We are one[Butterstar]

Onderwerp: We are one[Butterstar] zo 27 jan 2019 - 15:58

Het was lastig om toe te kijken. Lastiger dan ze had verwacht dat het zou zijn. Het was nog maar een paar manen geleden dat ze dood was gegaan en zich bij Starclan had gevoegd en ze had haar kittens langzaam maar zeker kunnen zien opgroeien. Ook had ze kunnen zien hoe het ging met haar dochters leiderschap, maar het zat vol met valkuilen en opstakels. Zo nu dan ook weer met de vos, honden en tweebenen die naar Windclan toegekomen waren. Het moest lastig voor haar geweest zijn om Riverclan om hulp te vragen en Icecloud was dan ook meer dan blij geweest toen Butterstar had besloten te helpen. Toch was de afloop niet waar ze op gehoopt had. Ze wilde geen oorlog tussen die twee clans zien, dat zou ze niet kunnen verdragen. Ze wist dat ze zich er eigenlijk niet mee moest bemoeien, maar ze voelde alsof ze deze kat op zijn minst iets verschuldigd was. Het was mogelijk iets dat alles overhoop zou gooien, maar ze kon het niet langer voor zich houden. Voorzichtig stapte ze de droom binnen van Butterstar en wachtte tot de poes haar door zou hebben.

[Butterstar only!]

Onderwerp: Re: We are one[Butterstar] di 19 feb 2019 - 1:07

I'll know my name
as it's called again

Onrustig draaide de kattin zich om. De muis in haar droom achteraan jagend. Een beest dat zich maar voor haar weg bleef schieten terwijl ze alle ogen van de wereld op haar schouders voelde branden. Het bezorgde haar de kriebels en toen de muis wegschoot onder een boom die veel te een afgrond verborg stopte de kattin haar achtervolging en draaide zich om. Er waren geen ogen, tenminste, bijna geen, op de helderblauwe van een oud bekende na. Verbazing gleed over het galaat van de leader terwijl ze de windclan kattin aankeek. De moeder van Whitelion, haar halfbroer. De oude geliefde van haar eigen vader, het bracht een enkele rilling over haar rug terwijl ze naar Icecloud toe stapte. "Icecloud." Sprak ze de kattin langzaam aan een respectvolle knik naar de starclan warrior gevende. "Wat.. is er aan de hand dat jij mij van allen bezoekt in mijn slaap."

De blik van verbazing op de leider haar gezicht deed haar kort glimlachen. Natuurlijk had Butterstar haar niet verwacht als degene die naar haar toe zou komen. De vraag die gesteld werd deed haar blik weer wat serieuzer worden. "Ik ben hier om je iets belangrijks te vertellen. Iets dat je moet weten." Haar blik verzachte na deze woorden. Ze wist dat ze zich niet mocht bemoeien met een eventuele oorlog die zou komen, maar ze kon de beide leiders niet een gevecht in laten gaan zonder dat de waarheid eruit was. "Wat heeft je vader je over je moeder verteld?" Er omheen draaien was misschien niet het beste om te doen, maar ze was moed bij elkaar aan het rapen voor wat ze te zeggen had en wat mogelijk de reactie erop zou zijn.

I'll know my name
as it's called again

Haar blik werdt iets wat onzeker terwijl ze de windclan kat aankeek. "Iets belangrijks.. Is er iets met de clans?" Vroeg ze direct bezorgd om de veiligheid van het woud. De laatste keer dat een kat van buiten haar clan een van haar had aangesproken was vlak voor alle rampen. Vlak voor ze hun huis bijna eeuwig kwijt waren. Deze angst zou niet snel uit haar systeem verdwijnen. Maar vervaagde en werd vervangen door een koude grip rond haar spieren. "Mijn moeder.. Niets.. Ze was een riverclanner. Ze stierf tijdens mijn geboorte. Ik heb er nooit verder naar gevraagd." Mompelde ze haar kop schuddend. Wat had dit met haar of haar clan te maken. Ze had al nauwelijks goede herinneringen aan haar vader. Wat zou een geforceerde herinnering aan een moeder die ze nooit gekend had daar aan kunnen verbeteren.

Luvon had dus niet veel gezegd, behalve dan wat het meest logisch zou lijken voor de clan en voor Butterstar zelf. Niet dat ze het hem kwalijk nam, de waarheid zeggen was tenslotte niet iets dat op prijs gesteld zou zijn. Dat nam niet weg dat het voor haar zwaar was geweest om de kittens aan Luvon mee te geven, zonder dat ze ooit zouden weten wie ze was. "Ik had eerlijk gezegd niks anders van hem verwacht." Sprak ze rustig. Ze richtte haar blik nu op Butterstar, een sombere maar warme blik in haar ogen. "Hij kon tenslotte niet vertellen wie je echte moeder was." Ze had geen idee hoe Butterstar zou reageren, maar ze kon er niet langer meer omheen draaien. "Want dat ben ik namelijk. Ik ben je moeder." Het was eruit en ze hield haar blik op Butterstar gericht, afwachtende hoe ze hierop zou reageren.

Onderwerp: Re: We are one[Butterstar] do 7 maa 2019 - 22:27

I'll know my name
as it's called again

Verstijfd staarde de she-cat naar de windclan warrior. Haar ogen stonden recht. Leken niet te liegen, als een Starclan kat uberhaupt kon liegen. Maar de woorden klopte niet, klikte niet in haar hoofd. Maakte haar misselijk tot op het punt waarop ze bijna zou kunnen overgeven, recht hier, in starclan. Voor haar neus. Het klopte allemaal niet. Was niet waar maar diep vanbinnen. Als Butterstar beter nadachtwist ze het wel. Haar bouw had nooit geklopt.

Een grimas trok over haar lippen. Angst, onbegrip en woede vechtend om een toppositie in haar zenuwstelsel terwijl ze Icecloud aankeek. "Waarom vertel je me dit." Mompelde ze. Pijn in hoor ogen terwijl woede van haar lippen droop. "Is dit om Ocean te sparen hmm. De kitten die je wel wou houden." Het waren de eerste woorden die uit haar mond schoten. Woorden waar ze per direct spijt van had. Maar waarom anders, na al die jaren, Zou Icecloud dit nu vertellen. Waarom zou ze het uberhaupt vertellen als het niet was, enkel om Butterstar te pijnigen.

Onderwerp: Re: We are one[Butterstar] vr 3 mei 2019 - 18:40

Ze was bang voor de reactie, het was tenslotte iets dat ze mee had genomen naar het graf en nooit aan iemand verteld had. Maar om de een of andere reden had ze het nu niet meer kunnen verzwijgen. Het was lastig geweest, Luvon had tenslotte Butterstar geëist en zij had Whitelion mogen houden. Hoe kon je uitleggen, waarom ze die keuze had gemaakt? Waarom ze had toegestaan dat Butterstar naar Riverclan ging? "Dit is om jullie allebei te beschermen." Dat was ergens waar, ook al was het misschien meer om haarzelf het beeld te besparen dat haar dochters tegen elkaar vochten. "En waarom ik je dit nu pas vertel? Dat ik het verzweeg was om jou te beschermen." Dat was waar. Het was beter als niemand wist dat Butterstar haar dochter was en dat ze dachten dat ze van een riverclanner was. "Het was beter voor Riverclan om te denken dat je van een riverclanner was, dan dat je een moeder in Windclan had." Ze wilde er niet over nadenken hoe ze dan mogelijk behandelt zou zijn.

Onderwerp: Re: We are one[Butterstar] di 7 mei 2019 - 22:06

I'll know my name
as it's called again

Ze kon het werkelijk niet geloven. Als het geen starclan kat was die nu voor haar stond. En toch wist ze dat de witte kattin de waarheid sprak. Iets dat haar bloed liet opborrelen terwijl woede in haar ogen brandde. Ze werdt hier verraden. Recht voor haar neus stortte haar wereld zoals ze die gekend had in. En waarom. Voor een leugen die een windclan kat had voorgehouden voor haar gehele leven. Voor dit zielige wezen dit monsterlijke dier dat zichzelf een moeder had genoemd. Ja ze was een moeder geweest. Toen Butter nog niets wist had ze de wijsheid van Icecloud altijd aangenomen. Ze had gerouwd om haar dood onbewust gerouwd om haar moeder. Maar nu, nu ze de waarheid wist, was er niets dat haar kon weerhouden van zacht grommen. "Nee. Dit is niet om mij te beschermen. Dit is om Oceanstar te beschermen." Ze wist niet of dit zo goed was, ruzie maken met een starclan kat. Maar haar hart was te gepijnigd. "Nee, mijn moeder is geen Windclanner, mijn moeder bestaat niet. Mijn familie is Riverclan en dat heeft niets te maken met bloed. Zij zijn degene die van mij houden." Ze knikte richting de grond. "Zij zijn degene waar ik bij hoor. En dat zal nooit bij jou zijn, en geloof me maar Icecloud. Deze openbaring zal niets in mij weerhouden van Riverclan geven wat zij nodig heeft. Zelfs al zou ik jouw lieve Oceanstar daar eigenhandig haar nek voor moeten omdraaien. Riverclan gaat voor alles. Riverclan is mijn alles." Ze draaide haar kop bij. Willend dat Starclan haar los zou laten zodat ze terug kon keren naar haar geliefden. De lucht om haar heen verstikte haar en tranen vochten om vrijgelaten te worden door haar ogen. Maar niet hier, niet in aanzicht van Icecloud. Ook al kon ze alles zien, niet recht voor haar neus. Ze verdiende niet om te weten hoe gebroken ze was met dit nieuws. Hoe veel twijfel haar hart verscheurde.

Onderwerp: Re: We are one[Butterstar] wo 8 mei 2019 - 20:24

Ze had moeten verwachten dat er zo'n reactie zou komen, maar dat had ze niet. De woorden die daardoor dan ook volgden deden pijn, zoveel pijn. Had ze er echt goed aan gedaan door dit aan Butterstar te vertellen? Of had dit alleen maar voor meer pijn gezorgd. Hoe graag ze het ook anders had gezien, het was niet anders. Haar beide dochters waren leiders van verschillende clans en ze wist dat gevechten konden gebeuren tussen de twee clans, maar nu kon ze alleen maar toekijken en niks meer doen. Dit was zoveel moeilijker dan toen ze nog leefde. Ze had zoveel familie in beide clans, waardoor een gevecht tussen de twee niet iets was dat ze wilde, maar ze kon moeilijk Butterstar op andere gedachten brengen. "Het spijt me." Was het enige dat het juiste leek om te zeggen nu. Veel meer kon ze niet zeggen, niet om Butterstar op andere gedachten te zeggen. Ze kon namelijk begrijpen hoe je alles voor je familie wilt doen en dat had zij zelf nu geprobeerd, ook al leek het erop dat het niet genoeg was geweest.

I'll know my name
as it's called again

Het speet haar..

De woorden staken, harder dan ze verwacht had. Maar ze hielt haar kop hoog. Zichzelf zwerend dat ze niet zou bezwijken onder de intense pijn in haar hart. Zichzelf belovend dat ze haar woede zou kunnen uitten op de eerste de beste boom die ze zou vinden als ze wakker werd. Deze kat. Dit wezen had haar verlaten. Ze was niets van haar.. Ze zou nooit iets van haar zijn want bij Butters geboorte had ze al besloten dat ze minder waard was geweest dan Whitelion. Haar broer..

Het liet haar kaken op elkaar klappen. Beseffende dat dit de reden was geweest waarom Luvon zo geïnteresseerd was geweest in haar gedachten over de kater. Al haar woede en haat richting Windclan. Elke leugen die naar binnen was geslonken. Was allemaal om pijn te zaaien. Deze pijn. Maar nu liep ze al op dit pad en ze kon zich niet meer omkeren. Ze zou Windclan moeten aanvallen anders zou haar clan haar zwakte zien, anders zou het hele woud haar woorden niet als de realiteit beschouwen. Ze kon Windclan niet sparen.

Zelfs al had ze dat gewild..

-Boter topic uit-

Onderwerp: Re: We are one[Butterstar]