I have to!

Het was niet bepaald verrassend dat andere katten net zoals de jonge Leader nog wakker waren. Natuurlijk was de grijze kattin zich bewust van het feit dat ze af en toe naast het lichaam van haar overleden Deputy in slaap viel. Wanneer ze sliep, deed ze dit niet diep. Het minste en geringste geluid maakte haar wakker. Zo ook de passen van een bekende kater die de Apprentice van haar broer was geweest. Barksound, hoewel ze hem niet vaak sprak trainde hij samen met haar een jonge Apprentice en had hij haar behoorlijk wat problemen gekost. Hij was het begin geweest van het tijdperk met problemen, immers had hij een oorlog tussen Riverclan en Windclan gestart. De vraag was of Butterstar dat ooit zou vergeten, net zoals de opmerkingen die ze had gemaakt om haar Clan te verdedigen. Ze hadden bestaansrecht, dat was een ding dat zeker was.

Voorzichtig en een tikkeltje aan de zwakke kant was ze de donkerharige kater gevolgd. Ze kende het gebied waarschijnlijk evengoed waardoor het niet al te veel moeite koste hem te volgen en op een gepaste afstand te blijven. Haar blauwe ogen blonken in het donker, iets dat de kater op zou vallen als hij schuin achter zich keek. Hoewel het lange gras veel kon verbergen, bleef het mogelijk de kleine tekenen van levende wezens op te merken. Barksound was geen Warrior om zomaar zonder reden zo geheimzinnig te vertrekken. In de buurt van de grens met het rogue gebied stapte ze ineens naar voren toe waarna ze zich voor hem neer zette. "Barksound," Klonk er kalm en helder door de stilte van de nacht. Haar staart zwiepte ze kort heen en weer waarna ze hem onderzoekend aan keek. "Ik dacht dat je trouw was aan onze Clan. Wat doe je dan zo dicht bij de grens zonder mij of Stallionheart in te lichten?" Haar oren drukte ze lichtjes in haar nek. Ze zat niet te wachtten op problemen veroorzaakt door een kat die zich niet aan de regels kon houden. Alsof Wolfsbane al niet voldoende was geweest. Een kitten en Medicine Cat aanvallen, ze werd er niet vrolijk van als haar Clan moest vechtten omdat een lid zich niet aan de regels wilde houden. Ze had hem vertrouwd, ging hij haar Clan verraden of zat er meer achter... Ze wist het niet, het enige dat duidelijk was dat ze antwoorden wilde voordat ze hem verder liet gaan.

De donkere kater hield halt zodra de jongere kattin zijn naam uitsprak. Waarschijnlijk was het geen verrassing dat ze hem gevolgd was. Immers hield ze hem gedeeltelijk bewust in de gaten, al vertrouwde ze de Warrior toch beter dan hij zou verwachtten. Hij had zich vele Moons goed gedragen en de enige reden waarom ze samen met hem een Apprenticr had was omdat ze zichzelf niet vertrouwde. De druk van het Leaderschap was af en toe heftig op haar onervaren schouders. Ze had natuurlijk de Clan al door vele heftige ervaringen heen geloodst maar dat betekende niet dat ze perfect was en altijd het juiste antwoord had voor moeilijkheden. Als zo iets als het juiste antwoord al bestond. Hij draaide zich met een ruk naar haar om waarna hij zijn blinkende gele ogen op haar richtte. "Je moet me niet vertellen wat trouw is," mauwde hij kortaf, waardoor ze kalm knikte. De kater was te trouw geweest aan haar broer waardoor hij de Clan in gevaar had gebracht. Iets dat geen enkele kat vergeten was, zeker omdat pas zeer laat de onschuld van Lionroar bekend was gemaakt. "Ik moet Brindleleaf vertellen dat haar zus zich bij Starclan heeft gevoegd." Mauwde hij toen ze vroeg wat hij hier deed; hij draaide er in ieder geval niet omheen. Iets dat de jongere grijze kattin waardeerde, het was zoveel makkelijker als iedereen zo eerlijk was geweest. "Ze was haar alles en ze moet dit gewoon te horen krijgen van iemand die haar dicht bij staat." De kater snoof zachtjes, hij dacht waarschijnlijk dat ze dit niet toe zou laten. Niets was minder waar, haar blauwe ogen hield ze zonder iets te zeggen op hem gericht. Terwijl deze in die van hem priemden om alles te kunnen lezen sprak Barksound weer. "Ik blijf trouw aan Windclan, of je het nu wil of niet en zal terugkeren, maar niet voordat ik het nieuws tot bij de Tribe heb gebracht." Vervolgde de kater waarna ze hem gebood te gaan zitten.  

"Brindleleaf was mijn mentor," begon ze op een zachte, rustige toon. "Dus ik weet hoeveel Bronzemask voor haar betekend. Echter heeft ze een keuze gemaakt waarvoor wij niet verantwoordelijk zijn." Ze had er zelf op gestaan de Clan te verlaten; daar hadden enkel haar kittens en Sparrowfeather mee te maken gehad. Niemand had haar gedwongen deze stap te zetten; ook al was het ergens wel duidelijk dat ze het had gedaan om haar kittens een toekomst zonder haar fouten te geven. Niet dat dit had gewerkt, in tegenstelling; ze had een veel grotere fout gemaakt. "Windclan heeft elke gezonde Warrior nodig om deze Leafbare door te komen. Toch kan dit ook niet lang wachten. Wees snel en voorzichtig, Barksound." Mauwde ze zacht waarna haar kop boog tranen drupten op haar poten voordat ze snel haar kop in zijn dikke vacht drukte. "Wat... wat moet ik de Clan vertellen? Niemand zal het begrijpen." Murmelde ze zacht, immers was hij een van de weinige die niet ernstig gewond waren geraakt. Het leek anders alsof hij haar mentor boven de Clan stelde. Hoeveel Moons zou hij verdwijnen, en zal hij zich aan zijn belofte houden. Dat was de vraag die ze niet kon beantwoorden.

Waarschijnlijk had de donkere kater dit niet verwacht. Het was iets dat wellicht weinig voor de Clan zou betekenen, al waren beide Brindleleaf en Bronzemask belangrijke katten geweest. Zeker ook voor Oceanstar, de ene kattin had haar opgeleid en de andere had Moons naast haar gestaan aan het hoofd van de Clan. Ze hadden haar gemaakt tot wie ze was en daardoor leefde beide katten nog in haar hart voort. Ze had haar mentor gemist, de gestreepte kattin had de Clan verlaten toen ze nog niet eens Deputy was geweest. Het was al lang geleden, toch was ze het niet vergeten. Uiteindelijk besloot ze de oudere Warrior te vragen wat ze de Clan moest vertellen. Immers was het lastig om te beslissen; ze wilde niet liegen maar wist wel zeker dat er katten zouden zijn die dit niet goed zouden keuren. De amberkleurige blik van de kater gleed even naar de grond, het was duidelijk dat hij hierover nog niet had nagedacht. Even trok zijn mondhoek op in een kleine glimlach. "Zegmaar dat ik undercover ga bij Bloodclan." Grapte de kater waarna hij snel met zijn kop schudde. Een klein, waterig glimlachje verscheen op het slanke gezicht van de jonge kattin waarna ze zuchtte. "Vertel de clan maar iets waar jij je goed bij voelt. Voor mij is het eender, ik ben namelijk een tijdje weg en zal niet rechtstreeks in contact komen met de gevolgen van mijn tocht." Mauwde hij met een knikje, waarschijnlijk in een poging om haar gerust te stellen. Haar blauwe ogen gleden naar haar poten terwijk ze haar staart liet hangen, bijna als een ongemakkelijke Apprentice, waarna ze haar oren in haar nek drukte. "Ik kan niet tegen de Clan liegen, niemand zal dit goedkeuren Barksound. Misschien wel als de Clan al niet zoveel katten verloren was. We zijn ernstig verzwakt Barksound. Je bent een van de weinige die er goed vanaf is gekomen, en dan besluiten we dat je Brindleleaf gaat bezoeken om dit nieuws mede te delen. Aan de andere kant heb ik een redelijke band met Teller of the Endless Skies. Hij zou nog best eens een goede tip kunnen hebben voor ons. Ervaren als hij is en gehard door de moeizame seizoenen in de bergen." Mauwde ze zacht terwijl ze hem bedenkelijk aan keek. Wat als ze hem had weg gestuurd naar de Tribe om extra informatie in te winnen, daar zou de Clan vast minder problemen mee hebben. Er waren gevechtstechnieken die ze wel konden gebruiken en Barksound was een logische keuze omdat hij trouw was, sterk genoeg en Riverclan hem niet goed lag. Ze betwijfelde het niet dat als Butterstar of een ander de kans had hem om te leggen ze dit wellicht wel zouden doen.