We are illegal [+Amberstorm]

Amberstorm was niet in een goed humeur. Niet dat ze heel vaak in een goed humeur was - maar de wond in haar zij prikte en haar hoofd barstte van de koppijn. Ze keek opzij toen iemand haar plots een vraag stelde en zuchtte geïrriteerd. "Familie betekent niets zonder vertrouwen. Mijn clan kan ik tenminste, grotendeels, vertrouwen.", antwoordde ze, verbazingwekkend zachtjes - maar als Crowcall zou blijven dringen, was het vast en zeker de stilte voor de storm. Amberstorm was echter gewoon moe, moe van al dit vechten, al dit ruziemaken. Het was waar dat ze niet van rust hield, toch niet de rust waarin ze al drie manen vastzat.. Maar ze was niet het type om snel op te geven. Iedereen leek ervanuit te gaan dat zij fout zat en dat alle anderen juist waren. Omdat familie zoo belangrijk was, omdat familie nooit familie pijn zou doen, omdat familie onmogelijk een vreemdeling kon doen. Ha. Sukkels. Het was niet omdat zij toevallig goed overeenkwamen met hun familie dat dat voor iedereen gold.

Amberstorm klemde haar kaken op elkaar en richtte haar blik weg van de zwarte kattin toen die vertelde over Lionroar. Tuurlijk, ze had het verhaal gehoord, ze had gezien hoe gebroken Evergreen was toen ze afstapte als leider. Iets waarvoor ze de oudleidster respecteerde, al snapte ze het niet helemaal. Van wat ze gehoord had, leek alle bewijs te leiden naar Lionroar als moordenaar. Waarom voelde ze zich dan een slechte leider omdat ze dat geloofde? Omdat ze haar clan probeerde te beschermen? "En wat als hij het wel gedaan had?", antwoordde ze, haar stem weer iets van die felheid. "Al het bewijs wees naar hem, niemand wist beter. Zijn kittens waren dan de naïevelingen die geloofden in zijn onschuld alleen maar omdat hij hen toevallig gemaakt had." En daarbij, Lionroar was maar één voorbeeld, een onwaarschijnlijk voorbeeld. Er waren zo veel meer verhalen over familie die andere familie slecht behandelde; terwijl de meeste katten toch trouw waren aan hun clan of daar anders voor gestraft werden.

Zijn oren draaide zich naar achter toe toen hij een gesprek opving tussen twee warriors. Hij had in de verte toegekeken hoe zijn nichtje werd meegenomen naar Shadowclan en had in stilte afscheid genomen van zijn zus. Tinderlight was een geschenk voor Windclan en hij vond het spijtig dat hij zo weinig tijd met d'r had doorgebracht. Nu gleden zijn blauwe ogen in de richting van de twee ruziënde kattinnen. Zijn oortjes gleden in zijn nek, terwijl hij zich overeind duwde en in de richting van de twee warriors liep. Bij de woorden die hij opving, voelde hij woede opborrelen. Hij had veel van zijn banden met zijn familie afgekapt, toen hij merkte dat Lionroar in het kamp was, had hij de kater genegeerd en was gaan jagen. Maar nu voelde hij de oude woede weer terug komen. Zijn staart zwiepte furieus heen en weer terwijl hij boven de twee kattinnen uittorende. Het geluk van zijn grote lichaamsbouw, hij kon intimiderend overkomen. "Amberstorm, Crowcall," miauwde hij op een diepe, brommende toon. "Het was Whitelion zélf die heeft gezegd dat híj de kattin vermoord heeft waarvoor mijn vader verbannen is," bromde hij daarna kwaad in de richting van de bruine kattin. "De hele clan, zelfs Starclan, weet dat Evergreen een fout had gemaakt toen ze de verkeerde kater verbande en daarna een fout maakte met Whitelion aan te stellen als deputy. Ook de clan kan fouten maken, wij zijn één grote familie hier. Maar familie is familie, al is het dan niet altijd door bloed. En jij, Amberstorm, moet niet spreken over dingen die je niets aan gaan. Ik weet zeker dat Peperkit een betere opvoeding kan krijgen bij haar vader, dan hier in Windclan waar ze bijna geen familie meer overheeft. Tenminste, niemand die d'r op wilt vangen." Immers was zijn familie zo ontzettend verdeeld en waren er zo veel pijnlijke momenten, dat het beter was als de kleine kitten ergens opgroeide waar 't er beter aan toe ging.

[Toestemming van Bunny, als je 't niet wilt, moet je 't zeggen Flo, dan haal ik mn post weg c:]

Amberstorm richtte haar blik toen een nieuwe, diepere stem hen onderbrak. Ze rolde met haar ogen op zijn opmerking. Tuurlijk, hoe het uiteindelijk gelopen was wist iedereen wel - maar hoe het had kunnen lopen, dat was maar de vraag. Wat als? Natuurlijk zette de kater haar op haar plaats, over hoe ze niet moest spreken over dingen die haar niet aangingen. Oh, gold dat niet voor hem dan? Natuurlijk niet, want iedereen was zo vel beter dan haar, zo veel heiliger. Crowcall voegde zich volledig bij Lizardtail. Familie was familie. Pepperkit was beter af bij haar vader. "En hoe weet je dat dan? Haar vader is een vréémdeling voor haar!", antwoordde ze, nu eindelijk écht uit haar slof schietend. Ze had genoeg van al dit schijnheilig gedrag. Ze was misschien niet beter dan hen, maar zij waren ook niet beter dan haar. "Sinds wanneer is familie zo veel belangrijker dan clan? Heeft Starclan even iedereen laten weten dat we de clans maar moeten ontbinden sinds iedereen toch wel met een andere clan gaat? Loyaliteit is overrated en al dat?" Ze sprak snel, boos, haar groene blik wisselend tussen Lizardtail en Crowcall. Het was bijna alsof ze haar persoonlijk aanvielen, ook al was deze kwestie helemaal niet met haar verbonden. Ze wou gewoon dat iemand eindelijk eens zou vinden dat zij gelijk had, dat iemand eens aan haar kant zou staan; voor de verandering. "Maar ik ben het daar niét mee eens! Bloed betekent niéts!"