I'm already cursed.

Wat onzeker stapte de poes het kamp weer in, niet erg willend om de rest van de clan weer onder ogen te komen. Op het moment haatte ze ze stuk voor stuk, ieder wiens ogen ze kon ontmoeten. Alleen twee katten waren van haar furie bespaard gebleven, waarvan ze eentje aan het zoeken was. Wolfpaw was opgegroeid met weinig tot geen vrienden, alleen haar zusjes had ze om haar heen gehad en later Vixen, maar daar bleef het bij. Niet veel katten konden haar vurige karakter uitstaan, nog minder katten hielden oprecht van haar om wie ze was. Fadingpaw was er een van en hoewel Wolf alles dat ook maar iets met emoties te maken had afschreef als onzin en knap lastig vond, voelde ze zich toch.... tja, schuldig? Het feit dat de ander zich zo roekeloos voor haar had gegooid, iets wat ofcourse niet nodig was geweest omdat Wolf een strong independant lady is, had haar toch wel diep geraakt. Daarom was ze haar vriendin op gaan zoeken, want hoewel haar vacht onbehagelijk prikkelde van woede, was dat niet naar haar gericht. De grote poes stak haar kop de apprentice den aan, waar het aangenaam donker was. "Uh... Fading, ben je hier?" klonk haar stem bars, al was dat niet perse tegen haar bedoeld.

Fadingpaw lag in haar nest die ze vannacht verschoven had naar de rand van de den. Koude tocht van het winterse weer speelde zachtjes met haar snorharen terwijl de kilte in haar lijf trok. Ze had geen behoefte aan warmte op dit moment. Ze had nergens behoefte aan. De clan had haar op haar donder gegeven terwijl ze nog op een echte straf stond te wachten. Ze had gevochten, en nu moest ze daar voor boeten wat dikke bullshit was. Zou wou enkel de gene beschermen om wie ze gaf.. de enige kat om wie ze eigenlijk gaf omdat ze voor de rest niemand had. Ze was een eenzame einzelgänger geworden sinds haar vaders dood en eigenlijk was Wolfpaw de enige clangenoot die haar soort van begreep. Ook hun denkwerk lag op één lijn en dat was best fijn. Ze judge haar niet en andersom was dat ook niet. Ze vond de vurige karakter van de ander juist charmant. Het was beter dan dat weerloosheid van sommige katten waar ze een absolute hekel aan had. Naja. Het zal allemaal wel. De wereld was toch een grote mess. Russetfur werd beloond doordat ze de Deputy aangevlogen had en zij mocht van ‘geluk spreken dat ze niet verbannen werd’ daarnaast had ze ook nog eens een mooie kale plek in der nek gekregen. Smokebreath had haar bij der nekvel gegrepen en oh Fadingpaw was niet als een verslagen kitten in zijn kaken gaan bungelen, nu liep ze dus met wat minder vacht rond. Aghja, nu kon ze wel zeggen dat ze zowat de enige kat was  die niet in der broek scheet voor Smokebreath. Fadingpaw liet een diepe zucht klinken en voordat ze weer veder kon gaan piekeren werd de stilte in donkere den verbroken. "Uh... Fading, ben je hier?" Klonk de bekende barse stem van Wolfpaw. De grijs witte she-cat hief haar kop en sloeg haar staart om haar koude lichaam heen. “Ik ben hiero” Sprak ze. Haar stem rustig. De ogen zoekend van Wolfpaw die zowat de zelfde kleur hadden als die van haar. Allebei hadden ze twee intimiderende vurige amberkleurige ogen. Wat een toeval zeg.

Het duurde niet lang of haar ogen waren gewend aan de duisternis van de apprentice den. “Ik ben hiero” bevestigde een stem waarna haar ogen die van de ander vonden. Wolfpaw zorgde ervoor dat ze heel erg irritant langs alle apprentices liep en 'perrongelijk' stof in hun mosbedden schopte, omdat ze een stelletje klootviolen waren. Eenmaal bij de grijs-witte poes aangekomen ging ze wat onhandig naast haar zitten. Wel op een aanvaardbare afstand, voordat een van de andere apprentices een verkeerd idee zou krijgen en naar haar ma zou rennen. Wolfpaw wilde niet nogmaals een klap van haar zwart-witte moeder krijgen. Er viel een korte stilte waarin Wolf niet zo goed wist wat ze moest zeggen, immers had nooit iemand haar geleerd om dankjewel te zeggen. "Hey, uh, Fading..?" klonk er wat onhandig van haar kant en afwezig speelde ze met een losgeraakt stukje mos. "Wat je deed daarnet in het kamp was... Best wel cool," nog steeds keek ze de ander niet aan. "En als Acorndust of Smokebreath je nog één keer aanraakt breek ik hun nek," ah daar was de goede oude Wolfpaw weer.

De gevlekte she-cat maakte het haar wat comfortabeler om op haar zij te liggen zodat ze de aankomende Wolfpaw wat beter kon aankijken. Ze had haar stem duidelijk laten klinken al bleef haar kalmte wel plakken, ondanks dat ze het liefst nu iemand aanvloog. Ze was nog steeds woest. Op Russetfur omdat ze Wolf had geslagen maar ook op Acorndust, die eerst kwaad werd op de rossige warrior omdat ze iemand sloeg maar daarna het zelfde deed bij haar. Ze moest haar grimas onderdrukken toen ze zag hoe de grote apprentice wat stof in een nest schopte. Het was grappig, maar op het moment zocht ze niet verdere problemen. Smokebreath en Acorndust waren al zat drama voor deze week. De she-cat keek naar haar vriendin? die onhandig naast haar kwam zitten. Fadingpaw trok met haar oor en keek even voor haar uit toen er een stilte tussen de twee viel. Ze was nooit goed geweest met woorden, dus hield ze ook maar haar bek dicht. Wolfpaw was vast gekomen om wat te zeggen tegen der dus gaf ze haar de kans om ook haar woorden te spreken. "Hey, uh, Fading..?" De gevlekte apprentice keek naar Wolfpaw. Een vragend hmmm geluidje makend, zoekend naar de anders haar ogen maar ze keek niet terug. "Wat je deed daarnet in het kamp was... Best wel cool," Oh. Fading slikte. Haar oortjes even lichtelijk in haar kaal geplukte nek en keek zelf ook even weg. "En als Acorndust of Smokebreath je nog één keer aanraakt breek ik hun nek," Fadingpaw liet een kleine grinnikje horen, haar kop zakkend. "Weet ik Wolf" Ze glimlachte. Blij om te weten dat Wolfpaw achter haar stond. Ze liet wel weer een stilte vallen. Haar dikke vacht weer uitzettend tegen de tocht. Na dat ze even van in de stilte gezeten had keek ze weer naar Wolfpaw. Haar woorden blijven even hakken. Waarom dit ineens? "Kijk Wolfpaw.." Jeez. Fadingpaw sloeg met haar staart. "Ik weet dat je prima je eigen boontjes kan doppen, maar. ja" Ze gaf een lik over haar pluizige borst kast zodat ze wat minder awkward leek. "Je bent eerlijk gezegd de enige hier in deze rattenclan die ik echt mag. Ik pik niet dat er zomaar een sukkel je begint te rammen." Fadingpaw keek weer weg. Zo. Dat was het wel eigenlijk.

Tactisch vermeed ze oogcontact, omdat alles aan deze situatie haar ongemakkelijk maakte. Ze hield er niet van om emotioneel te doen, ze haatte het om zich ook maar een klein beetje kwetsbaar op te stellen, zelfs tegen katten die ze goed kende, zoals Fadingpaw. "Weet ik Wolf" sprak de ander na kort te hebben gegrinnikt. Wolfpaw haar aandacht was nog altijd geoccupeerd door een klein stukje mos dat ze afwezig over de grond rolde, maar haar oren waren op de ander gericht en misten haar woorden niet. "Kijk Wolfpaw.."kort trok ze met haar oor, niet zeker wetend waar de ander over door wilde gaan. Het liefst wilde ze het hier niet meer over hebben, want het was haar allemaal veel te kwetsbaar en moeilijk. "Ik weet dat je prima je eigen boontjes kan doppen, maar. ja" kort snoof ze en klopte haar pluizige staart op de grond. "Damn right," Russetfur zou ze nog wel pakken, en Chickenpaw zeker weten. Nee, ze had absoluut niemand nodig om haar te beschermen, of dat maakte ze zichzelf graag wijs. Toch was ze dankbaar voor Fading, alleen al omdat het bewees dat in deze hele verdomde clan, er nog één kat zou zijn die achter haar stond ondanks alles. "Je bent eerlijk gezegd de enige hier in deze rattenclan die ik echt mag. Ik pik niet dat er zomaar een sukkel je begint te rammen." Oh. Oh Mousedung. Dat was wel heel lief. Wolfpaw sloeg haar klauwen herhaaldelijk in en uit in de grond, heel erg ongemakkelijk. Kort haalde ze zogenaamd achteloos haar schouders op. "Yeah," kwam er enkel uit, omdat ze geen idee had hoe ze nou weer op zoiets moest reageren. "Je bent ongeveer de enige met een beetje verstand hier, op 'n dag ben ik leader en dan maak ik het anders, beter," deed ze een poging het onderwerp een andere kant op te sturen, maar haar staart had ze zogenaamd afwezig om de ander heen geslagen.