{Nightcurse} War drums

De avond jacht was iets waar hij zich het beste in kon vinden. Het gaf hem de ruimte om eventjes alleen te zijn, rustig na te kunnen denken en zijn plannen op een rijtje te zetten. Misschien moest hij weer eens langs de grenzen gaan, langs hem gaan, puur om te kijken hoe 't er aan toe ging. De massieve witte kater schudde diens kop, terwijl hij een kikker en een muis op de stapel gooide en een zucht slaakte. Morgen weer een nieuwe dag, een andere dag dat hij routinematig zijn werk moest gaan doen. Misschien zou hij Whitepaw morgen een vechttraining geven, dat kleine zwakke bolletje wit moest zich zo snel mogelijk leren verdedigen. Hij kon niet altijd zijn apprentice uit de problemen houden.
Zijn tweegekleurde ogen gleden over het kamp heen, om daar een kitten te vinden. Wat had hij de laatste tijd toch met kittens vinden in het kamp die staarde naar de sterren? Silverpelt was er elke nacht, waarom kwam híj ze altijd tegen dan? Nightcurse greep een wat oudere muis van de stapel, na de hele dag en deel van de nacht te hebben moeten jagen mocht hij wat eten van zichzelf, en wandelde in de richting van de kitten. Al snel merkte hij dat 't dat Windclan ... ding was. Hij snapte echt niet wat Tallstar had geflikt om die kitten mee te krijgen. Behalve dat zemel verhaal dat het de zijne moest zijn dan. "Wat is het met kittens en sterren?" bromde hij tegen flamepoint, terwijl hij de muis op de grond gooide en erbij ging zitten.

De kitten .. schrok van hem. Waarom had hij dat nou niet verwacht? Misschien omdat de meeste kittens hem inmiddels wel konden en wisten dat hij niet zou veel zou doen. Of tenminste, niet nu. Toch kon hij het niet laten dat een kleine glimlach op zijn gezicht kwam toen hij de schrikreactie opmerkte en haar staart dik werd. Hij wilde haar sussen, maar het zag er naar uit dat de schrik al snel verdwenen was. Ergens snapte hij ook wel waarom ze zo schrik, het gebeurde niet vaak dat een kitten werd aangevallen midden in het kamp. Dus hij kon het wel begrijpen. Toen ze echter niet ging schreeuwen om zijn aanwezigheid, ontspande de witte kater zich een beetje. Hij kreeg zelfs een vraag, precies op het moment dat hij een hap wilde nemen van zijn muis. Met een zucht schoof hij de muis in de richting van de kitten, mocht ze honger hebben kon ze een hapje nemen. Daarna legde hij zijn staart over d'r heen, aangezien het hem echt wel was opgevallen dat ze aan het beven was. "Starclan is in Silverpelt," antwoorden hij op een kalme toon. Zijn ogen gleden naar de lucht toe. "Zie je die lange strook aan sterren, dat noemen we de Silverpelt. Daar bevind Starclan zich."

Kittens hadden echt gewoon geen idee wat voor een harde wereld buiten de nursery was. Dat was dan ook een van de dingen die hij het liefst zo snel mogelijk eruit zou willen krijgen. Ook nu weer leek de kitten hoopvol naar hem op te kijken, maar niet blij met het antwoord dat hij gaf. Ze zei dan ook dat haar mama in Starclan was en dat ze niet kon vliegen. Hij wilde naar d'r snauwen, zeggen dat ze niet zo naïef moest zijn. Maar wist dat het geen zin zou hebben. Het was de taak van de ouders om ze zo iets bij te brengen en het zag er naar uit dat Tallstar het niet wilde doen. As per usual. Nightcurse snoof eventjes, terwijl hij zijn blik van de kitten naar de sterren liet glijden. "Toch is 't zo, kit. Je mama komt niet meer terug, ze heeft zich gevoegd bij de sterke warriors van vroeger," miauwde hij op een gedwongen kalme toon. Vandaag had hij hier geen zin in, vandaag wilde hij geen kittens, ugh.

Jonge kittens waren vermoeiend, en zeker als ze logica niet snapte. Echt, wat voor een slechte opvoeding heb je gekregen als je het begrip van de dood niet snapt? Tallstar moest maar eens aangesproken worden over het feit dat hij zijn dochter, als die al echt van hem was, een verkeerde opvoeding had gegeven. Zijn tweekleurige ogen vernauwde zich eventjes, terwijl de kitten zei dat haar mama had beloofd altijd terug te komen. Het was dat Nightcurse nooit een kitten zou aanvallen, maar dit kleine piepbeestje kwam heel dicht bij een goed pak slaag. Hij snoof eventjes diep en slaakte een zucht. "Als je moeder dat heeft beloofd, zou 't wel zo zijn, niet waar?" miauwde hij, met tanden op elkaar geklemd. Hij zou Pepperkit nog maar eventjes in haar fantasie wereld houden, des te harder zou de klap worden als ze erachter kwam dat het niet zo was. Misschien kon hij haar daarna gebruiken? Dan was ze iets makkelijker te kneden dan nu.

De flamepoint kitten vertelde hem inderdaad dat haar moeder 't beloofd had. Nightcurse wilde eventjes zuchten, soms waren kits veel te naïef voor zijn doen. Aan de andere kant kon hij d'r ook niet uit haar fantasie wereldje trekken, dat zou alleen maar meer schade aanrichten. Dus voor nu zou hij die taak aan haar ouders geven. Nightcurse dacht eventjes na. Nee, wacht. Haar vader was Tallstar, die zou 't haar nooit vertellen. Die zou Pepperkit voor altijd kit houden als hij de kans ertoe kreeg, en helaas had hij de macht om dat te doen. Aan de andere kant, als hij een kitten tegen diens zin voor eeuwig kitten hield, zou de rest van de clan misschien eindelijk in een fatsoenlijke opstand komen.
De witte kater merkte dat hij ver weg was gedreven, toen hij opeens weg werd getrokken en weer in het kamp zat. Pepperkit had hem een vraag gesteld, eentje waar hij eventjes over na moest denken. "Shadowclan. Mijn ouders zijn hier geboren," antwoorden hij rustig, er niet veel achter denkend. Waarom zou een kitten dat willen weten?