Break the barrier

De jonge kater voelde hoe zijn ademhaling met elke stap zwaarder werd. Niet alweer, niet alweer. Zijn zwakke longen dwarsboomden hem in alles wat hij deed, maar hij moest en zou terugkomen met deze muis. Hij wilde een bijdrage leveren aan de clan en zijn moeder trots maken. Boarpaw focuste zich op de muis, die onder stukjes besneeuwd kreupelhout doorschoot en probeerde te ontkomen aan de klauwen van de grote kater. Hij gromde kort toen hij het beest weer niet te pakken kreeg en maakte zich klaar voor de laatste sprong. Een frons verscheen op zijn kop toen hij merkte dat de grond onder hem plots was veranderd in.. iets wat duidelijk geen besneeuwd gras was. De kater stopte en keek buiten adem om zich heen. Zijn ogen werden iets groter toen hij het monster aan zag komen, sneller dan dat hij ooit een kat had zien rennen. Voordat hij het wist, was hij last minute doorgespeerd naar de andere kant van het Thunderpath. Uitgeput zakte de kater in elkaar. De muis was weg, hij kreeg gevaarlijk weinig adem en hij besefte zich nog niet eens dat hij zich op vijandig territorium begaf.

{Whitepaw}

De kater voelde hoe de grond onder hem trilden en nadat hij het op een lopen had gezet struikelde hij nog bijna voorover door de impact van het voorbij razende monster. Boarpaw voelde hoe zijn borstkas hevig op en neer ging en voelde zich enigszins duizelig worden. Zijn oren deden pijn van het brommende monster wat langs was gekomen en hij deed nog een stap verder voordat hij zich neer liet zakken. Hij hoorde een stem en fronste, om vervolgens recht in de ogen van een witte kat te kijken. Boarpaw kende hem niet. Ergens deed de apprentice - of kitten, al had een kitten niets buiten zijn of haar kamp te zoeken, dus ging hij van het eerste uit - hem denken aan zijn zusje, Snowypaw. Voor een moment keek de kater hem appelig aan. Hij werd meneer genoemd en blijkbaar mocht hij hier niet zijn. De kater voelde hoe zijn poten het bijna begaven en keek naar de kleinere kat. "Wa?" wist hij ondanks zijn ademnood uit te brengen. Het ging hem allemaal even te snel.

Hij was op ShadowClan gebied. Boarpaw keek met enige moeite over zijn schouder en herkende nu het Thunderpath, de grens. Zijn ogen werden iets groter, hij was nog nooit de grens overgestoken. Dat had zijn mentor hem immers ten strengste verboden. Het was not done om zomaar een grens over te steken. Daar kwamen oorlogen van. De kater fronste opnieuw bij de woorden van de witte apprentice. Hij sprak op dit moment wartaal, wat hem betrof. "Wat heb ik net gedaan?" mauwde de kater op één adem, waarna hij zijn best moest doen om geen sterretjes te zien. Hij kon niet zomaar voor de poten van een vreemdeling out gaan, hij was bijna warrior, for StarClan's sake. Daarbij was hij zeker qua leeftijd het dubbele van de kit die voor hem stond. "Ik ga zo.." mompelde de kater terwijl hij een keer kuchtte, wat ook niet echt hielp voor zijn kortademigheid.