Drug is a dangerous love

Het was al Sunhigh geweest. Chickenpaw had zijn blik gericht op de prooihoop. Hij was in soort van tweestrijd met zichzelf, of hij die muis aan Acefray moest geven. Hij had het zelf gevangen dus was het gelukkig nog warm, en hij was er zeker trots op. Omdat het zijn eerste vangst was sinds... Weken? Twee weken, als hij het goed had. Wat haatte hij Leafbare. Het vroeg teveel van zijn vaardigheden en hij had er ook al niet zo veel. Eventueel besloot hij zijn gedachtes weer weg te schudden door op te staan en richting de prooihoop te lopen. Acefray zou het zeker waarderen als hij prooi naar hem bracht. En zelfs als hij al eten gekregen had, zou hij het juist meer waarderen... toch? Zo was Acefray nou eenmaal. Met wat meer zelfverzekerdheid pakte hij zijn vers gevangen muis op en liep zo naar de medicine cat's den.
Helaas, toen hij zijn muis bij de ingang neerzette om Acefray's naam te roepen, kwam hij al snel achter dat de den leeg was. Of... Nee. Zijn blik gleed naar beneden, naar de bekende vacht van Bloodpaw. Oh, ja. Hij wist nog dat hij tijd in de medicine cat den moest blijven. Chickenpaw voelde al langzaamaan medelijden toen hij de jonge apprentice zo zag. Het zou ook geen pretje geweest zijn. "Euh- ik heb eten meegenomen." Zei hij snel voor hij de muis weer oppakte. Het was niet persee voor Bloodpaw bedoeld maar hij wou het immers niet ongemakkelijker maken. Zie je? Chicken was heus niet dom, hij wist wel dat Acefray weg was.

+ Bloodpaw

De tom lag opgekruld in het mosnest. Het was niet zijn vertrouwde bedje in de apprentice den, maar de ene in de medicine cat. Hij lag hier vanwege een incident nog pas geleden. Zijn wond was nog vers, logisch. Het was ook maar twee dagen geleden sinds een twoleg hem Acorndust opgejaagd had. Ze hadden rare kleine voorwerpjes gehad dat naar vuur rook en op gegeven moment uit elkaar barste. Zo was hij aan zijn wond gekomen. Aan zijn missende teen. Door de knal en het vuur was zijn teentje weg en daarom lag hij in de den van Acefray. Niet zijn nest uit mogend voor infectie gevaar, iets wat best lastig was voor de tortie tom. Hij hield van vrijheid, het ontdekken van het Shadowclan territory. Gaan en staan waar die wou. De dag doorbrengend buiten het saaie kamp. Nu had hij weinig te willen. Verveeld zuchtte Bloodpaw dan ook. Duidelijk dat hij het niet leuk vond om maar te niksen in een nest. Gelukkig had Acefray wat tijd gedood om even te kletsen, maar nu moest hij weer aan de slag. Zijn Medicine cat taken moesten verricht worden. Nogmaals zuchtte de tom, kruipend in een balletje om te kijken als hij misschien wat slaap kon vatten toen een geritsel klonk bij de ingang van de den. Was Ace al weer terug? Bloodpaw hief zijn kop en zag een bruine tom staan. Voor enkele seconde dacht hij dat Ace een stuk jonger geworden was en een wat meer bruinige pels gekregen had maar na een paar keer te knipperen met zijn ogen merkte hij dat het maar een apprentice was. Geen bruine jonge Acefray. Hij herkende de ander bij de naam Chickenpaw, maar voor de rest? Wist hij helenaal niks over de ander. De tom leek voor Ace te komen maar hij was er niet. Een beetje ongemakkelijk draaide hij met zijn oren. "Euh- ik heb eten meegenomen." De ander had een muis met zich mee gebracht. Bloodpaw opende zijn mond in een kleine O vorm en keek hoe Chickenpaw hem de muis toe schotelde. “Hey, ja, bedankt..” Mauwde de tom terug. Zijn tanden waterde bij idee om wat eten naar binnen te werken maar ook voelde hij zich schuldig. Hij had niet gejaagd. Niks gedaan voor de clan. En nu kreeg hij een maaltijd zonder enkele moeite gedaan te hebben in deze koude weersomstandigheden. Hij keek met een dankbare blik naar Chicken ook al sloeg hij liever over. Hij wou de ander ook niet kwetsen ofzo? “Wil je hem delen misschien?” Hij keek naar de bruine tom. Zichzelf proberend wat omhoog te heisen in zijn nest zonder zijn pijnlijke voetje te gebruiken. “Al deze kruiden’s en hun sterke luchten hier geeft me een vol gevoel. Ik kan prima de helft kwijt.” Stelde Bloodpaw voor.

De andere kat zelf leek ook al verward te kijken toen hij opkeek naar hoe Chickenpaw hem een muis gaf. De muis was niet eens echt voor hem, maar voor Acefray. Maar, hij was hier voor een reden. Gewond, waarschijnlijk. Dat kon Chickenpaw al raden door de wond op zijn poot. “Hey, ja, bedankt..” Zei hij terug. Waardoor de bruine kater dat als een uitnodiging zag om de muis wat dichter naar hem toe te schuiven. Naja, had hij toch wat goeds gedaan. Gewonde katten hadden toch ook recht op voedsel. Hij wou net erbij zeggen dat de muis versgevangen was, en dat hij het alleen had weten te vangen. Totdat Bloodpaw er iets erbij besloot te zeggen. “Wil je hem delen misschien?” Chickenpaw's kleine, geforceerde glimlachje verdween langzaam in een verwarde blik. Delen? “Al deze kruiden’s en hun sterke luchten hier geeft me een vol gevoel. Ik kan prima de helft kwijt.” Voegde hij toe. Zijn groene ogen keken neer op de vangst. De muis was mager, en nogal klein. Maar hij had al sinds de nacht daarvoor niks weten te eten. Dus gaf hij hem maar een kleine blik. "Ik zou dat best waarderen, eigenlijk." sprak hij als volgt voor hij Bloodpaw weer aankeek, langzaam knikkend. Een ongemakkelijke lachje kwam uit zijn mond. Hij was nooit goed geweest met socialiseren.

De ander leek verward door zijn aanbod en meteen wou hij zichzelf een klap verkopen. Hij kende de ander amper en vroeg meteen als hij romantisch een hapje eten wou delen. Ugh. Bloodpaw glimlachte nog wel vriendelijk maar hij slikte wel ongemakkelijk de brok in zijn keel weg. "Ik zou dat best waarderen, eigenlijk." Knikte de bruine tabby waarop hij bijna een opgeluchte zucht wou uitblazen. Afgewezen worden was altijd zo.. weird. Hij was blij dat de oudere apprentice met hem een muis wou eten. Al waarschijnlijk maar net vijf kleine hapjes kwa vlees opzat. De muis werd meer naar hem toegeschoven en kort liet hij zijn blik op het magere beestje vallen. Toen de maine coon tom zijn neus tegen de prooi drukte voelde deze nog lauw aan. Was hij net vers gevangen? Zijn tong gleed over zijn lippen. Een warme verse maaltijd smaakte altijd een stuk beter dan al een half bevroren, taaie, stuk vlees. Bloodpaw zwiepte met zijn pluizenstaart dat de apprentice echt wel een warm plek mocht opzoeken bij enkele mosnesten die in de buurt stonden en gunde Chicken nogmaals een dankbare blik voor het brengen van wat eten (ook al was het duidelijk niet voor hem bedoeld als eerste instantie) voor hij een klein hapje van de zachte knaagdier nam. Meteen schoof de tom de prooi weer terug naar Chickenpaw. Hij had vast hard gewerkt. En verdiende hierbij meer eten dan hem.