Bringing someone else's trash home

Southernkit greens opgetogen toen ze zei dat dat zo cool was. Yeah, inderdaad! Als ze zo deed vond hij Pepperkit wel oké. In ieder geval was ze geen bedreiging voor hem of zijn familie, dat had hij nu wel door. Toen vroeg de jonge kitten of hij ook deputy zou worden. Het kleine katertje stak zijn borstkas uit, in een gebaar dat typisch hém was. "Natuurlijk, en dan word ik ooit Southernstar!", mauwde hij. Littlebee had het hem gevraagd, of hij ooit zo zou heten, en hij kon niet ontkennen dat het absoluut geweldig klonk. Het was waarvan hij droomde wanneer hij in slaap probeerde te vallen; Southernstar, leider van Shadowclan. Ooit zou het de waarheid zijn, hij wist het zeker!

Southernkit keek neer op het poesje, iets dat hij wel kon bij haar omdat ze zo veel kleiner was - maar later, als hij groter was, zou hij waarschijnlijk op iedereen kunnen neerkijken. Pepperkit vroeg hem of zij dan zijn deputy zou kunnen worden, maar beloofde ook om in ieder geval een goede warrior te zijn. De bruingrijze kitten fronste nadenkend. "Of jij deputy word dat zien we later wel!", antwoordde hij. Ze zou zich eerst loyaal moeten bewijzen, aan de clan en aan hem natuurlijk. Want ze was en ze bleef Halfclan, geboren in Windclan, en dat was iets dat hij niet zomaar door de vingers kon zien. "Daarvoor zul je je eerst moeten bewijzen!", verklaarde het katertje iets later.

Pepperkit leek dat alleen maar als een uitdaging te beschouwen, iets dat Southernkit maar al te goed snapte. Hij was ook het type om elke uitdaging te gaan, om te winnen. Altijd maar winnen. Het jonge poesje had haar lichaam echter nog niet zo onder controle; ze verloor haar evenwicht en plofte in het mos. Southernkit kon een grinnik niet laten, al boog hij door zijn voorpootjes om meer op haar level te zijn. "Stap één om een goeie deputy te zijn: niet op je gezicht gaan!", mauwde hij vrolijk, zijn toon duidelijk grappend maar niet per se op een gemene manier. Het hing er maar vanaf hoe je het opnam.

Southernkit greens zijn scherpe witte tandjes bloot toen het jonge poesje verklaarde dat ze dat echt wel kon. Hij zwaaide nadenkend met zijn staart heen en weer; zijn gele blik gleed over de nursery. Oké, wat kon hij zeggen als stap twee? Er waren heel veel dingen die een deputy moest kunnen. "Oké!", mauwde hij. "Stap twee.. Is.." Hij was tijd aan het rekken door traag en dramatisch te spreken; tot zijn blik plots viel op de prooi van één van de queens. Met een triomfantelijke uitdrukking in zijn blik keek hij Pepperkit weer aan. "Als deputy moet je goed kunnen jagen!"

Pepperkit mauwde serieus dat ze de beste jager in Shadowclan zou worden, waarna ze zijn staart plots aanviel en verkondigde dat ze nu al goed kon jagen. Southernkit greens zijn scherpe witte tandjes bloot en trok zijn staart vanonder haar greep, waarna hij hem bijna uitdagend heen en weer zwaaide. "Je wordt de op één na beste jager in het beste geval!", antwoordde hij en de trots droop van zijn woorden. "Ik word immers al de beste!", verduidelijkte hij. "Maar geen zorgen, ik help je wel om bijna net zo goed te worden als mij." Het katertje zette zich recht en demonstreerde al een manke sluiphouding, al was het vast heel indrukwekkend voor een jonge kitten zoals Pepperkit. Wanneer hij eindelijk apprentice werd zou hij pas indrukwekkende dingen leren en dan zou ze met grote oogjes toekijken, dat wist hij nu al!

Southernkit greens bijna ongelovig maar wierp er niets tegenin. Dat ze dat maar bleef geloven, dat was goed voor haar motivatie. Gemotiveerde clanleden waren heel belangrijk, want dat was goed voor de clan! Dan was er meer prooi en dan waren ze sterker tegen aanvallen over andere clans! Gesproken over andere clans, zij kwam van Windclan toch? Dus misschien wist ze wel iets, iets van geheime intel. Als hij dat uit haar wist te ontfutselen en naar zijn vader kon brengen, zou er sowieso iets voor hem inzitten ook. Hij zou door de clan aanzien worden als held, hij wist het zeker! "Hoe was het in Windclan?", vroeg hij dan ook, schijnbaar onschuldig.