You don't want to piss me off

Avidclaw was aan het jagen. De kersverse warrior wilde zichzelf bewijzen aan haar clan. Ze had nog steeds het gevoel dat mensen achter haar rug om praatten. Ze was er niet zeker van of het echt gebeurde, nee dat zeker niet, maar het was een naar gevoel dat haar achtervolgde waar ze ook ging. Het was misschien ook wel wat moeilijker omdat ze het er nu niet echt meer met haar mentor over kon hebben, wat ze was een warrior nu en tja dan ga je toch niet al je problemen meer met Minnowspots bespreken? In ieder geval, ze was aan het sluipen. Maakte bijna geen geluid, maar net teveel, want de vogel hoorde haar en vloog met veel geluid op. Met grote ogen keek Avid het dier na. Shit! Ze wist niet dat vlakbij haar een kater stond die op het punt van ontploffen was, en dat haar plotselinge beweging hem wel eens goed had kunnen laten schrikken.

Met grote ogen had de jonge kater het hele tafereel gevolgd. Van hoe Jaytail had gereageerd op Minnowspots en ga zo maar verder. Hij had zich even naar de poes willen draaien, maar besloot eerst achter de gestreepte kater aan te gaan... Aangezien de zwangere poes naar de medicine cats den leek te benen. Kort trok de zilveren kater even met zijn oortjes, snuivend over de reactie die de vader van zijn siblings had gegeven. Hij was immers niet bekend met het feit dat Jay ook zijn vader was. Snel beende de jonge warrior achter de ander aan. Zo'n gedrag kon toch niet?! Toen hij de ander wat had ingehaald bij de borders, versnelde hij zijn pas. Inmiddels zou de kat hem wel opgemerkt hebben, dat moest wel. "Jaytail!" sprak hij streng en beetje van slag, waarna hij zowat voor de ander sprong, zijn tweekleurige ogen streng en moedig op de woeste kat gericht. "Wat denk je te doen?" sprak hij ietwat van slag, licht sissend. Was dit ook hoe zijn moeder behandelt was geweest door zijn echte vader? Was dit hoe een andere nest kittens moest opgroeien? HIj knarste even zachtjes met zijn tanden, maar haalde even diep adem... Hij zou de ander eerst uithoren voordat hij iets zou doen.

De kater kaatste boos terug dat het hem niks aanging. Maar hoe hij het zag ging het hem wel aan. Een lichte sis gmeed van zijn lippen af waarna hij even snoof. Een vlaag van woede en bezorgdheid overspoelde hem. Het was iets dat hij niet kende maar hij wist het in de juiste lijnen te sturen. Het was echte toen hij zich richtte op een derde persoon, namelijk Avidclaw... die net prooi mistte... dat woede oplaaide in zijn ogen. Met een dik opgezette pels sprong hij voor de tabby kater. Silvervine was jonger dan de senior warrior maar had duidelijk ook wat spieren onder zijn pels zitten. Hij was sterker dan de meeste katten van zijn leeftijd... dat wist hij. "Laat haar met rust, Jaytail. Ze heeft niks verkeerd gedaan. Iedereen heeft wel eens een mindere dag" hij snoof even diep, proberende zijn postuur te herstellen... zijn kalmte. De kater was gewoonlijk altijd vrolijk en aardig, maar nu niet. "Waarom gun je hun geen vader?" klonk er meteen strak en kordaat. Als iemand die nooit een pap had gehad wilde hij een antwoord.