Aren't you lonely up there in utopia

De kater was niet precies een doel gaan zoeken hier. Hij had geprobeerd wat te vangen maar het was te koud zelfs voor de muizen om hem uit te dagen. Eventueel had een kraai hem hiernaartoe geleid, die vervolgens nu veels te hoog zat voor Cole om zijn energie eraan te verspillen. Dus kwam hij uit op het SkyClan gebied. De plek was stil, iets té stil. Wel logisch aangezien het leven hier compleet weggewaaid was. Maar toch, deze plek gaf hem een vertrouwd en bekend gevoel. Hij kende deze plek als geen ander. Hier kwam hij ook best vaak als hij gefrustreerd was, een kat doden kon ook niet zomaar. Aangezien Cobra er nu was werd er vast strenger op gelet.
Hij miste het wel. Toen Claw aan de macht was. Een kater die de titel echt had verdiend. Niet Shark, niet Cobra. Claw was de laatste echte Elite leider geweest. En dat een rode ThunderClanpoes hem zo afgemaakt had vond hij het niets anders dan jammer. Maar ja, ThunderClan. Zijn oren spitsten op toen hij de al te bekende geur snel genoeg opving boven de geur van as. De zwarte kater deed zijn best zo stil mogelijk te doen terwijl hij de geur volgde naar het meer dat verscholen zat. Nu pas merkte hij de licht rossige vacht van de kattin. Het duurde ook niet lang voor alles bij elkaar klikte. "Sandkit?" Vroeg hij in een lage miauw. Of ja, ze was nu zeker een warrior. Maar het was al behoorlijk lang geleden toen hij haar voor de laatste keer gezien had. Ja, haar herkende hij zeker wel.

Het duurde ook niet lang voor haar om hem te herkennen. Even verwachtte hij dat ze weg zou rennen. De stank van BloodClan was bij hem al vrij duidelijk. Bovendien de tanden aan zijn halsband zeiden al genoeg. "Cole.." Mompelde ze zachtjes. Hij knipperde even, de stilte zo houdend. Al leek de kattin nogal blij om hem te zien. Ze drukte zo haar kop tegen zijn kin aan. Waardoor hij voor even een stapje opzij zette. Hij was zeker geen knuffeltype. Nu pas dat hij neer op de kattin keek merkte hij haar oog op. Met een wenkbrauw opgetild kwam hij wat meer dichterbij. "Wat is er met jouw oog gebeurd?" Hij mocht toegeven dat hij er nieuwsgierig naar was. Of misschien zelfs bezorgd erover. "Je bent ook zo groot geworden." Merkte hij op. Al waren ze zowat van de zelfde leeftijd. Ze was nu geen Sandkit meer. En dat vond hij ergens toch jammer.

Hij knipperde even toen ze de vraag van zich probeerde af te slaan, iets over een hond. Maar hij liet het toch gaan, ze was immers geen kitten nu. Dus hoeveel bescherming zou ze dan nodig hebben? "Ik heet Sandflower nu." Voegde ze toe nadat hij had verteld hoe groot ze wel niet geworden was. Sandflower. Hmm. Oké, dan. Hij had zeker veel gemist. Maar dat kwam ook omdat de Clans ergens naartoe waren gegaan. En ergens kreeg de zwarte kater de neiging om naar Swallow te vragen. Toch hield hij zich tegen en richtte zijn blik op de grauwe lucht. "Hoe gaat het in ThunderClan?" Vroeg hij uiteindelijk voor hij zich weer op de mooi kattin richtte. Hij vloekte zichzelf voor die vraag. Alsof hij om die verdomme Clan gaf. Hij zou ze hoe dan ook nooit vergeven over wat ze de Elite aan hebben gedaan. Nu waren ze opgescheept met een kleuter. En hij was er duidelijk niet blij mee. De vraag had een ongemakkelijke sfeer, merkte hij gauw op. Dus eventueel schraapte hij zijn keel en leunde iets meer tegen zijn linkerschouder. "En Swallowflight? Heeft zij zichzelf al uit de Clan laten gooien?" Voegde hij toe met geamuseerd gespin. Hij hoopte maar dat hij ooit zijn zusje weer tegen zou komen. Maar dat zou hij nooit toegeven, natuurlijk. Daar was hij te trots voor.