vertrouwen. Dat ze er alles aan zou doen om hem bij te staan. Dat korte moment was voor haar genoeg geweest, ze wist welke keuze hij had gemaakt. Haar hart begon sneller te kloppen en ze voelde het tegen haar borstkas aan hameren. Toen haar naam werd genoemd bleef deze even door echoën in haar oren. Hij had het echt gezegd. Zo lang dacht ze dat katten haar niet mochten, dat ze achter haar rug om over haar praatte. Dat ze dachten dat ze niet loyaal was aan de Clan waarin ze was geboren, maar hier stond ze dan. Zij werd de nieuwe deputy van ThunderClan. Haar harde werk werd beloond en ze was zo blij. Geluk vulde haar binnenste, wat vooral groeide door het feit dat Thornstar haar loyaliteit wel zag. Dat hij wel vertrouwen in haar had. Nu kon ze dat anderen ook laten zien, ze ging zichzelf bewijzen. Ze ging iedereen bewijzen dat Thornstar de juiste keuze had gemaakt. De kater kwam naar haar toe en er brak een glimlach op haar gezicht door, een glimlach die al haar blijdschap onthulde, iets wat niet vaak gebeurde. “Ik zal je niet teleurstellen Thornstar.” Haar woorden klonken gemeend, ze waren echt. Ze neeg even haar kop voor haar leader, maar tilde die toen weer op. Ze straalde plots een rust en zelfverzekerdheid uit. Ze zat op haar plek, haar droom kwam uit en het paste, de puzzelstukjes vielen in elkaar. Ze wende zich tot de Clan. “Thornstar heeft net zijn levens ontvangen, als er iets is kom dan bij mij. Laat hem even bijkomen.” Sprak ze de Clan toe, voordat ze weer naar de oudere kater keek. Het zou een nieuwe uitdaging worden, maar wel eentje die ze met liefde met al haar poten aangreep.

Nettlekit tikte verveeld met haar pootje tegen de sneeuw die aan de kampwand plakte. Ze verschoot toen de sneeuw tegen haar neusje afketste, vluchtig wreef ze het er af met haar pootje. Het kamp was anders. Sinds de dood van Silverstar was iedereen erg verdrietig of somber, het was zo verwarrend. Ze had Silverstar nooit persoonlijk gekend maar toch bracht zijn dood een vreemd gevoel in haar teweeg. Maar misschien kwam dat ook wel omdat ze zich sowieso al ongelukkig voelde. Ze keek dus ook gretig op toen Thornface door de doorningang kwam, gevolgd door de rest van de groep katten. Ze spitste haar oren en trippelde iets dichterbij. Thornface was naar de moonstone gereisd, haar een van de elders haar vertelt, om een leider te worden net als Silverstar. Dan moest je naar StarClan.. had hij haar ouders daar ook ontmoet? Ze wilde dat graag aan hem vragen ooit. Stilletjes volgde ze de groep katten die zich om de High Rock verzamelde en wachtte ze af. ' "Laat iedere ThunderClanner die oud genoeg is om zijn of haar prooi te vangen zich verzamelen bij de High Rock voor een Clanmeeting!"' Ze was nog geen leerling maar wel oud genoeg om prooi te vangen! Nettlekit nam plaats en luisterde met grote ogen naar Thornface zijn speech. StarClan, hij had met ze gesproken.. waar mama en papa waren..

De grijze kitten duwde die gedachten weg omdat al snel ze overstemd werden door het gejuich van de andere katten toen Eveningglow als deputy werd benoemd. Nettlekit haar ogen glommen toen de clan de grijs witte poes toejuichte. Voor eventjes vergat ze haar verdriet. Wat als zij daar ooit zou staan? Als zij ooit tot deputy benoemd zou worden? Van dat kon ze alleen maar dromen. Ze zou hard moeten werken, ze zou zichzelf moeten aanpassen.. voor nu was ze gewoon opgelucht dat de clan blij was, en dat ze een nieuwe leider en een nieuwe deputy hadden. Ze stond op en wachtte netjes op haar beurt, toekijkend hoe alle katten Eveningglow en Thornstar feliciteerde. Toen zag ze haar kans schoon en schoot ze naar voren. "Eh- gefeliciteerd mevrouw- eh.. gefeliciteerd Eveningglow" miauwde ze met fonkelende ogen. "Ik wil ook ooit zoals u worden!" Tja, ze was niet altijd gemeen. Daarna wendde ze zich tot Thornstar. "Meneer- eh.. u doet het vast goed!" besloot ze, plotseling verlegen en terughoudend, niet echt zeker van haar zaak. Hij had vast een hekel aan haar gekregen. Ze zorgde immers alleen maar voor problemen sinds ze was geboren. Hij haatte haar vast net zo erg als Rabbitkit haar haatte.

Tag: @Eveningglow @Thornface (thornstar!)

De positie van deputy kon niet lang leef blijven, het was essentieel voor de clan. Ook al was het een moeilijk keuze, dat was zoiets altijd. De jonge poes had vertrouwen in hun nieuwe leider- en zou ook achter zijn beslissing zijn. Wie hij ook zou aanwijzen. Windblade zou flexibel zijn en er in meegaan. De calico zat bij de andere katten en luisterde aandachtig naar de woorden van Thornf-star. Tot hij uiteindelijk bij de deputy benoeming was aangekomen voelde de kattin haar hart war sneller kloppen. En eindelijk werd er een naam genoemd. Die van Eveningglow. Enthousiast klapte de jonge kattin met haar voorpoten, oprecht blij voor de clangenoot. Windblade zag hoe Thornstar naar de wit grijze poes liep, vast om haar te feliciteren. Iets wat Windblade ook besloot te doen, maar toen ze nog maar een vossenlengte van de katten verwijderd was wendde Eveningglowhaarzelf naar de rest van de clan en sprak “Thornstar heeft net zijn levens ontvangen, als er iets is kom dan bij mij. Laat hem even bijkomen.” even voelde de calico een steek van angst en onzekerheid door haar lichaam gaan. Een gevoel die ze probeerde te onder drukken. Toen ze wat moeizaam bij de twee katten was aangekomen merkte Windblade dat ze niet de eerste was- een kitten was haar voor. Toen het grijze poesje klaar was met spreken knikte Windblade. 'Mijn vertrouwen en loyaliteit heb je.'

De sfeer in de clan was omgeslagen toen Thornface er vandoor was gegaan om zijn negen levens te halen. Sowieso was de sfeer in Thunderclan anders dan anders, het was droevig en zwaar, want ze waren een machtig, sterk leider verloren, Silverstar. Primrosepaw was haar apprenticetaken aan het uitvoeren toen de aankomende leider bij schemering terug keer. De gevlekte poes keek op en voegde zich bij de rest van de clan toen deze bijeen geroepen werd. Met nieuwsgierige, heldere groengele ogen keek ze op naar de roodbruine kater. Hij vertelde gedroomd te hebben met Starclan en zijn negen levens ontvangen te hebben. Hij was geaccepteerd door Starclan als leider van Thunderclan en had daarmee de naam, Thornstar ontvangen. "Thornstar! Thornstar!" Riep Primrosepaw met de rest van de clan mee.

Vervolgens was het tijd om een nieuwe deputy aan te wijzen. Zo hoorde dat, voor de maan aan de lucht zou staan. Het was dus nodig tijd dat Thornstar zijn keuze bekend zou maken. De nieuwe deputy van Thunderclan werd Eveningglow. Voor een moment moest Primrosepaw nadenken over de leidersnaam die de poes misschien ooit zou dragen; Eveningstar. Het was jammer dat er een kat moest sterven om zo'n naam te kunnen ontvangen, want Eveningstar klonk gewoonweg prachtig. De ceremonie was afgerond.
Primrosepaw stapte als eerste op Thornstar af en neeg respectvol haar kopje. "Gefeliciteerd, Thornstar, u zult een geweldig leider zijn!" Sprak ze met glimlachte vervolgens. Thornstar was best wel een daddy, moest ze toegeven. Vervolgens keerde ze zich naar Eveningglow. "Gefeliciteerd Eveningglow! Mocht u ooit leider worden, zal de naam Eveningstar écht prachtig zijn!" Ze kon het gewoon écht niet laten! Ergens was Primrosepaw een echt prinsesje, maar aan de andere kant was ze een brutale draak. Bovenal, was ze net geen kitten meer en had ze niet echt ouders gehad om haar goede manieren aan te leren.

"Laat iedere ThunderClanner die oud genoeg is om zijn of haar prooi te vangen zich verzamelen bij de High Rock voor een Clanmeeting!"

Gelijk had de rode kitten uit de nursery gekropen. Zich wurmend tussen alle nieuwsgierige kittens door. Hij wist wel dat dit moment zou aanbreken. Thornface was terug met zijn levens van StarClan en nu zou een deputy gekozen worden. "Zoals jullie weten ben ik naar de Highstones gereisd om met StarClan samen te dromen. Ik heb mijn negen levens ontvangen en zal vanaf vandaag bekend staan als Thornstar." De rode kater verontschuldigde zichzelf zachtjes terwijl hij door de menigte liep om beter zicht te krijgen op de grote leader. Zijn groene ogen groot en fonkelend met bewondering. Er kwam een stilte. Alsof dat Waterkit geduldiger zou maken. Hij wiebelde van voorpoten naar achterpoten. Zijn staartje trillend in enthousiasme. Hij hoorde nog ergens een kat naar hem sissen, waardoor hij gelijk stil stond en een zachte 'sorry' mompelde. En toen pas sprak de nieuwe leader weer.
"Het is dus ook tijd om een nieuwe Deputy te benoemen. Ik spreek deze woorden voor StarClan, opdat onze voorouders mijn keuze kunnen horen en goedkeuren. Eveningglow zal de nieuwe Deputy van ThunderClan zijn." Eveningglow? Gelijk zocht zijn blik naar de kattin die hij zonet genoemd had. Een warrior, maar haar had hij nog niet leren kennen. Ze was misschien anders dan Mistgaze en Redpetal. Maar het was zijn Clangenoot, zijn familie. Die moest hij wel vertrouwen, toch? De kitten schrok even toen iedereen hun namen begonnen te juichen, voordat hij zelf in mee deed. "Eveningstar, Thornglow!" Riep hij, duidelijk verward door al die roepende katten. Oh nee, of was het andersom? "Thornstar! Eveningglow!" Dat was beter, misschien moest hij toch vaker meedoen bij ceremonies.

Het was tijd om een nieuwe deputy te kiezen. Glazeheart zat rustig naast Eveningglow. Luisterend naar het grote nieuws. Eve was meegegaan naar de Moonstone, hij hoopte dat ze zich nu iets meer gewaardeerd voelde. Maar het volgende wat Thornstar zei vulde zijn hart met trots. Zijn beste vriendin werd Deputy! Hij keek met fonkelende ogen toe hoe zij haar eerste toespraak gaf. En riep als allerhardste haar naam. Nadat ze klaar was met spreken kostte het moeite om bij haar te komen. Allerlei katten, jong en oud, kwamen haar feliciteren. Toen hij eindelijk bij haar was gekomen drukte hij zijn neusje vol tegen de hare aan. "Gefeliciteerd." Miauwde hij blozend.

Eveningglow

Sandflower tilde haar kop op toen ze de stem van Thornface door het kamp hoorde. Vrijwel meteen voegde de senior warrior en voormalig Queen zich tussen de andere warriors. Rustig zette ze zich naast Swallowflight neer, een kattin die ze toch wel beschouwde als haar beste vriendin. Haar goede oog ging naar Thornface en luisterde hoe hij de clan toesprak. Thornstar zou nu zijn naam zijn en hij zou zich de nieuwe leader van ThunderClan noemen met de zegen van StarClan. Daarna werd Eveningglow benoemd tot de nieuwe deputy. Samen met de rest van de clan juigde Sandflower voor hen, hopende dat ThunderClan zich weer kon herpakken met deze switch van rangen en ze het beide goed zouden doen. "Thornstar! Eveningglow!" mauwde ze met de rest mee en wachtte tot de ceremonie voorbij was. Daarna stond ze op en feliciteerde Eveningglow kort, omdat zich toch al best wat katten om haar geschaard hadden. Daarna stapte ze op Thornstar af en drukte kort haar neus tegen de zijne als felicitatie. De kater was goed bevriend geweest met haar zusje, Snowdance. "Gefeliciteerd, Thornstar," snorde ze terwijl ze hem een keer toeknikte.

Het moment dat hij vreesde brak algauw aan. Een zucht rolde over zijn lippen terwijl hij zich een weg richting de open plek baande, op een veilige afstand van de menigte. Hij wist namelijk toch dat het vandaag niet om hem zou draaien en hij wist tevens ook dat hij niet in een goede mood zou zitten over enkele minuten. Zijn oren spitsten zich richting Thornstar... Zijn blauwe ogen vernauwd. Het was vreemd hem daar te zien, zijn bruine gestalte vreemd in vergelijking met het eens zo zilvergrijze bekende lichaam van Silverstar. Een greep van gemis klemde zich rond zijn hart, wetende dat hij het er nog moeilijk mee zou hebben voor een lange tijd.
Na de bekende woorden gehoord te hebben en de nieuwe naam van de kersverse deputy eenmaal uitgesproken te hebben, draaide hij zich om. Hij wierp nog snel een respectvolle blik richting Eveningglow en gunde haar een goedkeurende knik vooraleer hij zich van het kabaal verwijderde. Hij wou het moment niet verpesten met zijn gedrag. Niet dat hij depressief was, maar het lag hem simpelweg nog gevoelig. Hij was zijn rang onterecht verloren. Zealspark snapte wel dat ze hem niet opnieuw zouden benoemen, maar dat wou nog niet zeggen dat hij er makkelijk mee kon leven. Hij zou een ander doel moeten zoeken in zijn leven, iets wat hem staande hield.

Ze voelde haar hart in haar borstkas timmeren terwijl iedereen haar naam begon te roepen. In haar dromen was het dan misschien anders gegaan, de werkelijkheid leek nog mooier. Dit was echt, dit was hoe haar leven ging lopen en dat voelde zo goed. Er schoot een kitten uit de groep katten haar kant op. Mousedung ze moest nu wel gaan leren al die namen van die kleintjes te onthouden, dat werd nog een opgave. Net als dat ze hun aandacht moest gaan geven, ze kon nog net een zachte zucht onderdrukken. Ooh help… “Bedankt.” Ze toverde een geforceerde glimlach om haar lippen. Ze hield het maar bij een bedankt, ze moest later maar even uitzoeken wat de naam was van dit grijsje poesje. “Werk hard en laat jezelf zien.” Miauwde ze tegen de kitten. Toen richtte het poesje gelukkig haar aandacht op Thornstar en kwam Windblade haar kant op. Waardoor ze weer kon ontspannen. De woorden van de kattin lieten een glimlach haar lippen sieren en deze was echt. Ze gaf haar een kort knikje, die haar dankbaarheid betuigde. Voordat er een volgende jonge poes er door heen stuiterde. Ze trok wat ongemakkelijk met haar oren terwijl Primrosepaw begon te tetteren. Zij was al eens tot apprentice benoemd, dus haar naam wist ze. Al had Primrosepaw geen mentor meer, daar moesten ze binnenkort ook wat aan doen. “Dat is lief van je Primrosepaw, maar dat is niet netjes van je om te zeggen. Ik hoop dat het nog heel lang mag duren voordat ik die naam van StarClan ontvang.” Ze was dan misschien slim, dan nog moest ze nog veel leren en ze hoopte dat die tijd haar samen met Thornstar werd gegund. Silverstar en Thornface waren haar grote voorbeeld geweest en ze vond het een eer nu naast Thornstar te mogen staan als zijn Deputy.
Opnieuw hoorde ze iemand Eveningstar roepen. Haar blik gleed naar een Waterkit, een jong katertje. Toen hij doorhad dat hij het verkeerd zei, verbeterde hij zich. Haar felgele ogen richtte zich op Glazeheart die naar haar toegelopen kwam. Haar hart werd warm toen hij zijn neus tegen de hare drukte. Haar blik hield die van haar beste vriend vast, iets langer dan nodig was, voordat ze weer een stap achteruit deed. Dit was één van de weinige keren dat Glaze ergens geen grapje van maakte. “Dankjewel.” Zei ze zachtjes, maar daarna werd ze alweer afgeleid door Sandflower die haar ook kort feliciteerde. Alleen dat was niet hetgeen wat haar aandacht trok. Zealspark keek naar haar. Zijn blik was respectvol en ze wist dat dit heel erg moeilijk voor hem moest zijn. Daarom waardeerde ze het alleen nog maar meer. Ze zou ook hem niet teleurstellen en ze hoopte dat hij het een plekje kon geven. Ze keek Zealspark nog een tijdje na terwijl ze even in gedachten verzonken bleef staan.

Er was een stralende glimlach verschenen op het gezicht van Eveningglow, waardoor Thornstar het niet kon laten om zelf een, al dan niet vermoeid, glimlachje terug te schenken. Hij wist nog goed hoe het was om tot Deputy benoemd te worden, maar de grijs-witte kattin leek er al anders mee om te gaan dan hij zelf had gedaan, al die manen geleden. "Je gaat het goed doen," verzekerde hij haar nadat ze had gezegd dat zij hem niet teleur ging stellen. Ze zou het wel heel erg bont moeten maken om hem teleur te stellen, en Thornstar vermoedde niet dat dat zou gebeuren. Sterker nog, hij was even verrast toen Eveningglow meteen in haar rol als Deputy viel en aan de Clan meedeelde dat ze met problemen bij haar moesten komen, zodat Thornstar zou kunnen uitrusten. Zijn verbazing maakte al snel plaats voor een dankbaar knikje, waarna hij nog even zou wachten tot zijn Clangenoten hun zegje hadden gedaan. Daarna zou hij zijn nest gaan opzoeken, maar voor nu hield hij zich nog even sterk.

Tussen de katten door schoot een grijze vacht naar voren en feliciteerde Nettlekit eerst Eveningglow en vervolgens Thornstar. Dat ze hen aansprak met "mevrouw" en "meneer" liet even zijn hart smelten, maar hij bleef rustig en neutraal kijken. Of hij was gewoon moe, dat kon ook. De normaal zo brutale Nettlekit leek ineens wat verlegen te worden en Thornstar verzachtte zijn blik. "Dankjewel, Nettlekit. Dat ge-meneer hoeft niet, Thornstar is voldoende," zei hij warm. Ze mocht dan wel een onruststoker zijn, Thornstar zou nooit in zijn leven haatdragend kunnen zijn naar een kitten toe.

Windblade kwam als volgende en zij deelde mee dat de twee katten haar vertrouwen hadden. Thornstar knikte haar toe, waarna de volgende kat al klaarstond om felicitaties te geven. Dit keer was het Primrosepaw, die hem feliciteerde en zei dat hij een geweldige leider zou zijn. Hij glimlachte haar lichtjes toe, maar zijn gezicht betrok toen ze tegen Eveningglow zei dat Eveningstar een mooie naam zou zijn. Thornstar kon haar geen ongelijk geven, maar oef, het gaf niet zo’n leuke implicaties als katten er vanuit zouden gaan dat Eveningglow zijn plaats zou innemen. Niet dat hij het haar niet zou gunnen, maar hij was nog maar net Leader. "Je zal het nog een tijd met Thornstar moeten doen," voegde hij toe aan wat Eveningglow tegen de jonge Apprentice had gezegd. Hij probeerde het wat grappend te laten klinken, maar dat slaagde misschien niet helemaal door de weinige energie die hij nog had na de reis. De felicitaties gingen onverstoord door en ook Sandflower, de zus van Snowdance, kwam hem persoonlijk feliciteren door haar neus tegen de zijne te drukken. Hij had zich daar niet aan verwacht, maar hij knikte haar toch vriendelijk toe. "Dankjewel, Sandflower," zei hij terug. Ergens speet het hem dat hij haar niet mocht vertellen dat hij Snowdance had gezien in StarClan, maar misschien had ze het zelf al geraden. Wat verderop viel hem de rood-witte vacht van Zealspark op, en Thornstar zag dat hij Eveningglow even toeknikte voor hij zich uit de menigte verwijderde. Het verbaasde hem niet, maar hij was blij dat de voormalige Deputy in elk geval Eveningglow accepteerde.

Tag: @Eveningglow, @Nettlekit*, @Primrosepaw, @Sandflower

Onderwerp: Re: [Ceremonie] As the Snow Melts Away