What the hell is happening

Haar hoofd tolde. Was Starclan niet de plek om tot rust te komen, je vredige zelve te zijn? Nou, zo voelde Innerstar zich niet. Nee, Innerstar voelde zich als een geest die de wereld der levenden niet los kon laten en daardoor enorm onrustig werd. Misschien ging ze straks wel weg uit Starclan en een poltergeist worden, steentjes naar Tallstar en Russetfur gooien. En waar die dan vandaan kwamen? Voor Acefray moest ze maar wat anders bedenken, want met hem was ze nou ook niet bepaald tevreden. Ach, bij hem hoefde ze alleen maar een droom binnen te dringen en dan was het klaar. Het vervelende was, dat Acefray verder een prima kater met prima keuzes was en een prima medicine cat. Waarom moest hij zo nodig vader worden, vader van Sinclaw's kits? Een zucht rolde over haar lippen terwijl de gestreste Starclan kat maar bleef ijsberen...

@Tinderlight

_{Het leven in Starclan zou een gift moeten zijn, rust op de eeuwige jachtvelden. Tinderlight had deze rust echter niet gevonden. Niet vanaf het moment dat ze hier haar poten neer had gezet en had mogen aanschouwen hoe Tallstar haar enige kind had meegenomen en een schietschijf op haar rug had geboord. Tinderlight haar nagels sloegen even kort in de grond, waarna ze weer doorliep. Ze hield het strak in de gaten, maar kon het niet aan om Pepperkit weg te scheuren bij de kater die ze nu als vader zag. Ze hief haar kop toen ze de voormalige leider zag ijsberen. "Jij ook een fantastische dag zie ik?" miauwde de kattin droogjes. Zij was degene die dit veroorzaakt had, zij was degene die die kater als deputy had gekozen.}

Innerstar richtte haar ijsblauwe ogen op de witte flamepoint toen deze haar aansprak. Over het algemeen spraken katten uit andere clans haar niet veel aan. Innerstar mocht nu dan een Starclan kat zijn, ze was en bleef Shadowclan en hield zich vooral ook bezig met Shadowclan. "Oh, het kan niet beter," miauwde ze, ietwat sarcastisch. Tinderlight was de moeder van Pepperkit. Ze slaakte een zucht. "Het spijt me dat Tallstar Pepperkit heeft gestolen," miauwde ze met een zucht. Ze besefte dat dit vreselijk moest zijn voor Tinderlight. Innerstar klemde haar kaken even strak op elkaar en keek vervolgens rond de oneindige jachtvelden van Starclan.

_{Tinderlight stond eerst zo stil als een standbeeld, maar bij het horen van de naam 'Pepperkit' begon haar staart toch weer iets te zwiepen. Ze zou hem echt het liefste wat aandoen. "Ik heb hem al gesproken. Mijn dreigement staat," sprak de kattin met een lichte grom in haar stem. Ze voelde zich machteloos. Ze zou haar kind dankzij de acties van Tall alleen maar verder beschadigen als ze haar terug stuurde naar Windclan. "Voor nu kan ik niks nu Pepperkit gelukkig is met een vader. Ze zou het niet begrijpen als ze terug moest naar Windclan." De kattin kraste haar nagels lichtjes over de grond heen. Ze was woedend, nog steeds.}

Zelfs in het hiernamaals voelde Innerstar een soort afstand en afschuw naar de andere Clans. De loyaliteit naar één clan zat er te diep in, bij Innerstar. En toch voelde ze de grenzen vervagen en medelijden met Tinderlight. Vooral omdat het dankzij haar voormalige deputy, nu leider van Shadowclan was. Ze kon ook niet meer zeggen dat het goed kwam, dat er tijd nodig was voor Tallstar om bij te draaien. Nu er met levens gegooid werd, kittens gesloten werden en tijd werd verspild aan zogenaamde Yoga was Innerstar alle hoop verloren. Innerstar zweeg en legde toch geruststellend haar staart op de schouder van Tinderlight. "Het is waardeloos hoe machteloos we werkelijk zijn, terwijl de levenden denken dat we alle macht in onze poten dragen," sprak Innerstar, ietwat terneergeslagen. Ze kon geen geruststellende woorden meer uitspreken, ze kon de woede die Tinderlight voelde niet temmen, ze kon zichzelf niet eens vrede laten voelen.

_{Tinderlight wierp even een blauwe blik op de voormalig leider van Shadowclan toen deze geruststellend een staart op haar schouder legde. Tinderlight's staart begon vervolgens weer te zwiepen. "Moet jij zien hoe machteloos ik ben als hij haar iets aandoet.." mompelde de kattin op een grommende toon, "als we levens hebben gegeven, moet er toch ook een manier zijn om ze af te nemen. En ik beloof je dat ik die manier dan zal vinden." Haar nagels klauwden in de aarde van frustratie. "En anders vind ik wel een directe lijn in de dromen van Oceanstar. Mark my words." Nee, ze ging het hier echt niet mee blijven zitten. Tallstar had een grove fout gemaakt door haar kind te jatten. Ze had meer tijd nodig gehad om het Inkberry te vertellen. Ze wist nog niet zeker of ze die uitdaging met hem aan had willen gaan en ze had het dus nog voor zich gehouden. Pepperkit had mogen boeten voor haar keuze.}