Nightfall.. quietly it crept in and changed us all

No sign of life did flicker
In floods of tears she cried
"All hope's lost it can't be undone
They're wasted and gone"
"Save me your speeches
I know (They blinded us all)
What you want
You will take it away from me
Take it and I know for sure
The light she once brought in
Is gone forevermore"
De zon begon langzaam onder te gaan en al het licht te onttrekken van het gebied, je zou ook wel kunnen zeggen dat de kleuren langzaam begonnen te verdwijnen. De meeste skyclan katten zouden nu terug naar het kamp gaan, om lekker te slapen in hun warme dens. Maar ja, Flaredance hoorde nou eenmaal niet bij 'de meeste' katten van Skyclan. Want haar poten droegen haar juist steeds verder weg bij het kamp, dieper het bloesembos in. De maan begon langzaam op de stijgen in de hemel, een zilverig licht verspreidende met zijn sikkelachtige vorm. Het was niet het helderste licht, maar in ieder geval genoeg om mee te kijken.

Voorzichtige pootstapjes zettende, baande Flaredance zich een weg. Ze bewoog zich door het bloesembos voort als een geest door de nacht, precies zoals ze het wou hebben ook. Haar ogen vielen af en toe eventjes dicht van de slaperigheid, maar alsnog keerde ze niet terug naar het kamp. Haar clan zou het vast wel wel gewend zijn, ze sliep bijna nooit in het kamp. Ze kreeg er wel eens op haar falie voor, maar toch bleef ze het doen. Het kamp was gewoon te verstikkend, zoveel katten, die krappe den. Een hoofd delen met Twilightheart was al zwaar. En dat hoorde ik. Echode het in haar hoofd. Oeps. "Sorry," Murmulde Flaredance zachtjes terwijl ze de geur van verse prooi opsnoof. Ach, het werd haar vast wel vergeven als ze wat verse prooi binnen bracht, of niet dan? Langzaam liet de poes zich in een jachtpositie zakken en volgde ze het geurspoor van een muis. Ze kon het sappige vlees al bijna proeven. Met een lenige sprong vloog ze door de lucht heen en leek ze wel uit het struikgewas te exploderen. Haar klauwen begroeven zich in het zachte pelsje van de muis en met een snelle beet was het afgelopen. Met een vlugge beweging veegde ze een paar scharlaken rode bloeddruppels van haar mond weg. Zo, dat was één.

Maarja, dat was één.. één was eenzaam, en dat wist ze maar al te goed. Ze beet eventjes op haar lip. Niet aan denken, waarschuwde Twilightheart haar. Maar ja, niet aan denken was zo makkelijk om te zeggen, je ging er dan juist aan denken.
Nightfall, immortal and lies down in agony

Zware pootstappen leidde de kater weg, ver weg, hij wou alleen zijn. De dagen leken zich voort te slepen in wanhopige poelen. Misschien was zijn leven hier gewoon.. Vel schudde de bruin gestreepte kater zijn grote kop. Nee, hij was hier op zijn plaats. Het was moeilijk soms, maar hij sloeg zich er wel door. Silentpaw.. wat een kittypet, dat jonkie moest wat leren en snel ook, anders zou Dangerdance zijn apprentice eogenhandig van Skyclan territotia afsmijten. Hij zuchtte langzaam wat overging in een grom van ergernis, hij liep hier in het bloembos om zichzelf te zoeken, maar ach, wie was hij? Hij had geen familie, geen ouders, nieteens broertjes of zusjes, en over liefde wou hij nieteens nadenken. Nobody loves a freak like me.. schoot er dan automatisch door zijn hoofd, en dat maakte hem nog deprisiever. Hij gromde zachtjes maar de verse geur van prooi dreef zijn neusgaten binnen. Snel en stil liet hij zich door zijn poten in jaaghouding zakken, maar toen hij wou aanvallen werd de prooigeur inneens overstemd door een nieuwe bekende geur, een kat uit zijn clan. Zijn oren schoten net als zijn lichaam omhoog maar daarna vielen ze plat naar beneden. Hij wou de poes boos toegrommen maar hielt daarna zijn mond, hij kende de poes niet goed, al wist hij dat ze bijna nooit in het kamp sliep, ergens wou hij wel weten waarom maar aan de andere kant boeide het hem eigenlijk geen zier, ze had zijn jacht bedorven en dat zou hij haar zo laten weten ook. Dangerdance's rechteroor bewoog zachtjes heen en weer terwijl hij haar aankeek. Uiteindelijk knikte hij even en zuchtte. "Flaredance." Bevestigde hij zachtjes en ging zitten. "Goede avond.." Sprak Dangerdance op een kalme toon en keek haar rustig aan.

-whoot deze twee katten in een topic XD
Dangy is crazeeeh-

Een paar keer schudde ze met haar kop, alsof ze iets van haar af wou schudden. Ze moest er gewoon niet aan denken, in starclan's naam. Gewoon niet aan Twilightheart denken, niet aan Rushtide, gewoon aan niemand. Een zachte zucht ontsnapte uit haar mond. Hoe lang was het geleden dat ze eigenlijk rustig had kunnen nadenken? Erg lang geleden.. ze kon zich geen moment meer voorstellen waar ze echt rustig was, echt kalm. "Ga weg..." Mompelde ze zachtjes tegen Twilightheart. "Get out of my head..."

"Flaredance." Een rustige, maar zachte stem klonk in haar oren. Haar ogen sperden zich weer open en meteen draaide ze haar kop naar Dangerdance. Ze had hem helemaal niet opgemerkt. Ze was wel altijd op haar hoede geweest bij andere katten, en zeker bij Dangerdance. Op de één of andere manier zat hij haar niet lekker, totaal niet. Andere katten zeiden dat hij gek was, en eigenlijk geloofde hij ze wel. "Goede avond.." Sprak Dangerdance, zijn toon was erg kalm. Flaredance's oren bewogen iets nerveus en de jonge poes draaide zich nu helemaal om naar de oudere kater. "Goedenavond.." Groette ze terug, duidelijk onzekerheid in haar stem horende. Haar ogen straalden ook licht wantrouwen en onzekerheid uit. "..Dangerdance," Eindigde ze haar zin uiteindelijk na een paar seconde aarzeling. Zelfs zijn naam zat haar niet helemaal lekker. Maar goed, op de één of andere manier wantrouwde ze een heleboel katten.

[Kort, sorry]

Flaredance's oren bewogen iets nerveus en de jonge poes draaide zich nu helemaal om naar de oudere kater. "Goedenavond.." Groette ze terug, duidelijk onzekerheid in haar stem horende. Haar ogen straalden ook licht wantrouwen en onzekerheid uit. "..Dangerdance," Eindigde ze haar zin uiteindelijk na een paar seconde aarzeling. Dangerdance zijn oren schoten meteen naar achteren. Weg vriendelijkheid. Nog eben onderdrukte Dangerdance een lage grom maar hij kwam toch. Wat was het met die stomme katten. Geïriteerd wende hij zijn kop af en keek naar de maan. Langzaam opende hij zijn mond, velle witte tanden blikkerde in het zwakke maanlicht. Smaragd groene ogen opende zich toen de kater Flaredance weer aankeek. Hij uad geen enkel zin meer zich netjes te houden tegenover een clangenoot, de nacht was van hem. "Wat doe jij hier?" Vroeg hij bot en emotieloos. Even keek hij haar recht aan maar wende daarna toch weer zijn kop af en sloot even zijn ogen. Met zijn oren en neus spoorde hij de omgeving af op mogelijke prooi, maar niets was er te vinden, gwen excuus dus om nu weg te springen. Stilzweigend bleef de kater zo staan, wachtend op antwoord.

Haar eerst wat nieuwsgierig naar voren gehouden kop schoot geschrokken naar achter toen Dangerdance omsloeg als een blad in de wind. Een lage grom liet een rilling over haar rug heen lopen en haar staartpunt bewoog nu nerveus heen en weer. Eventjes zette ze een stap achteruit. Misschien moest ze gewoon wegrennen? Haar eerste instincten vonden van wel. Maar zelf wist ze het niet zeker, al kon je duidelijk zien dat ze het idee overpeinsde. Ze schrok op toen hij haar weer aankeek, en ze wendde haar blik af. "Wat doe jij hier?" Vroeg Dangerdance bot. De vurige geest in haar kon de uitdaging van een botte toon niet onopgemerkt laten, waar ze eerst zo nerveus was, keek ze hem nu aan. Al voelde het eventjes niet alsof ze er nog stond, het leek alsof ze vanaf buitenaf toekeek, alsof ze een film aan het kijken was. "Jagen, heerlijk rustig," Reageerde ze, "En jij dan?" Haar stem was rustig geworden. Ze keek hem recht in de ogen aan, Twilightheart had eventjes de touwtjes in handen genomen, en dat vond Flaredance prima. Misschien was het toch niet zo erg om Twi te hebben, het maakte sommige dingen nou eenmaal een stuk makkelijker.

"Jagen, heerlijk rustig," Reageerde ze, "En jij dan?" Haar stem was rustig geworden. Ze keek hem recht in de ogen aan. Dangerdance kalmeerde licht. Dus het bange poesje van net had toch een hardere kant. De angst was weg leek het en daar had Dangerdance lichtelijk respect voor. De hardheid in zijn ogen verdween en hij maakte een onverschillige beweging. "Ik probeerde wat te jagen, maar over het algemeen rust.." Sprak hij kalm en hief langzaam zijn rechter poot. Hij strekte zijn nagels uit en keek even naar zijn pootkussentjes. Vervolgens zette hij zijn machtige poot met een klein zuchtje neer en keek Flaredance met hervonden rust terug. Hij kon af en toe gek worden, maar over het algemeen was hij normaal, hij kon goed opschieten met zijn vrienden en Redheart. Maar als iemand hem irriteerde of boos maakte kon hij zichzelf verliezen. Vele hadden onnodige littekens daardoor. Maar hij leerde zichzelf langzaam meer in te houden. Het lukte hem zo af en toe. Dangerdance schudde even zijn grote kop en keek Flaredance aan. "En jij.. je bent vaak 's nachts er niet, ben je dan hier?" Vroeg hij oprecht geïntereseerd, eigenlijk had hij het niet zo op deze plek. Maar voor rust was het hier 's nachts perfect.

Flaredance's tong raspte eventjes rustig over haar voorpoot heen. De jonge poes voelde zich niet zo angstig meer. Het was net alsof haar persoonlijkheid eventjes omgedraaid was voor die van Twilightheart, net zoals het opzetten van een masker. Hierdoor leek Dangerdance ook te kalmeren, iets wat Flaredance zelf redelijk opluchtte, al keek ze nu meer toe als een toeschouwer, ofwel.. zo voelde het. "Ik probeerde wat te jagen, maar over het algemeen rust.." Sprak Dangerdance rustig. Het feit dat hij zijn klauwen uitklapte liet haar eventjes haar kop weer terugtrekken, maar dat was maar een klein gebaar. "En jij.. je bent vaak 's nachts er niet, ben je dan hier?" Vroeg Dangerdance uiteindelijk. Hij klonk zelfs geïnteresseerd. Wat een wonder echode Twilightheart in haar kop, ietwat honend. Maar Flaredance liet zich niet echt afleiden door wat Twilightheart zei. Het kon niet, ze had het masker weer afgezet, dus ze kon zich ook niet laten afleiden. Nu haar eerste paniek was afgezwakt, kon ze wel weer zelf functioneren. "Ik kom hier vaak 's nachts om iets tot rust te komen," Miauwde ze, kalmpjes eventjes naar de sterren en de maan kijkende. "Het kamp wordt me zo nu en dan nogal benauwd, vooral de warriors den, het is daar allemaal zo druk op elkaar gebouwd." De abbesijnse poes strekte zich eventjes uit en ging daarna weer zitten.

"Ik kom hier vaak 's nachts om iets tot rust te komen," Miauwde ze, kalmpjes eventjes naar de sterren en de maan kijkende. "Het kamp wordt me zo nu en dan nogal benauwd, vooral de warriors den, het is daar allemaal zo druk op elkaar gebouwd." De abbesijnse poes strekte zich eventjes uit en ging daarna weer zitten. Dangerdance knikte eventjes en keek haar aan. "Te druk.. inderdaad.." Zuchtte hij even. "Er zijn teveel nutteloze katten, kittens worden geboren met afwijkingen. Warriors die nieteens andere katten hun leven durven te nemen voor hun clan. Apprenticces die leven als poesiepoesen en nauwelijks getraind worden. We zwakken af, en gouw genoeg zullen andere clans ons er voor pakken. Hun hebben ongetwijveld wel sterke warriors. Ze zullen onze clan afrekenen op fouten van andere katten.." Dangerdance zuchtte even. "En dan krijg ik de meest nutteloze apprentice die er is.. Silentpaw is niets. Een poesiepoes dat is ze ja." Hij siste eventjes maar keek daarna Flaredance weer aan. "Zou jij.. een leven nemen voor onze clan?" Zijn blik werd iet wat doods terwijl hij haar strak aankeek. Misschien.. zou deze nacht toch nog wat goeds brengen, bloed aan Dangerdance's klauwen, vers bloed, katten bloed..