Everytime you bleed, I'm reaching greatness {Sunvoice}

Legends never die
they become a part of you Kalme pootstappen gingen richting het schuurtje waar de poes opgesloten was. Haar hoofd was koel, ze had dit moment meerdere keren voor haar ogen af laten spelen. Ze wist precies wat ze wou doen, wat ze ging zeggen en hoe ze de poes zou laten voelen. Sunvoice. Om te kotsen. Hoe was een clankat interessanter dan zij was? Haar staart zwiepte zachtjes en krulde om de deur voordat ze door een kier naar binnenstapte. Ze keek kalme, koele ogen naar de young one die op de poes letten. "Flikker een eind op, ik tel tot drie." zei ze bitter. De young one keek om, wou een weerwoord naar haar af vuren maar bedacht zich op tijd en peerde hem. Misschien juist wel blij om van zijn taak af te zijn. Haar spel begon nu pas.

"Zo, Shadowclan-sloerie. Vertel op. Waarom steel je mijn vent." haar stem was bikkelhard en koud. Ze had geen sympathie voor deze kat. Het kon haar geen reet schelen wat er met haar gebeurde of wat ze met haar ging doen. "Als je niet eerlijk antwoord kunnen er wel is hele nare dingen gebeuren met dat knappe snoetje van je."

- Sunvoice alleen. Als je erbij wilt PM me dan.

_{Dag ging over tot nacht en weer over tot dag. Sunvoice kon door de vieze raampjes van de schuur nog wel onderscheiden dat dat gebeurde, maar wat er in de rest van het kamp gebeurde kreeg ze niet mee. Ze was er slecht aan toe. Ondanks dat Cobra haar zo nu en dan voedsel kwam brengen, was het niet genoeg om haar maag te vullen, waardoor ze zwak en miserabel bleef. Ze begon Acefray ook steeds meer te missen, aangezien haar wonderen aan het etteren en ontsteken waren zonder zijn effectieve zorg. Ze voelde zich koortsig en zwak en haar pels begon steeds meer te klitten sinds ze de energie niet meer had om zichzelf volledig te wassen.

Ze had haar kop in eerste instantie niet eens geheven toen de deur open ging, verwachtende dat een andere kat haar zou gaan bewerken met zijn tanden en nagels of dat Cobra weer binnen zou komen met iets. Ze wist niet waarom ze haar niet gewoon afmaakten. En terwijl de dagen verder verstreekten, begon haar hoop dat haar clangenoten haar zouden komen halen steeds ijler te worden. Maar deze kat was anders. Deze kat klonk woedend. "Wat?.." bracht Sunvoice verward uit, haar stem hees van de dorst.}

Legends never die
they become a part of you Ze keek naar de poes. Uitgemergeld, stinkend stuk vreten. Voor haar lag een omhulsel van iets dat ooit een Shadowclan warrior voor had moeten stellen, die tijd was allang voorbij. De poes had haar kop iets opgeheven. "Wat?" klonk er toen hees. Ach jeetje. "Och poepie.. wat hebben ze met je gedaan?" haar stem ineens vol met medeleven. "Wacht.. ik help je." ze draaide zich om, liep naar de voorkant van de schuur, krabde daar een stukje mos los. Deze pakte ze in haar bek en doopte ze in een emmer die gevuld was met regenwater van de laatste paar dagen. Het natte mos legde ze voor Sunvoice neer.

"Hier, drink maar wat. Dan wordt je stem misschien iets beter." 'en kan je me beter antwoord geven, bitch.' dacht ze er achter aan. Het was tijd om een psychologisch spelletje te spelen met de poes, vandaar dat ze ineens zo lief deed. "Kan ik nog iets anders voor je doen? Het spijt me van net hoor, ik weet niet wat me bezielde. Zullen de hormonen wel zijn." een kleine glimlach vormde zich kort op de poes haar gezicht. En ze moest zich intern een schop geven dat ze zo lief deed tegen deze kat, het voelde vreselijk onnatuurlijk.

_{De hele toon van de kattin leek om te slaan toen Sunvoice haar in de ogen aangekeken had. Dit liet ergens vaag een luchtalarm in Sunvoice’s kop loeien. Ze was hier al meerdere katten tegen gekomen, en de één was nog een betere toneelspeler dan de ander. Maar ze hadden allemaal één ding gemeen, ze lieten allemaal op het gegeven moment hun ware kleuren zien. Dat zou deze kattin ook doen, hoe lief ze zich ook voordeed. Niet dat Sunvoice’s ergens heen ging, maar ze kon op z’n minst proberen om het leed voor zichzelf zo erg mogelijk te beperken.

De kattin was teruggekomen met vochtig mos, waardevol vocht wat Sunvoice al veel te lang niet meer gezien had. Ondanks dat ze wist dat dit een valstrik was, boog Sunvoice zich wel naar voren. Ze moest dit soort dingen aangrijpen wanneer ze kon.. Wanneer ze haar voedsel of water gunden kon ze het niet weigeren. Ze was ze bijna dankbaar dat ze het een keer deden.. Er was praktish niks meer van haar over. De stem van de poes was vriendelijk en warm. Het klonk niet als een Bloodclanner. Sunvoice sloeg haar blik weer op naar de zwarte kattin. “Hormonen?” besloot ze maar te vragen, haar stem zacht. Beter de kattin met woorden amuseren in plaats van nagels.}

Legends never die
they become a part of you Een lach kwam terug om Shade haar gezicht terwijl de poes wat dronk. De kattin leek tevreden met zichzelf, maar Shade kon haar wel uitkotsen. De gore trut die haar vent afgepakt had. Ze rolde met haar ogen toen ze dacht dat ze het niet zag. Hopeloos ding, te triest voor woorden. Eerlijk, Shade zag de waarde van de poes niet in. Als ze Cobra's nieuw speeldingetje was dan moest hij het maar uitzoeken. “Hormonen?” vroeg de poes toen aan haar. Haar in gedachten verzonken blanco gelaat vertrok weer naar een vrolijke toen ze terugdacht aan de nachten met Cobra en het vooruitzicht van kittens.

"Oh ja, hormonen. Die krijg je als je zwanger bent hé." legde ze uit aan de kattin alsof ze dom was. "Zie je.. Cobra en ik.. wij hebben iets speciaals." met dat laatste woord drukte ze haar poot weer op de poes haar hoofd, drukte haar neus in het stuk mos voor haar. "En als jij je met je gore rotkop daar tussen wurmt, dan weet ik je te vinden..." siste ze kwaad terwijl ze haar nagels uit liet slaan op de schedel van de katting, proberend haar hoofdhuid er achter te haken. "Weet je wat er dan met je gebeurd? Oh dat wil je echt weten, wacht hé.." ze probeerde er zelf een voorstelling van te maken en moest een beetje gniffelen toen ze het zich voor de geest haalde. "Eerst trek ik je nagels er uit, stuk voor stuk. Dan verbrijzel ik die leuke pootjes van je, zodat je niet meer weg kan lopen van mij. Dan - oh hou je vast Sunvoice dit is het leukste stuk - dan trek ik mijn nagels over je buik heen. Maar wel langzaam hoor! Ik trek alles wat je in je hebt zitten naar buiten, laat je liggen om te rotten of om gevonden te worden door een hongerige straathond." ze moest kort maar hard lachen om zichzelf, haar lach galmde door de schuur heen. Toen de stilte viel keek ze weer naar de kattin, die onder haar lag. "Jij bent lager dan ik, jij zult altijd lager dan ik zijn. Ik sta boven je. Ík heb zijn kittens, jij hebt niks. Jij bent een waardeloze vlooienbaal uit ShadowClan. Onthou je plek, smerig beest." Ze zou even genieten van haar uitzicht. Dit was heerlijk. Ze zou het Sunvoice betaald zetten.

_{Sunvoice voelde het vocht op haar tong en slikte gulzig. Ze had zo'n ontzettende dorst gehad de laatste dagen. Ergens brandde toch een vlammetje van dankbaarheid toen ze haar tong weer iets tot leven voelde komen. Ze hief haar kop iets naar de kattin, nog steeds water van het mos aflikkende toen deze uitlegde dat ze zwanger is. "Oh, gefeli-" begon Sunvoice, waarna haar kop ruw in het mos gedrukt werd. De kattin slaakte een gesmoorde kreet toen de nagels van de kattin in haar kop sloegen. Die Bloodclan katten waren gek, psychopatisch. En Sunvoice voelde aan haar water dat ze hier niet levend vanaf kwam als ze ook maar één misstap maakte. Het moeilijke hierbij was, elke stap leek wel een misstap te zijn. Het maakte haar praktisch gek en in ieder geval doodsbang. Dit bijzondere geval was er echter van overtuigd dat zij Cobra wilde. Sunvoice kneep haar ogen kort dicht terwijl ze nadacht. Zij was hier niet voor haar lol. "Zeg dat dan tegen die vent van je," bracht de kattin uit, gesmoord door het mos, "Laat me gaan en je ziet me nooit meer terug, ben je van me af." Starclan alsjeblieft liet dit het moment zijn dat ze kon vertrekken uit dit hellhole.}

De zwarte kater was op weg naar de schuur waarin hij een Shadowclan kattin gevangen had gehouden, het projectje waar hij rustig mee bezig was. Het was leuk om te zien hoe ze beetje bij beetje meer om zijn poot werd gewonden werd. Zijn heldere groene ogen stonden op de schuur gericht, toen hij opeens de geur van zijn partner rook. Oh Scourge, nee. Hij gromde zachtjes en maakte een korte sprint, om al snel te zien hoe Shade het kopje van Sunvoice in de modder duwde. Hij luisterde eventjes naar de woorden die gewisseld werden, voordat hij overeind ging staan, zijn borst naar voren, zijn staart en kop trots in de lucht. "Shade!" gromde hij een licht kwade, maar vooral dominante toon. "Waar denk je mee bezig te zijn!?" Hij liep langs haar heen en ging zo staan dat hij aan geen zijde stond, hij zou en moest geen kant kiezen nu. "Sunvoice is een gevangene hier. Jij hebt geen enkel recht om d'r ook maar een haar te krenken zonder mijn toestemming." Zijn nekharen stonden overeind en zorgde ervoor dat hij er nog groter uit zag. Het gebeurde niet vaak dat Cobra kwaad was, maar als hij kwaad was, dan zat je fout.

Legends never die
they become a part of you Haar ogen waren met een sadistische blik gevestigd op de poes onder haar. "Laat me gaan en je ziet me nooit meer terug, ben je van me af." Haar kop boog zich voorover, richting haar oor. "Dat het zo simpel kan zijn hé? Jou gewoon loslaten en je niet meer zien. Was het maar zo'n feest, ik zou niet liever doe-" ze brak haar zin af toen ze een stem achter zich hoorde. Een bekende. "Waar denk je mee bezig te zijn!?" Ze haalde haar poot van de kop van Sunvoice af en keek met een neutrale blik naar Cobra. "Sunvoice is een gevangene hier. Jij hebt geen enkel recht om d'r ook maar een haar te krenken zonder mijn toestemming." Geen toestemming hm? "Je doet nu net alsof ik haar aan het doodmaken was of zo," begon ze kalm. "Ik was haar alleen maar iets heel duidelijk aan het maken. Volgens mij is de boodschap wel binnen gekomen." sprak ze kalm terwijl ze met haar staart zwiepte. "Daarbij.." haar stem was ijzig nu. "Ik ben niet degene die een harem aan het stichten is in een oud schuurtje." haar blauwe ogen stonden recht in die van hem. "Waar gaat je volgende sloerie vandaan komen? Thunderclan? Windclan misschien? Die poezen zijn wel heel slank en snel hoorde ik.." ze liet echt niet zomaar over zich heen lopen. Cobra mocht dan wel leider zijn, haar gevoelens waren duidelijk en daar liet ze niet mee spelen. Ze had zich blootgelegd voor de kater, letterlijk en figuurlijk. Ze voelde zich gebruikt door hem.