The world in black and white [Reignwolf]

Bladkaal leek alle kleur uit de wereld te trekken. Struiken waren grauw en kaal, de lucht grijs als de as van de Wastelands. Bruine grond was nu wit van sneeuw. De enige kleuren waren van de vachten van de warriors die het kamp verlieten en binnenkwamen met of meestal zonder prooi. Crowcall staarde voor zich uit met ogen die helder waren van een zenuwachtige spanning die ze niet uit haar kop kon krijgen. Het feit dat ze door haar verwondingen aan haar nest gekluisterd was hielp niet echt mee. Ze wist zich nog net van diep in de medicine cats den naar de ingang van de medicine cats den en terug te verplaatsen, maar een wandelingetje om haar gedachten te verzetten zat er spijtig genoeg nog niet in. Ze had hard afleiding nodig, en nieuws, want de onzekerheid over de toekomst maakte haar gek. Dus sprak ze de eerste beste voorbijganger aan: "Hey, ben jij vandaag toevallig nog bij de rivier in de buurt geweest?" De grens met RiverClan. Een grens die Butterstar graag leek te willen verleggen.

Helaas. De kans was ook niet heel groot geweest. De vraag die Reignwolf stelde verraste haar, en haar gezichtsuitdrukking erbij ook. "Heb je het niet gehoord? Butterstar wil de complete heatherfields voor RiverClan, of anders..." Haar stem stierf weg en haar mondhoeken zakten omlaag. Of anders oorlog. Net zoals vroeger. Net zoals voor de reis. Alsof die nooit gebeurd was. "Dus ik vroeg me af of er al een teken was." Ze huiverde. Als Butterstar en Oceanstar nou gewoon met elkaar konden praten, iets konden bespreken. Misschien konden ze de heatherfields wel delen. Ze hadden de bergen toch ook allemaal met elkaar gedeeld?

Reignwolfs verbazing was niet gek. Crowcall had ook wel verwacht dat Oceanstar eerder aan de alarmbel zou trekken en de clan bijeen zou roepen om de dreiging te bespreken, patrouilles aan te scherpen, vechtdrills te organiseren. Was dat niet hoe het gewoonlijk ging? Gewoonlijk, dacht ze bitter. Vallen we zo makkelijk terug in ons oude patroon? Is dit nu weer gewoon? Reignwolfs paniek was aanstekelijk en het puntje van Crowcalls staart tikte nerveus tegen de grond. "Misschien wil Oceanstar nog een keer met Butterstar gaan praten", miauwde ze. "Misschien is ze een overeenkomst aan het overwegen." Misschien viel er nog wel een tussenweg te bedenken. Misschien konden ze de heatherfields met elkaar delen. Dat was minder dan Butterstars had geëist, maar de RiverClanleidster zou een gevecht toch ook wel willen vermijden als het kon? Beide clans hadden al genoeg verliezen geleden door toedoen van de vos en de tweebenen...

Crowcall maakte een instemmend geluid. Ze konden zich een nieuw gevecht absoluut niet veroorloven, daar had Reignwolf gelijk in. De vos, de tweebenen en de honden hadden hen al te veel gekost. Zelf had ze nog geluk gehad dat ze er levend vanaf was gekomen, maar als RiverClan nu aanviel was ze compleet weerloos. Ergens wilde ze geloven dat ze daardoor veilig zou zijn, dat ze een gewonde kat niet aan zouden vallen, maar ergens was ze daar ook niet zo zeker van. De katten van alle clans leken niet meer de katten met wie ze op reis gegaan waren. Ieder spoortje vriendschappelijke gevoelens leek verdwenen, ze waren terug bij af. Crowcall zuchtte en legde haar kop op haar poten. "Ik mis de reis..." mompelde ze zacht. Toen hadden ze het ook zwaar gehad. Toen had ook iedereen honger gehad, net als nu. Waarom had dat hen toen dichter bij elkaar gebracht, terwijl het hen nu juist uit elkaar dreef? Wat was er anders?