Don't want to sleeeeeep

Onderwerp: Don't want to sleeeeeep wo 27 jun 2018 - 20:19

_{Het was al laat. De zon was al onder de horizon gezonken en Silverpelt schitterde aan de hemel. Toch kon Coyotepaw niet slapen. Ze zat rechtop in haar nest met haar ogen wijd open. Ze had zin om iets te gaan doen! Maar wat? En met wie? Ze dacht niet dat ze in haar eentje op uit mocht. Waarschijnlijk werd ze gewoon weer naar bed gestuurd. Stomme regels ook. Ze zag Littlepaw ietsjes verderop bewegen. Ah! Misschien was die ook wakker! Konden ze samen iets gaan doen. Gezellig toch? "Pssst! Littlepaw!" siste Co zo zachtjes als ze kon. Ze sloop voorzichtig naar de andere poes, waarna ze nog even voor de zekerheid in diens vacht porde. Misschien wist zij wel iets leuks om te doen?

- Littlepaw eerst.}

Littlepaw vond het altijd heel moeilijk om in slaap te vallen. Meestal zat ze nog steeds boordenvol energie als ze haar nest in moest kruipen, en dan lag ze te draaien en te woelen tot ze een uur of twee later uiteindelijk toch in slaap viel Ook nu had ze moeite met in slaap vallen. Ze ging eens anders liggen en strekte even haar poten uit. Toen hoorde ze plotseling haar naam. Of toch niet? Littlepaw spitste haar oortjes en toen ze een poot in haar vacht voelde wist ze het zeker. De kleine calico ging recht liggen en keek de andere apprentice aan. Het was Coyotepaw, een poes ongeveer even oud als haar. "Wat is er?", vroeg ze, zachtjes maar ook duidelijk niet geïrriteerd. In tegendeel - ze was blij en opgewonden en benieuwd wat de ander van plan was.

_{Ha, Littlepaw was ook nog wakker! Kennelijk vond de de poes het ook niet eens erg dat Coyotepaw om aandacht vroeg. Helemaal mooi, hoefde Co geen moeite te doen om de poes over te halen voor avontuur. Ja, avontuur, dat was wat Coy op het moment wilde! "Ga jij mee op..." Ze stopte even dramatisch, en haalde diep en langzaam adem. Vervolgens keek ze met een mysterieuze blik recht in de ogen van de ander. ".. Avontuur?" beëindigde ze haar zin. Ze wilde in elk geval uit de apprentice's den, het allerliefst uit het kamp. Misschien konden ze Butterstar ook wel een bezoekje brengen, maar nee, dat leek toch niet zo'n strak plan. Straks werd mam boos en kregen ze straf. "We zouden misschien wat kunnen jagen ofzo," miauwde Coyotepaw vervolgens. Nu hopen dat Littlepaw een regelbreker was, net als zij. Een beetje fun kon geen kwaad toch? Het ergste geval kregen ze straf maar hé, dat was ook maar voor een klein tijdje.}

_{Het kleine katertje lag op zich best lekker te slapen, maar toen zijn onderbewustzijn doorkreeg dat er een gesprekje gaande was, werd hij meteen wakker. Knorrend sloeg hij om zich heen, proberen sneller van de slaap af te komen dan eigenlijk kon en keek toen recht in de ogen van Littlepaw, die vlakbij hem lag. Hij keek om zich heen, verbaasd, want hij had stemmen gehoord en wie was dan de ander die ook praatte? Coyotepaw, sloot hij toen vast, want die was de enige die ook zijn richting op keek. "Wat gaan we doen?" fluisterde hij zachtjes terwijl er kleine sterretjes in zijn ogen verschenen van spanning.}

Een grote glimlach vormde zich op haar snuitje en de blik in haar turquoise ogen was ondeugend. Ze keek de andere apprentice aan en knikte enthousiast. Het camp uitsluipen was spannend - en het was ook iets dat ze vaak geprobeerd had als kitten, zowel in het shadowclan camp, de grot als het riverclan camp. En nu, 's nachts, als Riverclan apprentice, met de dochter van haar grootmoeder - maakte dat Coyotepaw haar tante? Het was ingewikkeld. Bugpaw was ook wakker geworden en vroeg wat ze zouden gaan doen. Littlepaw greens naar hem. "We gaan een nachtelijke jaagsessie doen!", mauwde ze, vrolijk maar ook zachtjes; ze moesten geen verklikkers waarschuwen, maar Bugpaw vertrouwde ze wel.

_{Bugpaw kwam er ook bij, en ze richtte haar blik even op het kleine katertje. Tuurlijk ging hij meedoen, hij was ook cool. Little beantwoordde zijn vraag met dat ze een jaagsessie zouden gaan doen, en Co knikte heftig. ”Ja,” fluisterde ze, hopend dat er geen andere apprentices wakker zouden worden. Dit was zo spannend! Maar als ze gesnapt werden, was de fun over. Ze kon zich niet voorstellen hoe boos haar moeder en haar mentor op haar zouden worden. Ze rilde even kort bij die gedachte. Misschien zou Butter wel zó boos worden dat ze per direct Elder zou worden ofzo! Ach het was het proberen waard. Ze keek even van Little, die dus haar nichtje was, naar Bug. ”Zullen we gaan kijken of de kust veilig is?” fluisterde ze. Ze vertrouwde deze twee, en ze hoopte dat ze haar vertrouwen ook waard waren. Ze had geen zin in moeilijkheden.}

_{Het katertje wiebelde gespannen met zijn oortjes toen hem verteld werd over een nachtjacht. Cool! Hij wilde mee. Hij knikte dus ook wild toen Coyote vroeg of ze de kust zouden checken. "Dat doe ik wel," fluisterde hij waarna hij opsprong om vervolgens lenig en snel over alle andere katten heen te stappen. Toen hij over alle kat-obstakels (katstakels?) heengelopen was, stak hij zijn kop uit de den en keek van links naar rechts. Niemand! Dus signaleerde hij de andere twee met zijn staart. Snel, snel!}

Bugpaw was duidelijk akkoord met het plan want toen Coyotepaw voorstelde om de kust te gaan checken, sprong hij als eerste recht op dat te doen. Littlepaw moest toegeven dat ze licht onder de indruk was van de manier waarop hij soepel over alle slapende katten sprong; zelf was ze niet zo lenig als hij, en zij was dan nog klein en relatief slank, voor een Riverclanner. Wat ook kwam door haar Shadowclan moeder, natuurlijk. De kleine calico nam iets meer haar tijd om dicht bij de uitgang te komen, voorzichtig zodat ze niemand wakker maakte. Ze greens opgetogen naar de twee anderen en glipte snel naar buiten toen de kater aangaf dat de kust veilig was. Ze zat ineengedoken in een schaduwrijke plek, haar ogen toegeknepen tot geniepige spleetjes terwijl ze om zich heen speurde en wachtte op de twee anderen. Ze zouden de wachten moeten afleiden zodat ze naar buiten konden glippen zonder opgemerkt te worden..

_{Tevreden keek Coyote naar Bug die opsprong om te checken of de kust veilig was. Toen die met z'n staart bewoog dat de kust veilig was, slopen Little en zij voorzichtig tussen de slapende lichamen door op weg naar buiten. Goed. Nu hadden ze nog één obstakel: de wachten. Hoe zouden ze daar langs komen? Coyo beet even op haar lip, en dacht diep na. "Misschien is er ergens een gat in de muur om het kamp heen?" vroeg ze zachtjes. Wist ze veel. Desnoods konden ze altijd een gat maken, maar misschien maakte dat teveel lawaai. Nieuwsgierig keek ze haar partners aan. Misschien hadden zij een idee.}

_{Met een wat beteuterd gezichtje keek het katertje naar de twee wachten die voor de uitgang stonden. Daar moesten ze dus óók nog een weg omheen vinden. "Wat nu?" fluisterde hij zachtjes. Hij luisterde naar Co's voorstelling van een gat ergens in het riet en hé, dat klonk eigenlijk heel logisch. Dus knikte hij bedachtzaam. "Waar is het riet het dunst, denken jullie? De nursery? Of de elders den?" Bij allebei was wel een lichtelijk probleem; ze zouden weer langs allemaal slapende katten moeten sluipen.}

Bugpaw en Coyotepaw stonden uiteindelijk beiden naast haar te kijken naar de wachten. Littlepaw luisterde naar wat ze zeiden en speurde ondertussen rond. "We kunnen de wachten anders ook afleiden?", mauwde ze zachtjes als tegenvoorstel, haar turquoise blik nu richtend op haar twee vrienden. Ze wist niet of dat makkelijker of minder riskant was dan een gat maken ergens in de omheining - misschien niet. Misschien werden wachten ook gewoon niet zo makkelijk afgeleid. Maar dan zouden Coyotepaw en Bugpaw haar wel zeggen dat haar idee niet goed was, en dan zou ze daarmee wel leven; het was niet alsof ze bang was om fouten te maken, want fouten maken deed iedereen. En dan vooral zij, want nadenken was haar sterkste punt niet bepaald.

I bet she's the gentlest, nicest, warmest person ever

TAGGED Coyo & Bug

lauz

Onderwerp: Re: Don't want to sleeeeeep