We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
James 205 Actief "We would say anything just to hear what we want. Right or wrong. Then we lie to be forgiven. We would sell anything just to buy who we're not. Any cost. Oh, we kill our way to heaven."
De witte kitten lag lusteloos in het nest van zijn adoptiemoeder, afgezonderd van diens warmte. Hij kon er maar moeilijk aan wennen.. Aan hebben van een mama. Maar het werd wel langzaam beter. Het was fijn om iemand te hebben die hem schoon kon likken, die hem melk gaf en spinnend dichterbij trok. Dat was nieuw, maar op een goede manier nieuw. Toch was er ook nog veel hetzelfde. Hij was dun en fragiel met een ziekelijk uiterlijk dankzij zijn roze ogen en huid. Deze waren ook de reden dat buiten spelen best moeilijk was. Het felle licht deed pijn en zijn huid begon altijd zo te jeuken. Het was helemaal niet leuk en fijn. Daarom bleef hij maar vooral binnen en was buiten maar meer iets om van te dromen. Toch wilde hij het graag onderzoeken, zoals iedere kitten dat wilde. Misschien kon hij het nu eens proberen? De kleuren waren wel anders als het nacht was… misschien lag het daaraan? Onhandig kom hij zijn nest uit en schudde de slaap van zich af, om naar buiten te lopen. Het was best koud en zijn donspelsje stond omhoog terwijl hij de uitgang bereikte. Toch merkte hij meteen dat de pijn niet leek te komen zodra hij buiten zijn achterwerk op het zand plaatse. Zijn roze oogjes speurde de hemel af en zagen de sterren, helemaal verloren rakende in de pracht en veiligheid die de nacht hem bood.
Hij was net teruggekeerd van een nacht patrouille, waarbij ze de grensmarks hadden ververst. De witte kater kroop het kamp binnen en huiverde, de nachten begonnen goed koud te worden en daar hielp zijn helder witte vacht niet echt aan mee. Zijn twee gekleurde ogen keken in het rond. De rest van de patrouille was al naar binnen gegaan en hij zag net de laatste Warrior's staart de den in schieten. Nightcurse was als laatste gegaan, puur omdat hij eigenlijk nog niet naar bed toe wilde gaan. Al snel viel zijn blik op een wit bolletje dat in het kamp lag, vlak bij de nursery. Voorzichtig liep hij naar voren toe. "Whitekit?" vroeg hij twijfelachtig. Niet omdat hij de kitten niet herkende, maar meer omdat hij verbaast was hem hier te vinden. De witte kitten deed hem aan zichzelf denken. Beide werden ze soms met de nek aangekeken vanwege hun witte vacht, maar Nightcurse had zichzelf er overheen gezet en wilde nu een naam voor zichzelf gaan maken. Hij hoopte dat Whitekit dan ook ging doen, misschien zelfs onder zijn leiding. "Wat doe je hier zo laat? Hoor je niet bij je moeder te slapen?"
Whitepaw.,
Member
James 205 Actief "We would say anything just to hear what we want. Right or wrong. Then we lie to be forgiven. We would sell anything just to buy who we're not. Any cost. Oh, we kill our way to heaven."
De witte kitten ging helemaal op in het aanzicht van de nacht en de sterren. Hij had zo veel verhalen gehoord over Starclan, zowel in goede bedoeling als in slechte. Het was hem namelijk vanaf jongs af aan duidelijk gemaakt dat hij in Starclan hoorde, in plaats van hier in zijn eigen clan. Hij was nog te onschuldig om compleet te begrijpen wat hier mee bedoeld werd, nog te jong te weten dat hij ten dode was verklaard op het moment van zijn geboorte. Het enige wat hij wist was dat hem constant vertelt was dat hij hierbij hoorde, bij hun hemel. En als iemand die niemand anders had dan zichzelf wat kon hij ook anders dan meteen verliefd raken op dat idee? Dat hij ergens bijhoorde en dat dat ergens ook zo enorm mooi was? Dat dit een van de weinige momenten was dat hij Als het aan hem had gelegen had hij hier blijven zitten tot de zon was opgekomen en hem uit pijn terug de den had in gejaagd. Maar nog voor hij zo ver kwam of tot een ijsklontje was veranderd hoorde hij ineens een stem. Hij schrok op uit zijn gedachtes en keek op naar de witte warrior, Nightcurse. Zelf was hij albino, waardoor ook zijn ogen en huid roze waren. De ogen van de volwassen kat waren juist vrolijk gekleurd. Stil zoals altijd keek hij naar de ander, zijn huid trillend door de kou en haartjes omhoog. “Slapen bij mijn nieuwe mama voelt raar, en mijn echte mama wilt mij niet meer. En ik wilde graag naar buiten, overdag kan niet door het licht” Hij liep instinctief naar Nightcurse toe, om tegen zijn poot aan te gaan zitten. Whitekit was enorm aanhankelijk, daarbij had hij het koud en was de ander lekker warm. “Maar kijk hoe mooi de sterren zijn meneer…” zijn blik gleed weer naar de hemel, nog niet realiserend hoe dit moment een begin van zijn karakter ging vormen.
De laatste tijd leken steeds meer kittens van hem te schrikken. Misschien moest hij toch iets gaan doen aan z'n stappen, of gewoon eerder iets spreken. Immers zou het niet aan z'n vacht liggen, het heldere wit viel juist overal op. Daarom ook dat hij de kitten voor hem direct gevonden had. Het maanlicht en het weerspiegelende licht van de sterren lieten de witte vacht van de kitten bijna opgloeien. Hij sloeg zijn pluizige staart om de kitten heen, die zichtbaar aan 't trillen was van de kou. Hij legde uit dat het slapen bij zijn nieuwe moeder eng was en dat hij overdag niet naar buiten kon door 't licht. Voorzichtig ging hij bij de kitten liggen, zodat hij hem makkelijker aan kon kijk. "Het licht doet je pijn, niet waar?" vroeg hij voorzichtig. Nightcurse had de kleine Whitekit al een tijdje op 't oog, het was een speciale kitten, eentje die hij bij zich wilde houden. "Zullen we samen naar de sterren kijken, Whitekit?" Zijn stem klonk warm en bijna vaderlijk. Nightcurse had een goede opvoeding gehad, ondanks dat hij zijn ouders niet meer had gezien na z'n zesde moon. Hij had toch wel iets van het vaderlijke in zich
Whitepaw.,
Member
James 205 Actief "We would say anything just to hear what we want. Right or wrong. Then we lie to be forgiven. We would sell anything just to buy who we're not. Any cost. Oh, we kill our way to heaven."
Hij vond het wel leuk dat er ook een volwassen witte kat was, alle queens hadden namelijk een donkere vacht. En ergens deed dat hem hopen dat hij ooit ook zo groot kon worden als de warrior voor hem. Misschien, heel misschien werd hij ook nog wat, had hij ook nog een nut en konden andere van hem houden. Dat wilde hij graag, dat iemand van hem hielt en trots op hem was. Wilde niet ieder kind dit? Valitatie voor wat ze waren en deden in plaats van horen dat ze dood moesten zijn? Niet eens als een belediging maar eerder als een feit. Het was niet vreemd dat ze dit dachten van hem. Zijn witte pels was witter dan sneeuw met zijn roze kwetsbare huidje eronder te zien. De haren leken soms doorzichtig en beweegbaar als wolken. Zijn ogen droegen een kwetsbare roze kleur in plaats van kittenblauw. Hij was klein en zijn bouw bijna meisjesachtig doordat het gebrek aan melk hem een achterstand had gegeven. Verstoten worden had hem tot nu toe meer geschaad dan de ziekte. Maar hoewel de grote warrior misschien niet ziek was, was hij vriendelijk. Want in plaats van gemeen te doen dat hij buiten zat ging hij juist bij hem liggen, en kreeg hij een warmte staart rond zich heen. Meteen leek dit iets bij de jonge kater te raken, zo wanhopig op zoek naar de kleinste tekenen van verzorging dat dit een jackpot was. Hij nestelde zich ook zonder twijfel tussen het witte pluis en lichaam van de jonge warrior in, zijn eigen vacht ook hoog opgezet en zijn kleine lichaampje trillend van zowel kou als een poging om te spinnen. Whitekit was er nog niet bepaald goed in, maar dat maakte niet uit. Deze combinatie van de mooiste lucht ooit en aandacht was een geschenk van Starclan. Nu pas drong de vraag compleet door, waardoor hij zijn kopje omhoog hief en knikte. “Ja, het licht is te fel. Het doet pijn in mijn ogen en prikt op mijn huid. Als er wolken zijn is het minder erg... hoe wist u dat?” Maar nu voelde hij niks, zelfs op bewolkte dagen zeurde de pijn nog na. De wonder bleef in zijn ogen toen Nightcurse voorstelde om samen naar de sterren te kijken. “Graag meneer… dankuwel.” hij had wat moeite met het woord, maar ging dichter tegen de ander aanliggen. “Kijk je ook graag naar de sterren? Heet je daarom Night?” besloot hij te vragen, ergens een behoefte voelende naar de vaderlijke en warme toon van de ander. Want hoe klein die ook was geweest, het was velen malen meer dan dat hij ooit had gekend.
Whitekit kroop dichter tegen zijn staart aan en Nightcurse glimlachte. Dit was veel te makkelijk. De kitten legde uit dat het licht hem pijn deed aan zijn ogen en huid, de witte kater knikte. Zo iets had hij vernomen toen hij langs de Nursery gewandeld was. "Ik heb wat dingen gehoord," zei hij zachtjes. "Je mag met mij altijd naar de sterren komen kijken, Whitekit." Hij spinde zachtjes, om de kleine kitten tevreden te houden. Zijn oortjes schoten omhoog toen hij de vraag kreeg over zijn naam en schudde met een glimlach zijn hoofd. "Ik ben geboren onder de sterren, daarom noemde mijn moeder me Nightkit," legde hij uit, waarna hij de kitten een lik over z'n kopje gaf. "Als het morgen niet zo ontzettend zonnig is, zal ik je dan wat verhalen vertellen over onze clan? Ergens in de schaduw," stelde hij daarna voor. Eens zien hoeveel tijd hij kon spenderen met dit zielige zieltje.
Whitepaw.,
Member
James 205 Actief "We would say anything just to hear what we want. Right or wrong. Then we lie to be forgiven. We would sell anything just to buy who we're not. Any cost. Oh, we kill our way to heaven."
De witte kitten had zich dicht tegen de vacht van de ander genesteld. Een fysieke affectie was iets wat hij maar zelden meemaakte en hierdoor een waardevol iets. Iedere kitten had een behoefte aan liefde en aandacht van hun ouders, maar aangezien hij deze nooit had gekregen maakte het voor hem niet meer uit of het zijn ouders waren of een vreemde die het gaven… Zolang maar iemand het idee gaf dat hij gewild was. Nightcurse was hierdoor ook een reddende engel in zijn ogen. Hij was vriendelijk en warm… hij leek ook te begrijpen dat de zon pijn deed aan hem. Whitekit besloot simpelweg te accepteren dat de warrior wel heel wijs moest zijn. Bij zijn voorstel duwde hij zijn bijna doorzichtige oortjes naar achteren in ongeloof “Echt- echt waar?” Zowel een wanhoop naar een ‘ja’ als een wantrouwen was te horen in de jonge stem. Het witte pluisje had immers van jongs af aan geleerd dat liefde niet voor niks kwam, hoe graag hij het ook niet wilde. Toch luisterde hij graag naar de stem van de ander, die uitlegde waarom hij die naam had gekregen. “Geboren onder de sterren… Dat is leuker dan vernoemd zijn naar je vacht. Mama wilde mij geen naam geven, mijn nieuwe mama wel. Weet je ook waarom je nu Nightcurse heet? Heeft dat ook een rede?” Hij spinde onhandig in een kitten-eigen manier toen hij de warme tong over zijn kopje voelde. Wat hij wel niet zou geven om altijd iemand te hebben die zo met hem wilde doen. In zijn geluk pakte de nacht weer zijn aandacht. Zijn ogen gleden weer naar de sterrenhemel alsof deze hem betovert had. Bijna miste hij de woorden van de grote kat, waardoor hij een moment nodig had het te laten doordringen. Wilde Nightcurse echt tijd met hem besteden? Nog een keer? Wow… Hij knikte nu, enthousiast “Dat zou ik leuk vinden meneer- dankjewel” Zijn stem sloeg over, waardoor hij even kuchte. Ehem, misschien wilde hij té graag.
"Maar natuurlijk, Whitekit. Als ik een niet al te lange dag achter de rug heb, wil ik best met je naar de sterren kijken," Hij glimlachte eventjes. Zolang hij deze kitten kon aanleren dat hij veilig was bij hem en dat hij voor hem kon zorgen, zou alles snel genoeg op z'n plek gaan vallen. Hij keek eventjes naar m toen hij begon over zijn naam en dat hij het beter vond om vernoemd te zijn naar de nacht, dan vernoemd te zijn naar je vacht. "Maar je hebt een hele speciale vacht," miauwde hij rustig. "En ik weet niet waarom Tallstar me Nightcurse genoemd heeft. Misschien vond hij het een vloek dat ik met iedereen vrienden kon worden." Zijn twee gekleurde ogen glommen eventjes gevaarlijk. If he only knew why he was named after a curse. Maar dat was iets wat de kleine Whitekit niet hoefde te weten. Hij schoof zijn witte staart dichter over de kitten heen en ging erbij liggen, zodat hij wat makkelijker kon praten met het kleine witte katje.
Whitepaw.,
Member
James 205 Actief "We would say anything just to hear what we want. Right or wrong. Then we lie to be forgiven. We would sell anything just to buy who we're not. Any cost. Oh, we kill our way to heaven."
Voor hem ging er een nieuwe wereld open. Nog nooit had iemand aangeboden met hem wat te gaan doen. In alle eerlijkheid viel een kitten zoals hij vaker in de achtergrond. Iedereen in de clan wist wel dat een queen hun kitten afgestoten hadden dankzij diens aandoening, en dat er maar een maan geleden een kitten met dezelfde aandoening gestorven was. Maar weinig warriors keerde zich tot het jong, alsof voedsel alles was wat een kitten nodig had en affectie geen noodzaak. Deze warrior was anders. Hij was wat Whitekit had voorgesteld dat ouders moesten zijn. En zoals kittens deden raakte zijn hele wereld betoverd met dat idee. “Mama zei altijd dat ik tussen de sterren zou moeten zijn. Dat ik in Starclan behoor en niet hier. De sterren zijn wel heel mooi…” Zijn moeder had gezegd dat hij moest en ging sterven, al had het jong dat nooit zo opgevat. Het idee van dood bestond nog niet in zijn leefwereld. Hij had zijn kleurloze opgeheven richting de blauwe en gele van de ander. Ze waren wat anders dan toenet, maar hij kon de verandering niet plaatsen. “Is het leuk om veel vrienden te hebben? En misschien omdat je alle nare dingen weghaalt, zoals bij mij” Hierna duwde hij onhandig zijn kop tegen de onderzijde van die van de ander, om een spinnend geluid te proberen te maken. "Misschien krijg ik ook ooit een warrior naam, word ik naar iets vernoemd"
Onderwerp: Serein 
vr 30 nov 2018 - 22:22
