Take me to a special place

In stilte had het kleintje even de omgeving in zich opgenomen. Niet dat hij veel kon doen buiten luisteren en ruiken. Er waren geen nieuwe geuren en geluiden vandaag... Goed, dan moest hij niks wegjagen van zijn thuis. Even trok hij zijn schouders en hierbij zijn pootjes wat op, waardoor hij een kwartslag zijn bovenlijf optilde.. Even haalde hij piepend adem, de druk op zijn borstkas toenemende bij de positie die hij aannam. Voor nu moest hij maar kalm zo blijven in deze positie. Kort haalde hij even weer diep adem en klemde hij zijn klauwtjes in het mosnest om naar voren te kruipen. kruip... Kruip... Boem! Tegen iemand aan. Hij wist niet wat of wie, maar de geur had hij al eens geroken. HEt was dus iets dat hier al eventjes lag en aanwezig was... Van het begin al eigenlijk. Even piepte hij zachtjes en hernam hij zijn actie... Maar dat zorgde ervoor dat hij enkel weer tegen het pluisje aanbotste... Nou ja zeg!

- Skylarkkit

De grijze kitten was op avontuur gegaan. Ze had veel dingen gezien en geroken. Nu dat ze wist dat het geluid regen was, was ze er ook niet meer bang van. Ze vond het net heel interessant, maar ze mocht en wilde ook nog niet naar buiten. De kitten was terug op weg naar het grote mosnest toen ze een beetje moe werd. Ze besloot dat het hier goed genoeg was om even te slapen. Het grijze pluisje krulde zich op en stak haar neusje onder haar staart. Ja zo lag ze goed. Net wou ze wegdrijven toen er iets tegen haar op botste. Ze hield haar aandacht er even bij, maar ging niet uit de comfortabele houding. Het zou wel weg gaan. Niet veel seconden later, toen ze net weer ontspannen was, botste het terug tegen haar aan. Ze hief haar kopje en opende haar oogjes. Het leek zo lang geleden dat dat nog geen automatisme was. Een kleine zwart-witte kitten lag een beetje blind te wezen voor haar. "Hi!", piepte ze.

Er klonk een geluidje... Een geluid die een woord moest voorstellen, maar veel kende de jonge Brittlekit er nog niet van. Dus hij piepte enkel even in response. Hij wist immers nog niet goed wat die klanken inhielden en zag het enkel als een prikkel waar hij in kon opgaan en op kon reageren. Kort trok het jonge wezen even met zijn oortjes voordat het een pasje naar voren bracht en weer in de haren van de ander terecht kwam. Kort snuffelde hij even aan haar pelsje... Voordat hij even zijn kinnetje trillend wat hoger tilde. Een zachte 'mew' was hetgeen dat volgde. En boem. De kleine baby zakte door zijn beentjes, zijn koppie was ook even te zwaar voor hem... En met een zachte beweging kwam hij zo terecht op de ander. Nja, niet helemaal, maar ergens wel half. En het was best zacht en warm! Even wurmde hij wat heen en weer voordat hij zich dichter tegen de ander aandrukte en zich wat op krulde. Nyom, lekker warm zo.