The caged bird dreams of a strong wind

YOU CAN PUT ALL THE FLOWERS IN YOUR MOUTH THAT YOU WANT, BUT DYING IS DYING AND ROT IS ROT Wolfpaw strekte zich uit en gromde kort. Zijn mentor had hem gezegd dat als hij niet op tijd zou zijn hij maar bij de elders moest gaan helpen. En dat was iets waar Wolfpaw vandaag absoluut geen zin in had. Hij ging nog liever die stinkende kruidenbende van zijn broertje bekijken dan dat hij teken uit de vachten van die oude rotten ging plukken. Dat was een taak voor katten die zich hadden misdragen, niet voor jonge apprentices - vond hij dan. Wolfpaw keek eens door het kamp en besloot dat er geen warrior was die op hem lette, dus plaatste hij zichzelf in een donker hoekje en trok een botje achter een struik vandaan waar hij wat mee begon te klungelen. Alles was beter dan de zooi van de elders opruimen.

TAG: Onyxkit

MONTY

Wankelend op haar pootjes strompelde ze de nursery uit. Ze was net gestruikeld over een stukje nest dat for some reason in het midden van de nursery had gelegen en daardoor in haar weg. Nu deed haar voorpootje een beetje pijn, maar ze besloot zich niet aan te stellen en gewoon naar buiten te gaan. Het zou niet lang meer duren voordat ze naar buiten mocht, of nou ja, buiten 't kamp. Immers was ze al vijf moons oud en kreeg ze bijna een mentor. Onyxkit kon niet wachten, ze wilde zo graag weg hier.
Toen ze haar footing weer terug had gevonden schudde ze haar kopje en keek om zich heen. Het hele kamp leek rustig, na al het gezeik van de afgelopen paar dagen. Echt veel had ze er niet van gesnapt, maar er was iets ernstigs aan de hand, met die nieuwe kitten die er was. Ze stapte verder de nursery uit en liep in willekeurige richting, om vervolgens te struikelen over een bot dat uitstak. "Wat?" mompelde ze, meer tegen zichzelf dan tegen iemand in de buurt. Ze pakte het bot vast en begon eraan te trekken, kon ze 't direct opruimen daarna. Toch?