Delicate

De zandkleurige kattin strekte zich uit en gaapte. Ze was deze nacht opgebleven om de grenzen te checken met de andere warriors. Sinds haar kittens apprentices waren geworden had ze het warrior leven weer op kunnen pakken. Echter was ze nog niet op haar weg terug naar het kamp, ze was van plan om een verse prooi voor de queens mee te nemen. Dus was ze op jacht gegaan, tot nu toe zonder veel succes. Haar aandacht had ze er ook niet meer helemaal bij, wat wel duidelijk werd toen ze bijna tegen een andere rosse kattin aanbotste.

[Redpetal]

Redpetal had haar korte rosse vacht dik opgezet tegen de kou maar was desondanks toch naar buiten gegaan. Ze wou even haar poten strekken, haar hoofd legen. Nu ook Avidclaw warrior was voelde ze zich zo.. Oud. Ook al was ze helemaal nog niet zo oud. Maar haar twee kittens waren nu officieel volwassen. Ze gingen verder met hun leven. Hoelang nog voor één van hen een partner vond, voor ze zelf kittens kregen? En ondertussen voelde zij zich maar alsof ze stilstond, een rots die steeds meer afsleet maar nooit bewoog. Rotsvast; gevangen in het verleden. De kleine kattin werd uit haar gedachten getrokken toen ze plots tegen iemand anders opbotste. Haar gouden ogen werden groot toen ze recht in het éne oog van haar zus staarde. Ze hadden al een tijd niet meer met elkaar gesproken.. "Sandflower!", mauwde ze verbaasd, haar stem een octaaf hoger dan normaal.

Ze schudde even lichtjes met haar kopje en een kleine glimlach plooide zich om haar lippen. "Het is niet erg!", antwoordde ze, zachtjes. Het was.. Raar om weer met haar zus te spreken. Ze voelde zich bijna alsof ze vreemdelingen waren. Sinds Sandflowers kittens apprentice geworden waren en ze de nursery verlaten hadden had Redpetal haar niet veel meer gesproken. Zelfs niet nu één van haar kittens weg was; ook al kende ze de pijn maar al te goed. "Hoe.. Hoe gaat het?", vroeg ze, na een korte stilte. De kleine queen liet haar gouden blik even over het snuitje van de zandkleurige kattin glijden. Elke keer dat ze haar litteken zag, voelde ze weer die druk op haar borstkas waarvan ze wist dat het schuldgevoel was. Als het niet voor haar geweest was, had Sandflower nog gewoon twee werkende ogen gehad.

Redpetal knikte zachtjes toen Sandflower aangaf dat het wel goed ging met haar en toen de vraag - zoals ze wel verwacht had - teruggekeerd had, haalde ze zachtjes haar schouders op. "Elke dag beter dan de vorige.", was haar eerlijke antwoord; een antwoord dat duidelijk maakte dat ze nog niet helemaal de oude was, dat er nog steeds veel was waar ze doorheen moest worstelen, maar ook dat ze ermee bezig was. Dat ze verbeterde, gelukkiger werd, langzaamaan. Tijd heelde alle wonden, niet waar? Ze had nooit gedacht dat het een realistisch spreekwoord was; maar misschien zat er meer waarheid in dan ze gedacht had.