{Skylarkkit} Rainy day

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{De regen drumde eindeloos ritmisch neer op de aarde. In de sneeuw spelen was nog wel leuk, maar Pepperkit vond het maar niks om in de regen te spelen. Sneeuw maakte je vacht niet zo nat. Regen daarentegen, regen doorweekte je tot aan je botten. Vandaar dat Pepperkit voor de nursery ingang lag, met haar kop op de rand van een bal mos. Ze had zo graag buiten willen spelen... Verveeld gaapte de kitten en keek even naar achteren of niemand haar miste, waarna ze weer naar voren keek met een hoopvolle expressie. Zou het dan nu gestopt zijn met regenen? Maar nee, dat was niet het geval. Een zucht ontsnapte de kitten, waarna ze weer ging wachten.}

Het was van 3 dagen geleden dat ze voor het eerst haar oogjes had open gedaan samen met haar tweelingzusje. De wereld was nu veel scherper aan het worden, maar haar oogjes bleven nog wel eventjes blauw. Met haar grote kijkers werd ze wakker. Meestal was dit van een stamp of van beweging van mama. Nu was het een geluid. Ze had het nog nooit gehoord, maar het was voor haar vrij eng. Ze twijfelde echter of haar zusje wist wat het was. Daarom hief ze haar kopje uit het nest. Ze lagen ergens aan de ingang. Een kleine kitten, maar reusachtig in haar oogjes lag voor de ingang. Ze blokkeerde een beetje het zicht. Misschien wist zij waar het geluid vandaan kwam! Skylark keek over haar schoudertje, twijfelend of ze in de grote boze wereld zou stappen. Uiteindelijk kroop ze uit haar nest en wankelde ze naar de kitten. Oof! Ze was neergeploft uit vermoeidheid op de mooie staart van de poes. Niet echt beschaamd hief ze haar kopje. "Hi!", piepte ze.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Verveeld keek Pepperkit naar buiten. Ze had het gehad met deze regen. Sneeuw was leuk, maar regen niet. In haar eerste maan in Windclan had het ook al veel geregend voordat het was begonnen met sneeuwen. Toen was ze echter nog een stukje jonger dus had het haar minder uit gemaakt. Samen met het feit dat ze in Shadowclan toch wat onrustiger was dan in Windclan om redenen.. De kitten schrok op toen er een gewicht op haar staart neerplofte. Dat voelde helemaal niet fijn. Met grote ogen keek Pepperkit op, maar toen zag ze dat het haar nieuwe zusje was en wist ze het nog enigszins te vergeven. "Hallo!" miauwde ze, snorrend, de naam maar niet noemend, want ze wist de Stellark siblings nog niet uit elkaar te houden. Misschien dat dat nog wel kwam. "Hoe gaat het?" besloot ze te vragen. Haar sibling had immers nog maar net de oogjes open. Dat was altijd spannend!}

Toen ze op de staart lag voelde die lekker warm aan. Daarom sloeg het jonkie er haar pootjes om heen. De andere kitten praatte tegen haar en ze probeerde zoveel mogelijk haar best te doen om het te verstaan. Een gekke glimlach kwam van haar gezichtje af. Ondertussen had ze een bekende geur geroken. Dit was precies de geur van mama alleen een beetje anders. Ze had nog niet veel geuren geroken om te weten dat ze nog een goede dot Windclan in haar vachtje had. De geur van mama was wel geruststellend en ze liet een zacht gespin horen. Concentreren op twee dingen tegelijk was erg moeilijk en dus reageerde ze net ietsje later: "Gwied!"

Pepperkit nam nieuwsgierig haar zusje in zich op, echt zoekend naar de truc om Stellar en Skylark uit elkaar te houden. Helaas had ze die truc nog niet gevonden. Het waren allebei grijze bolletjes met kittenblauwe ogen. Kijk dan viel Pepper toch een boel meer op met haar lichte vachtje en gevlamde ledematen, oren en snoet. De kitten pakte haar staart nog wat beter vast en Pepperkit begon spinnend te grinniken. Ze probeerde haar staart nog iets te bewegen, maar gaf dit uiteindelijk op. Ze krulde zich dan ook maar om Skylarkkit heen. Lekker warm.

Ze voelde beweging onder haar, het was niet fijn, maar ook niet niet-fijn. Uiteindelijk stopte het en de kitten die naar haar mama rook ging rond haar liggen. Oh dat was zacht en warm! Ze spinde iets luider nu en gaf automatisch een kopje tegen de poot van de kitten. Alles ging nu nog automatisch, hoewel ze een eigen willetje begon te ontwikkelen. Daarom keek ze ook in het rode gezichtje, niet weten dat dat de kleur van vlammen was. Haar aandacht was al snel weer weg naar buiten. Naar de nóg grotere wereld waar ze niet in durfde. Het geluid was niet gestopt en het maakte haar onrustig. Ze tilde een pootje op van de zachte staart en wees naar buiten. "Watsjdat?"

Pepperkit begon zachtjes te snorren toen ze tegen Skylarkkit aan lag. Het voordeel van het hebben van nieuwe broertjes en zusjes was dat het toch echt wel een flink stukje warmer was. Pepperkit kon er wle van genieten, ondanks dat haar nieuwe siblings een stukje jonger waren. Al moest ze toegeven dat het tegelijkertijd een heel stuk drukker was dan dat ze gewend was. Ze hief haar kopje toen de andere kitten haar wat vroeg en keek even naar buiten. "Regen," miauwde Pepperkit met een pruillip. "Water uit de lucht, ook wel nummer 1 lol verpester."

Stellarkit werd met een schok wakker en besefte zich meteen dat er iets miste. Of beter gezegd, iémand. Ze sperde haar nieuwe kittenblauwe oogjes wijd open en piepte; een half verbaasd, half angstig piepje. Huh? Waar was Skylarkkit? Ze wierp een blik om haar heen, naar haar twee broertjes die rustig lagen te slapen en naar de twee jongste van de pleegkits. Haar blik gleed verder, over de rand van haar nest, tot ze die bekende grijze vacht zag - vergezeld van de crèmekleurige vacht van één van haar andere pleegsiblings. Soms werd het verwarrend. Stellarkit liet een luide, klagende piep horen en kroop toen zelf ook wat onbeholpen het nest uit, over de koude grond tot ze aan het tweetal terecht kwam. Skylarkkit leek zich in de staart genesteld te hebben en Stellarkit wou dat natuurlijk ook. Ze werd niet graag achtergelaten, ze wou evenveel als haar zus! Dus ze duwde de ander aan de kant met haar nu nog zwakke pootjes, tot ze genoeg ruimte had om haar snuitje op de pluizige staart van de iets oudere kitten te leggen. Daar, veel beter.

-Toestemming van beer ; )