Hope I'm alive when this story gets old

YOU CAN PUT ALL THE FLOWERS IN YOUR MOUTH THAT YOU WANT, BUT DYING IS DYING AND ROT IS ROT Elke keer als hij zijn poten buiten het kamp waagde werd hij overspoeld door een golf van vrijheid. Hij kon gaan en staan waar hij wilde, geen nursery meer die hem zogenaamd veilig moest houden. Want als je hoorde wat WindClan was overkomen, dan dacht je wel twee keer na over die 'veiligheid'. Je zat als een rat in de val daar. En Wolfpaw hield er niet van om zichzelf met een rat te vergelijken. Hij strekte zich uit en keek rond. De sneeuw begon hier en daar weer wat te smelten, een teken dat het misschien wel weer snel newleaf zou worden. Zijn eerste. Het kon echter net zo goed dat ze morgen wakker werden onder een nieuw wit deken, maar dat was een zorg voor morgen. Een voorwerp op de grond had zijn aandacht getrokken. Eerst had hij het vanaf een afstandje bestudeerd, maar was nu dichterbij gekomen en er een aantal tikken tegen gegeven. Hij had nog nooit zo'n gekke paddestoel gezien. Kort zette hij zijn tanden erin, maar gromde toen het niet echt meegaf. Wist hij veel dat het een ding was wat twolegs 'een blikje' noemde.

TAG: Bloodpaw

MONTY