{Waspsting} Big, fluff and scary

_{Wasp was nieuwsgierig naar wat de allerbelangrijkste regel dan wel niet ging worden. Ze moest zich inspannen om het te horen, en wat er toen kwam irriteerde haar vrijwel meteen; die had ze vaker gehoord. Een onzin regel die nergens op sloeg, och, ze kon Innerstar bijna horen omdraaien in haar graf. "Dit is precies waarom ik je de regels moet leren," miauwde ze hoofdschuddend tegen de kitten. "Hakuna matata; laat je zorgen in het verleden. Het is gebeurd en je kan er niks meer aan doen. Je vader houdt zich te vaak aan dit motto," miauwde ze met een zucht. "Hij is goed toe te passen als je iets pijnlijks heb meegemaakt. Maar als je regels gebroken hebt moet je je er zeker zorgen om blijven maken." Pfff, stop met het aanleren van verkeerde dingen! Ze zou maar vaak met Pepperkit moeten spreken, anders ging het dalijk helemaal de verkeerde kant op.}

Toen ze aan zijn oor begon te trekken kon hij het niet laten te moeten lachen, zijn ogen twinkelden vrolijk en zijn neus wrinkelde door de lol die de kater had. Vervolgens fluisterde hij onder toeziend oog van Waspsting de belangrijkste regel in het oor van de kitten en keek ondertussen de warrior aan, uitdagend. Bij haar reactie barstte hij nog eens in lachen uit en stak meteen zijn tong naar de senior warrior uit. "Het leven doet pijn," Mauwde hij echter, plots best serieus, toen hij de woorden van de poes hoorde. Zijn blik stond even strak naar haar gericht, maar werd zo snel als hij verhardde ook alweer zacht toen hij naar Pepper keek en haar over het hoofd likte. "Maar maak jij je maar geen zorgen, hakuna matata, zeker als kitten," Want daarna kwamen er nog vaak genoeg katten die je gingen vertellen dat het niet mocht.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{De spanningen tussen Waspsting en Tallstar zeilden compleet over het koppie van de pluizige flamepoint. "Hakuna Matata," herhaalde de kitten vrolijk, de woorden in zich opnemend, "ikke ben Hakuna Matata!" Pepperkit snorde tevreden terwijl ze zich tegen haar vader aan liet zakken. De kitten vond het wel fijn dat hij eindelijk toch opgedoken was. Als mama dan weer terug was, konden ze allemaal samen zijn. De logistiek van in welke clan, dat mochten mama en papa dan maar uitvechten want ze vond dat maar lastig. Ze keek even omhoog naar Tallstar en toen naar Waspsting. Maar vervolgens keek ze toch wat bezorgd door Waspsting's woorden. De kitten kromp iets ineen. "Heb ikke regels gebroken..?" Ja, dat was zeker het enige wat ze meegenomen had uit Waspsting's woorden.}

_{Tallstar was het duidelijk niet met haar woorden eens maar hij moest maar luisteren. Toen hij zijn tong uitstak liet ze een zachte grinnik horen. Zijn plots serieuze woorden deden haar even doen opkijken. Was dit persoonlijk tegen haar gericht? Zijn blik was immers niet meer zo vredelievend als daarnet. Kort versmalde ze haar ogen. Zij wist als geen ander hoe naar het leven kon zijn. Pepperkit herhaalde de woorden, hakuna matata, en haar mondhoek trok wat op. Ergens miste ze het wel om kittens te hebben. Maar ze zou nooit meer verliefd kunnen worden, dus kinderen zaten er voor haar niet meer in. Helaas, ze zou het nog wel leuk vinden. Maar ze werd ook met de dag ouder. Ze werd uit haar gedachtegang getrokken toen Pepperkit vroeg of ze regels gebroken had. Met een glimlachje schudde Wasp haar kop van nee. "Nee hoor, Pepperkit," stelde ze haar gerust.}

De kleine leek zijn korte spanning niet te merken, waarvoor Tall even dankbaar glimlachte. Waspsting keek hem echter even wantrouwend aan, een blik die de kater zonder aarzelen ontmoette met een even harde blik. Geen idee wat ze nu dacht, maar hierin was hij stellig: de kitten mocht zo lang zorgeloos blijven als kon wanneer je je moeder verloren was. Hij zou er hoogstpersoonlijk voor zorgen.
Nu leek ze wel kort wat spanning te merken, aangezien ze op de woorden van Wasp wat angstig reageerde. Tall keek naar de transformatie die plaatsvond op het gezicht van zijn warrior en even huiverde hij inwendig. Het was zo makkelijk om te doen alsof, dat hij geen idee meer had van wat echt was. Als deze poes zo kon doen tegen deze kitten van een andere clan, wanneer was ze dan haar echte zelf? Even verloor hij zichzelf in deze gedachtestroom, onnadenkend over de vacht van Pepper aaiend met zijn poot. Nu zij er was voelde hij zich tenminste wat minder alleen.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Met een hoopvolle blik in haar kristalblauwe oogjes keek Pepperkit omhoog naar Waspsting, al zwiepte haar staartje nerveus heen en weer. Ze wilde niet dat Waspsting nu al boos was! Maar misschien had Shadowclan wel andere regels? Pepperkit vond het maar lastig. Ze blies dan ook haar ingehouden adem uit met grote opluchting, waarna ze zich weer tegen Tallstar's vacht aanlegde, hem een zacht kopje gevende tegen zijn poot. Ze was blij dat hij hier was, het stelde haar gerust. Maar vervolgens viel er een stilte, een stilte waarin Pepperkit's hoofdje heel veel kon nadenken. Met grote ogen observeerde ze Waspsting, duidelijk lang op iets broedend voordat ze héel voorzichtig haar vraag stelde. "Mevrouw Waspsting.. waar is uw neus?" Voor de zekerheid had ze zich semi achter Tallstar's poot verstopt. Je wist immers maar nooit.}

_{Op de één of andere manier leek Tallstar in de war door haar. En zij kon dan weer niet uitvogelen waarom. Er waren geen achterliggende motieven voor haar karakter; ze was zoals ze was. Tegen hem misschien vaak boos, maar tegen kittens een moeder. En Pepperkit was ook maar een kit. Een klein wuppie die al veel te veel meegemaakt had in haar korte leventje. Een schatje die opeens een brutale vraag aan haar stelde. Waar haar neus was? Kort gleed haar blik naar Tallstar, waarna deze weer op Pepperkit belandde. Nu moest ze een keuze maken; een semi-horrorverhaaltje vertellen, of de waarheid die een stuk saaier was. Ze besloot op het laatste aangezien haar vader erbij was. "Mijn oma was een kittypet, Pepperkit," begon ze met een wat serieuze blik. Het was een deel van haar bloedlijn waar ze niet trots op kon zijn. "Die was een bepaalde ras, dat betekend dat je een bepaald uiterlijk hebt zoals twolegs dat willen. En dat uiterlijk heb ik geërfd," legde ze vervolgens met een zuchtje uit. Ach ja, het was zoals het was.}

Hij was nog steeds met zijn poot over de kitten aan het aaien toen ze zich plots achter zijn poot verstopte en de kater haar vraag hoorde. De blik van Wasp deed hem grinnikend zijn tong uitsteken, ja Wasp, waar is je neus eigenlijk? Geweldig, hij had eerder een kitten moeten nemen, die stelden alle vragen die niet gevraagd konden maar wel gevraagd moesten. Vertrouw er echter maar op dat Wasp met een geestdodend verhaal aankwam waar nul avontuur in zat however. Al terwijl ze bezig was schudde hij zijn hoofd en boog zich naar Pepper terwijl hij Wasp plagend aankeek. ”Dat is niet helemaal waar wat ze nu vertelt,” Mauwde hij zacht, maar wel zo hard dat Wasp het kon horen. ”Maar Waspsting is een beetje bang om het echte verhaal te vertellen omdat ze het een eng verhaal vindt,” Hij keek Pepper nu vrolijk en uitdagend aan. ”Maar wij zijn niet bang toch?” Waarna hij zijn hoofd weer richting Wasp bewoog en zijn kont op de grond plofte, hij ging er maar eens goed voor liggen. ”Vertel ons het echte verhaal Wasp, wie heeft je neus gejat?” Om maar even een opzetje voor het verhaal te geven want anders zou het eindigen bij een of ander saai relaas.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperkit's neusje kwam langzaam iets achter Tallstar vandaan toen ze hoorde dat Waspsting niet boos was om haar vraag. Voorzichtig kwamen haar blauwe ogen weer tevoorschijn. Met grote ogen luisterde ze naar het verhaaltje van Waspsting. De kattin had waarschijnlijk geen idee hoeveel dit stiekem voor Pepperkit betekende. De kitten kwam voorzichtig wat naar voren gehuppeld. "Mijn mama is van Windclan.." miauwde de kitten zachtjes, maar ze werd overstemd door haar papa. Pepperkit keek omhoog en liet één van haar oortjes hangen. "Oh.." De kitten moest eventjes haar teleurstelling wegslikken dat Waspsting blijkbaar toch niet ook ander bloed had dan Shadowclan. Ondanks dat ze het nog niet heel erg goed begreep, had ze ondertussen wel door dat het een ding was dat ze niet volledig Shadowclan was. Toch wist het jonge kind nog wel enthousiasme kweken. "Is het echt eng?" Vroeg Pepperkit voorzichtig.}

_{Blijkbaar deed haar verhaal het goed bij Pepperkit. Ze glimlachte zachtjes toen het kleintje naar voren gehupst kwam en haar vertelde dat haar mama uit WindClan kwam. Ja, dat wist ze wel. Haar blik verschoof naar Tall toen hij haar verhaal al snel wilde ombuigen naar iets anders. Oh, dus hij was helemaal voor het idee van zijn eigen kitten terroriseren? Ze zou er echter niet helemaal op in gaan want ze zag wel hoe er een oortje van Pepperkit naar beneden zakte. Dus nu moest ze met een verhaal komen dat zowel eng was als haar nog bloed gaf van buiten de clan. En zo moeilijk was het dan nog niet eens. "Mijn verhaal had een kern van waarheid, Pepperkit," begon ze waarbij ze haar stem een octaaf verlaagde en begon te fluisteren. "Mijn oma was een kittypet. Een ThunderClanner kon dit.. Ruiken aan mij en heeft me toen aangevallen zodat ik op een pad belandde met allemaal monsters. Toen heeft één zo'n monster.." Ergens was ze bang dat dit te spannend werd, maar ze kon altijd Tallstar de schuld geven want die had haar aangespoord. "Hem eraf gehapt!" miauwde ze toen snel. "Ze zeggen dat het monster nog steeds op dat pad loopt, op zoek naar andere neuzen om af te bijten.." miauwde ze met samengeknepen ogen en een mysterieuze houding. "Blijf dus maar goed weg van de ThunderClan grens, Pepperkit," was haar overkoepelende conclusie. Tada, perfect. En haar verhaal was nog waar ook. Soort van. Niet dat Tallstar dat wist; die was nog maar een klein wuppie geweest toen dit allemaal was gebeurd.}

Oke, de kitten vond het toch een beetje spannend. Maar Tall was hier dus dan kwam wel goed, plus, hij was zelf ook wel nieuwsgierig naar de verhaalvertelskills van Waspsting. En zoals verwacht werd die nieuwsgierigheid snel beloont, al had hij de uitkomst ook kunnen verwachten. Naarmate het 'verhaal' vorderde keek de kater dan ook steeds minder onder de indruk naar zijn warrior, tot hij op het einde met een 'are you kidding me' blik naar haar opkeek. Serieously Wasp? Waar waren de elfjes, de warriors van weleer, de grote gevechten en de verboden romances? Waar was het echte leven in haar verhaal, wat draaide om monsters die een neus weghapten en een Thunderclan grens waar je niet heen mocht. "Lopen alle Thunderclanners dan ook met zo'n neus rond?" Vroeg hij, de onschuld zelve, al probeerde hij natuurlijk als een ware kleuter zijn warrior het wat moeilijker te maken. Come on Wasp, tell us the details please.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperkit sperde haar ogen wijd open toen Waspsting begon te fluisteren. Haar blik was gefocust en haar oren gespitst. Tegelijkertijd trilden haar snorharen omdat ze zich zo gespannen voelde. Toen Waspsting begon te vertellen, drukte Pepperkit zich steeds weer een beetje meer tegen Tallstar aan. Stiekem was ze helemaal niet zo'n held. "Aangevallen..?" piepte de kitten zachtjes, het monster alweer half vergetende. "Omdat.. omdat jij niet.. heel Shadowclan bent..?" De kitten begon lichtjes te beven. Zij was ook niet helemaal Shadowclan.. Zou zij ook aangevallen worden?.. De kitten voelde traantjes in haar ogen prikken.}