Our time is now [Hunting Patrol]

Het was koud en de poes had zich dicht tegen haar goede vriend Houndtemper geduwd die nacht. Beiden waren ze heel klein en konden ze elkaars lichaam wel gebruiken om warm te blijven. Ze wist niet meer goed hoe ze hier was geëindigd, maar nu was het zo en kon ze er weinig aan veranderen. Het was echter wel een soort van blessing, aangezien de nacht aangenamer verliep dan dat ze verwacht had. Die ochtend werd ze echter wakker gemaakt door iemand. Kort knipperde ze een paar keer verbaasd, waarna ze opkeek. "Burnetbliss, Moonvision, Rosequartz. Tijd om de Hunting Patrol te gaan lopen" Man, hij had het ook niet subtieler kunnen doen hm? Even zuchtte ze waarna ze overeind kwam en zichzelf even uitrekte om vervolgens even een klein likje over haar vriend zijn kop te geven voordat ze de den uit stapte. Haar pluizige pels stond in plukjes omhoog en even zette ze een nors gezicht op. Met een plof plaatste ze zich naast de deputy en begon ze haarzelf even te wassen. Ze kon moeilijk toch zo aan de jacht beginnen?

Haar diepe dromen werden bruut onderbroken door de stem van Stallionheart. O, juist ja... hij was de nieuwe deputy. Misschien best maar luisteren dan. Moonvision gaapte even luid, rekte zich uit en stond vervolgens op. Haar langharige witte vacht gunde ze nog snel een paar likken vooraleer ze de den verliet. Haar amberkleurige ogen vielen op het gevlekte gestalte van Stallionheart. Waarom moest zij perse mee? Er waren tal van andere warriors die vast en zeker stonden te popelen om zo vroeg op te staan en al aan de slag te gaan. Kidding, probably not. Maar alsnog, waarom zij? De witte kattin deed geen moeite een diepe zucht te onderdrukken toen ze naar het drietal toeliep. Een begroeting richting zowel de twee warriors als naar de deputy kon er nog net af. Voor de rest zouden ze niet veel tegen haar moeten zeggen, niet in de stemming zijnde om een gesprek aan te knopen. En eerlijk zijnde, wanneer was ze dat wel?

Even trok de poes met haar oortjes toen de ander in beweging kwam en de leiding trok van de dames. Ze vond dit helemaal niet fijn. Moest dit het zijn? Moest dit hun deputy zijn? Ze zuchtte even zachtjes onder haar adem, alles behalve tevreden met hoe alles was gelopen. In haar hoofd begon ze een rebels iets te ontwikkelen. Want dit was alles behalve iets dat voor haar was weggelegd. Even draaide ze haar snuitje terug op toen de patrol tot stilstand kwam. En een beetje achterdochtig keek de poes naar de gevlekte kater. Juist ja... Even snoof ze zachtjes onder haar adem, waarna ze even haar blik richtte op Rose. "Zin om samen te gaan?" klonk er even kalm van de flame point poes af terwijl ze haar kopje wat kantelde, dan konden ze het op z'n minst gezellig maken onder dames, daar hoefde die man niet bij te zijn natuurlijk... Dus tja, haar voorstel was dan wel te begrijpen, of niet?