Stronger than will

Het was koud, maar niet zo erg koud. De zon bracht net zijn laatste stralen op de open plek waar Darksoul zich nu bevond. De lucht kleurde oranje, blauw en misschien zelfs een hint van roze. Er waaide een koud briesje en de rotsen onder zijn poten voelden ijskoud aan. Maar daar had hij zijn focus niet. Zijn blauwe ogen waren gericht op de zon, dat langzaamaan meer en meer achter de horizon verdween. Het was zo rustig hier. Vredig genoeg voor de kater om na te denken. Zijn eigen gedaches voor kort los laten en weer op een nette stapel te leggen, Er was veel gebeurd de laatste paar dagen. Wat hem ook niet beviel was de blik van Butterstar toen Oceanstar geen deal wou sluiten nadat ze hulp hadden aangeboden. Hij was er ook niet bepaald blij mee. Maar de verhalen erachter en de woorden dat zijn leider had gezegd zei al genoeg over het gedoe met WindClan. Voor even sloot hij zijn ogen terwijl hij rustig neerzat en zijn staart over zijn voorpoten krulde. Het was compleet stil, behalve het zachte geritsel van de wind dat tegen de struiken aanbotste. Hij zou hier wel voor altijd willen blijven.

+ Blithestorm

De kater voelde de koude wind door zijn vacht snijden, maar terugkeren deed hij niet. Het kamp was nu niet een plek waar hij wilde zijn, er hing daar duidelijk een spanning in de lucht. Hij had gehoord dat de laaste ontmoeting tussen Butterstar en Oceanstar alles behalve vredig was gegaan, maar veel details werden er niet verteld. Dat was ook deels de reden waarom Blithestorm nu door de Highlands zijn weg baande, de zon al zakkende, opzoek naar een bepaalde kat. Het silhouette van Darksoul kwam al snel in zicht, zijn zwart-witte vacht afstekend tegen de gesatureerde kleuren van de zonsondergang. Zijn keuze om Darksoul te vragen wat er was gebeurd, want de warrior was erbij geweest, begon hij nu lichtelijk in twijfel te trekken. Zijn geschiedenis met de kater bestond vooral uit argumenten, maar daar kwamen ze nu lichtelijk overheen. Ze zaten elkaar in iedergeval minder op elkaars zenuwen, express of niet. "Hey," groette hij Darksoul zachtjes en liet zichzelf zachtjes neerzakken naast de kater, zelf zijn ogen nu ook op de horizon richtend.

Hij was pas bewust van de aanwezigheid toen hij plotseling pootstappen achter zich hoorde. Hij had geen behoefte om achter zich te kijken. Lichtelijk geïrriteerd op het feit dat zijn rustige moment plots verbroken was door zijn Clangenoot. "Hey," Klonk de bekende stem van Blithestorm. Darksoul spitste zijn oren en keek uiteindelijk naar de bruine kater toen hij naast hem besloot te zitten. Hij voelde zich lichtelijk gespannen, zo dichtbij een andere kat. Maar hij deed zijn best er niet op te letten. Er heerste een stilte. Maar het voelde niet als ongemakkelijk als de gevlekte kater zelf had verwacht. Zijn ogen waren weer gericht op de horizon terwijl hij eventueel een zin bij elkaar had gebracht zodat hij de stilte kon verbreken. "De spanning tussen WindCan en RiverClan ligt hoog." Miauwde hij kalmpjes. Hij had geen zin om een nare opmerking te maken. Nu kon hij geen kinderachtige argumenten beginnen. Als het om zijn Clan ging dan was het ook het punt dat alles opzij geduwd moest worden. Al betekende dat zelfs... Samenwerken met Blithestorm.

Hij voelde de blik van Darksoul kort op hem voordat de kater ook daarwerkelijk een reactie gaf dat hij had opgemerkt dat hij niet alleen meer was. "De spanning tussen WindCan en RiverClan ligt hoog." Miauwde hij kalmpjes. Blithestorm knikte. Dat viel niet te ontkennen. Alle clans waren wel lichtelijk gespannen in Leafbare, met het gebrek aan prooi, maar dit was iets anders. "Ik heb het gehoord. Tenminste, dat het niet erg vredig vergaan was." Miauwde hij. De donkergestreepte kater twijfelde of hij wel door moest vragen, maar zijn nieuwsgierigheid overwon het uiteindelijk. Hij richtte zijn blauwe ogen op Darksoul. "Jij was erbij, toch?" Vroeg hij stilletjes. "Was het echt zo erg, of overdrijven sommige katten?" Het was immers een normale vraag, een die de meerderheid in de clan zich waarshijnlijk afvroeg.

Gelukkig leek Blithestorm het ook serieus te nemen. En voor het eerst in hun leven leek het rustig tussen de twee te gaan. Wat Darksoul nogal zorgmakend vond. Maar nu had hij geen tijd om dit allemaal op een plek te zetten. "Ik heb het gehoord. Tenminste, dat het niet erg vredig vergaan was." Zei de kater als volgt. Hij keek naar beneden voor hij afwachtte tot hij verder sprak. "Jij was erbij, toch? Was het echt zo erg, of overdrijven sommige katten?" Hij sloot zijn ogen even voor hij ze opende om naar Blithestorm te kijken. Zijn blik was strak, alsof hij de vraag niet echt kon beantwoorden. En dat kon hij waarschijnlijk ook niet. Hij was er wel bij, maar te laat om toch nog wat te betekenen voor de Clan. Dus hij hield zijn schouders voor kort op. "Het enige dat ik weet is dat dit niet de laatste keer zal zijn dat WindClan wat van Butterstar gaat horen." Zei hij als kortaf als hij kon. "Ze weten dat we territorium nodig hebben." Kwam er wat krachtiger uit. Hij vond dat Butterstar gelijk had. Iedereen had recht op prooi, en hun hadden een bevroren rivier.

De blik die Darkstorm hem schoot was strak en voor een moment dacht Blithestorm dat hij over de lijn was gestapt, maar de zwart-witte kater haalde kort zijn schouders op. "Het enige dat ik weet is dat dit niet de laatste keer zal zijn dat WindClan wat van Butterstar gaat horen." Reageerde hij kortaf. "Ze weten dat we territorium nodig hebben." Darksoul had een duidelijke mening. Niet dat hij het hem kwalijk kon nemen, hij dacht er immers hetzelfde over. Met was ze nu hadden zouden een paar clangenoten waarschijnlijk het einde van Leafbare niet zien. Maar zo wilde hij liever niet denken. "Weten en er actie op ondernemen zijn twee dingen apart," zuchtte Blithestorm. "Ik snap waarom een clanleader niet al te graag een stuk territorium af wil geven aan een andere clan, zeker na het hele fiasco met de overvloedingen, maar Oceanstar kan toch zeker ook wel zien dat we het nodig hebben?" Het kwam er gefrustreed uit. Hij was maar blij dat hij geen clanleader was, want hij niet weten hoe hij dat soort beslissingen kon maken zonder stuk te gaan van de schuld.

Hij had zijn ogen weer gericht op het uitzicht voor hem terwijl hij Blithestorm liet uitpraten. "Weten en er actie op ondernemen zijn twee dingen apart. Ik snap waarom een clanleader niet al te graag een stuk territorium af wil geven aan een andere clan, zeker na het hele fiasco met de overvloedingen, maar Oceanstar kan toch zeker ook wel zien dat we het nodig hebben?" Kwam er als volgt. Om eerlijk te zijn vond Darksoul dit wel prettig, om een of andere manier. Dat hij serieuze gesprekken kon houden met niemand anders dan Blithestorm. Het was nog steeds even wennen. Maar dit maakte de bruine kater... ietsjes meer tolerabel.
"Dan lijkt het logisch als Butterstar voor oorlog kiest." Begon hij maar weer. Zijn stem wat meer duidelijk. Het had geen strakke toon meer. De façade van hoe erg hij hem haatte was verdwenen. Het was nu een simpel gesprek met zijn Clangenoot. "Niet dat ik voor oorlog ben. Maar is het niet beter als we tenminste iets doen in plaats van toekijken hoe de Clan uithongert?" Leader zijn was geen makkie, nee. Maar het leek alleen eerlijk genoeg als WindClan toch een deel van hun territorium aan RiverClan kon gunnen. "Maar hoe dan ook," begon hij weer. Een poging om het onderwerp wat te verschuiven. "In een gevecht zullen we op elkaar rekenen. Dat betekent ook dat wij elkaar moeten vertrouwen." Voegde Darksoul toe met een kleine glimlach. Wou hij Blithestorm zelfs vertrouwen? Het zag er naar uit dat hij het inderdaad moest doen.

Het was...nieuw, om geen nare opmerkingen in een gesprek rondt te gooien met Darksoul. Maar met deze dreiging boven hun hoofd was er al meer dan genoeg spanning in de clan. Daar hoefden hij en de andere kater niet bij te voegen. Hij zou zelfs zo ver gaan dat Darksoul wat warmer naar hem toe was. Deze keer dan. "Dan lijkt het logisch als Butterstar voor oorlog kiest." Reageerde de zwart-witte kater op zijn statement en Blithestorm kon het niet oneens zijn. Niet dat ik voor oorlog ben. Maar is het niet beter als we tenminste iets doen in plaats van toekijken hoe de Clan uithongert?" Hij was stil, niet wetende wat hij daar op moest zeggen. Kon hij er uberhaupt wel wat op antwoorden? Het was immers niet echt een vraag. "Maar hoe dan ook," begon Darksoul weer. "In een gevecht zullen we op elkaar rekenen. Dat betekent ook dat wij elkaar moeten vertrouwen." En tot zijn grootste verbazing werd er een gemeende glimlach zijn kant op geschoten. Ja, hij was klein, maar hij was daar. Darksoul's woorden lieten hem echter in een korte, peinzende stilte. Dacht hij echt dat hij niet op Blithestorm kon vertrouwen? "Natuurlijk kan je mij vertrouwen." Reageerde hij, misschien iets te snel. De tabby schraapte zijn keel voor hij  vervolgde. "Ik bedoel, ik mocht misschien een beetje...nee, heel erg kinderachtig zijn geweest. Vooral die ene keer met die vis. Maar ik zou nooit twijfelen om voor iemand van mijn eigen clan te vechten en daar hoor jij bij." vertelde hij hem, zijn stem nu een stuk zachter dan eerst.