Quality sibling time.

Hmpf. Nu had hij opeens een nieuwe mentor, wat hem betrof was het eigenlijk wel prima geweest met die oude zak die hem eerder dingen leerde. Die was toch al half doof en blind en leek soms volledig te zijn vergeten dat 'ie een apprentice had in the first place. Misschien niet zo gek dat hij dan toch besloten had de elders den in te trekken, maar wel een klein beetje jammer. Straks moest hij nou echt gaan werken, daar had toch niemand zin in? Met een zucht stapte hij het kamp weer binnen en pakte daar zonder blikken of blozen een merel vanaf en keek het kamp rond. Vandaag had hij wel zin om eens wat bij te babbelen met... Zijn zusje, bijvoorbeeld. Met een grijns stapte hij haar kant op en wreef eens wild met zijn poot over haar kop, zoals twee broers bij elkaar zouden doen. "Hé, zussie," sprak hij met een grijns waarna hij zich naast Nectarpaw liet vallen, de merel tussen hen in. "Vreten," deelde hij vriendelijk mee.

&Nectarpaw

Nectarpaw keek op toen haar broer haar begroette en een grote glimlach verspreidde zich over haar snuitje. Eigenlijk zag je haar praktisch nooit zonder glimlach; het was duidelijk dat ze het leven en de wereld door een hele (héle) grote roze bril bekeek. "Hé Bee!", antwoordde ze vrolijk terug, waarna ze blij keek naar de merel die hij met de opmerking "vreten" tussen hen in liet vallen. "Thanks!", antwoordde ze, waarna de kleine kattin een hapje nam van het prooibeest. Ze hoefde niet heel veel te eten omdat haar kleine lichaampje niet zo veel energie nodig had om te functioneren. Het was waarschijnlijk één van de redenen dat ze zo klein bleef, naast de ziekte waarmee ze geboren waren dan. Nectarpaw was immers een drukke kat, die veel bewoog en dus veel verbrandde; maar ze at niet veel. Niet dat ze daar ook maar over nadacht; zo diep was ze niet.

Hij vond Nectarpaw maar een wierdo, samen met de rest van de clan waarschijnlijk. Maar eh, het was zijn zusje you know, daar moest hij nog wel een beetje voor zorgen soms. Dat zag Beepaw een beetje als zijn taak als stoere broer, maar waar het eigenlijk op neer kwam was 'alleen ik mag Nectar pesten, alle anderen die dat doen ruk ik de tanden eruit'. Anyway! Ze begroette hem vrolijk bij zijn naam en bedankte hem kort voor het vreten. Beepaw gunde haar een grijns en liet zijn lichaam naast haar neervallen. "Dus, nog iets te melden?" waarschijnlijk niet, in de ogen van de bullebak deed Nectarpaw niet veel anders dan zitten en dom glimlachen.