Break the barrier

Onderwerp: Break the barrier wo 6 feb 2019 - 21:56

De jonge kater voelde hoe zijn ademhaling met elke stap zwaarder werd. Niet alweer, niet alweer. Zijn zwakke longen dwarsboomden hem in alles wat hij deed, maar hij moest en zou terugkomen met deze muis. Hij wilde een bijdrage leveren aan de clan en zijn moeder trots maken. Boarpaw focuste zich op de muis, die onder stukjes besneeuwd kreupelhout doorschoot en probeerde te ontkomen aan de klauwen van de grote kater. Hij gromde kort toen hij het beest weer niet te pakken kreeg en maakte zich klaar voor de laatste sprong. Een frons verscheen op zijn kop toen hij merkte dat de grond onder hem plots was veranderd in.. iets wat duidelijk geen besneeuwd gras was. De kater stopte en keek buiten adem om zich heen. Zijn ogen werden iets groter toen hij het monster aan zag komen, sneller dan dat hij ooit een kat had zien rennen. Voordat hij het wist, was hij last minute doorgespeerd naar de andere kant van het Thunderpath. Uitgeput zakte de kater in elkaar. De muis was weg, hij kreeg gevaarlijk weinig adem en hij besefte zich nog niet eens dat hij zich op vijandig territorium begaf.

{Whitepaw}

Onderwerp: Re: Break the barrier wo 6 feb 2019 - 22:07

I admire you...

De witte kitten keek wantrouwig naar het vreemde pad voor hem, vanaf een veilige afstand en beschutting van de struiken. Hij had geen idee wat dit moest voorstellen... het leek zelfs anders. Wat was het? Het was alsof het gebied ineens doormidden was gespleten door een stenen rivier. Nee niet steen, steen was zo glad niet, steen had niet van die onnatuurlijke kleuren. Het was donker zoals het vlees van een kraai, maar het had geen glans. Nee... dit was voor hem compleet onplaatsbaar. Aangezien de onzekerheid hem angst bood wilde hij zichzelf al omdraaien om weg te gaan... En toen zag hij ineens een flits van rood. Rood? Het was een kat van het andere gebied.. Thunderclan dacht hij dat ze heten, al wist hij dit niet zeker. De kat sprong op de vreemde rivier van steen en toen begon de wereld te trillen. Whitepaw stapte achteruit meer de struiken in en maakte zichzelf plat, alsof hij zich verborg voor een roofdier. De grond bleef trillen toen er een scherp geluid de hemel vulde. Een groot wezen, groter dan dat hij ooit had gezien rende voorbij. Het was te snel om te zien, te snel om waar te nemen. Was dit waarom ze thunderclan heetten? Omdat ze onweer konden oproepen vanuit te grond en roofdieren hadden zo snel als de inslag van bliksem? Het moest haast wel... Maar nu was het rode ding op Shadowclan gebied. Onzeker drukte de albino apprentice zijn oren naar achteren en kwam uit de struiken. De vreemde ademde zwaar en leek vermoeid, misschien dankzij het oproepen van dat onweer... "Meneer, u mag hier niet zijn, dit is Shadowclan gebied" Kwam er voorzichtig uit, maar duidelijk. Ze wilde hier helemaal geen katten die monsters waren.

Onderwerp: Re: Break the barrier wo 6 feb 2019 - 22:16

De kater voelde hoe de grond onder hem trilden en nadat hij het op een lopen had gezet struikelde hij nog bijna voorover door de impact van het voorbij razende monster. Boarpaw voelde hoe zijn borstkas hevig op en neer ging en voelde zich enigszins duizelig worden. Zijn oren deden pijn van het brommende monster wat langs was gekomen en hij deed nog een stap verder voordat hij zich neer liet zakken. Hij hoorde een stem en fronste, om vervolgens recht in de ogen van een witte kat te kijken. Boarpaw kende hem niet. Ergens deed de apprentice - of kitten, al had een kitten niets buiten zijn of haar kamp te zoeken, dus ging hij van het eerste uit - hem denken aan zijn zusje, Snowypaw. Voor een moment keek de kater hem appelig aan. Hij werd meneer genoemd en blijkbaar mocht hij hier niet zijn. De kater voelde hoe zijn poten het bijna begaven en keek naar de kleinere kat. "Wa?" wist hij ondanks zijn ademnood uit te brengen. Het ging hem allemaal even te snel.

Onderwerp: Re: Break the barrier wo 6 feb 2019 - 22:43

I admire you...

De albino apprentice hielt zijn ogen strak op de ander gericht, al was zijn lichaam aangespannen om weg te wennen als dit nodig bleek te zijn. Hij was niet dapper aangelegd en hij was ook niet van plan als eerste te gaan vechten met iemand die de onweer in de grond kon oproepen. Nee bedankt. Toch leek de vreemde moe te zijn, misschien had hij hier al zijn energie voor nodig gehad? Hm. Het kleine ding duwde zijn oren nog verder naar achteren toen hij enkel twee letters als reactie terugkreeg. Hm. Dit werd misschien nog moeilijk... Toch kwam hij niet dichterbij dan dit, in angst voor wat de ander allemaal kon doen. "U bent op Shadowclan gebied. U mag hier niet zijn. Helemaal niet na wat u net deed..." Ze wilde helemaal geen rare wezens in de clan, hij moest maar gewoon naar huis gaan. Hij keek even naar de situatie van de ander, hij was moe en kapot. Dit vond Whitepaw best grappig om te zien. En als hij niet zo bang was geweest van de rommelde grond was het ook wel grappig geweest om te zien hoe de vuurkat bijna gevangen was door het wilde monster. Jammer dat hij dat niet had gezien. Al was dit beeld amuserend genoeg voor nu. "Dus ga weg alstublieft" Hij was in ieder geval beleefd met zijn verbannenis.

Onderwerp: Re: Break the barrier wo 6 feb 2019 - 23:15

Hij was op ShadowClan gebied. Boarpaw keek met enige moeite over zijn schouder en herkende nu het Thunderpath, de grens. Zijn ogen werden iets groter, hij was nog nooit de grens overgestoken. Dat had zijn mentor hem immers ten strengste verboden. Het was not done om zomaar een grens over te steken. Daar kwamen oorlogen van. De kater fronste opnieuw bij de woorden van de witte apprentice. Hij sprak op dit moment wartaal, wat hem betrof. "Wat heb ik net gedaan?" mauwde de kater op één adem, waarna hij zijn best moest doen om geen sterretjes te zien. Hij kon niet zomaar voor de poten van een vreemdeling out gaan, hij was bijna warrior, for StarClan's sake. Daarbij was hij zeker qua leeftijd het dubbele van de kit die voor hem stond. "Ik ga zo.." mompelde de kater terwijl hij een keer kuchtte, wat ook niet echt hielp voor zijn kortademigheid.

Onderwerp: Re: Break the barrier