A story to tell

Zijn groene ogen waren gericht op de slang. Ja! Een rode, pluizige slang dat soms heen en weer bewoog. Hij nam een jaagpositie aan. Nou... Poging tot. Hij deed zijn best de apprentices na te doen door heel laag te staan, tot zijn kin de grond aantikte. Zijn achterpootjes bewogen nog een beetje en zijn oren zaten plat tegen zijn kopje. Het leek alsof de slang niets vermoedde. Wat ook goed was. Na een tijdje opgekropte energie sprong Waterkit op, richting de slang. Hij maakte een paar hoge sprongen toen het nog wat bewoog terwijl hij het probeerde vast te grijpen. Hij plaatste zijn voorpoten op het puntje, en dan pas ontdekte hij dat de slang -nee, staart - vast zat aan een kat. Een warrior, nog wel. Zijn grote werden groot en gelijk kromde de kitten zijn rug in een geschrokken houden. Oh jee, hij kwam vast in de problemen nu. En dan moest hij weer een week in de nursery blijven. Of misschien zelfs langer! Maar wat kon hij eraan doen dat hij zijn familie wou beschermen? Deze staart leek toch heel veel op een slang, hoor.

+Zealspark

De rood met witte kater was rustig bezig geweest met het opeten van zijn prooi toen hij plots iets scherp in zijn staart voelde prikken. Zealspark slaakte een zachte kreet uit en sprong overeind, nu pas de kleine rode kitten opmerkende. Jeetje, wat waren die kittentanden vlijmscherp! Echter leek de kitten net zo geschrokken als hem, zelfs wat bang. Toch niet omdat hij Zealspark was? De rood met witte kater lachte zachtjes. "Ben je je jaagtechnieken alvast aan het oefenen?" vroeg hij, zijn blauwe blik vriendelijk en ietwat speels op het katertje richtende.

De onbekende kat liet uit een zachte kreet. Nou, dat betekende dus dat hij hem niet aan zag komen. Dat was iets goeds, toch? Dat zou ooit een goede jager van hem maken. "Ben je je jaagtechnieken alvast aan het oefenen?" Waterkit keek in de blauwe ogen van de andere kater, ze keken best vriendelijk. Misschien viel het wel mee. De rode kitten gaf hem een snelle knik. "Deed ik het goed?" Miauwde hij terwijl hij een stapje dichtbij durfde te maken. "Ik wou u echt niet laten schrikken, hoor! Uw staart leek op een echte slang." Gaf hij toe terwijl hij naar zijn eigen pootjes keek. Hij ging hem toch niet bij zijn moeder klikken? Hij deed het net zo goed! "Ik zou het wel beter kunnen doen als u het mij leert." Durfde hij toe te voegen. Ging dat ietwat te snel? Deze warrior leek wel erg ervaren en aardig. Misschien kon hij ook leader worden.

Zealspark's blauwe ogen lichtten wat op bij de woorden van het katertje. Het was altijd fijn om te zien hoe de jonge generatie stond te popelen om de Clan te dienen. Nog zo jong, zo onervaren en onaangetast door al het kwaad dat zich schuilhield in de wereld. "Je deed het al heel goed," miauwde hij, waarna hij zich volledig tot de eveneens rood met witte kitten keerde. "Mijn staart had geen schijn van kans gehad," sprak hij vervolgens, zijn stem licht en zijn blik vriendelijk, bijna jeugdig zelfs. Misschien was het toch een goed idee om wat meer met de kittens om te gaan, hij merkte namelijk nu al hoezeer het hem opvrolijkte. Plots stond hij op, pakte hij een steen van de zijkant van het kamp en trippelde hij terug naar Waterkit. "Laat me nog eens zien wat je kunt. Beschouw de steen als een muis." Een beetje spelen kon geen kwaad, toch? Daarbij kon het geen kwaad al een klein beetje basiskennis op te doen. Het is niet alsof ze achter echt prooi aangingen, en hij wist dat deze kittens wel veel meer kattenkwaad uitspookten door de dag heen.

Het leek alsof de kater hem niet wou terugbrengen naar zijn moeder. Sterker nog, hij leek hem juist aan te moedigen. "Je deed het al heel goed. Mijn staart had geen schijn van kans gehad," miauwde hij met een speelse, vriendelijke toon. De rode kitten keek de grote warrior aan met ogen vol bewondering. Zo'n een sterke warrior zou vast wel gelijk hebben. Al dat harde werken had hem toch wel goed gedaan. Hij volgde de bewegingen van de kater toen hij op stond en een steen oppakte van de zijkant van het kamp. "Laat me nog eens zien wat je kunt. Beschouw de steen als een muis." Vroeg hij nadat hij terug gelopen was. Gelijk lag Waterkit in een jachthouding. Nou ja... Wat je het ook kan noemen. Het was erg rommelig en het had duidelijk wat training nodig. Maar hij was immers nou een kitten. Een kitten die zo de steen tussen zijn klauwen zal hebben. Binnen een paar seconden sprong hij op. Maar het was eerder omhoog in plaats van richting de steen. Hij sprong nogmaals, alsof de grond te heet was om erop te staan. Eventueel belande hij naast de steen, en rolde zo voorover op zijn rug. "Deed ik het goed?" Vroeg hij, al half-hijgend.

Zealspark's blauwe ogen vertoonden tekenen van pretlichtjes bij het zien van de jachthouding van de jonge kitten, gevolgd door een inmens hoge sprong. Nouja, toch zeker als je van plan was een muis te vangen. De rood met witte kater deed alles wat hij kon om zijn lach in te houden en stond er wat krampachtig bij, zich herpakkende toen de groene blik van de kitten hem weer in het vizier kreeg. "Dat was al goed," miauwde hij, een klein lachje naar Waterkit schietende. Het moest namelijk leuk blijven, toch? Zeker voor die jonkies, anders zouden ze algauw hun motivatie verliezen. Daarbij was Waterkit ook nog veel te jong om een fatsoenlijke jachthouding aan te nemen laat staan uit te voeren. Stoeien was juist hetgeen wat hij nu hoorde te doen. Alsnog kon het geen kwaad om tips te geven. "Probeer nog eens, en deze keer iets sneller naar voren en minder de hoogte in." knipoogde hij, afwachtende naar hoe de rosse kitten het nu zou doen.

Hij tilde een wenkbrauw op toen hij aan zijn gezicht opmerkte hoe hij het gelach in hield. Wat was er zo grappig aan? Toen merkte hij pas dat hij op zijn rug lag, doordat hij veel te klunzig bezig was geweest. Al snel stond de rode kitten weer op zijn vier poten en keek de andere warrior weer aan. "Dat was al goed," miauwde hij met een klein lachje. Waardoor Waterkit toch even trots voelde. Zijn achterpoot trilde een beetje terwijl hij ze even strekte. Oké, hij was er nu echt klaar voor. "Probeer nog eens, en deze keer iets sneller naar voren en minder de hoogte in." Legde hij uit met een knipoog. De rode kitten knikte nogmaals voor hij weer in zijn rommelige jachthouding zakte. Zijn groene ogen gericht op de steen terwijl zijn pupillen weer vergrootten. Iets meer naar voren. Got it. Hij sprong zeker naar voren. Maar misschien iets té. Hij vloog zo over de steen heen, tegen de grote kater aan. Alss volgt viel hij op zijn zij en keek weer op naar de gevlekte kater. "Sorry." Zei hij met een nerveuze lach. Hij wou hem immers niet boos maken. Leren van een echte warrior was altijd wel leuk.

Het was logisch dat de kitten nog geen controle had over zijn bewegingen. Dit kwam niet alleen doordat hij geen ervaring had, maar ook door het feit dat hij nog geen zes manen was. Er was een reden waarom kittens pas op hun zes manen apprentice werden, omdat ze tegen dan al meer controle zouden moeten hebben over hun lichaam. Zealspark grinnikte even toen hij zag dat Waterkit opnieuw een vreemde jachthouding aannam en naar voren sprong, veels te krachtig om de kleine afstand tussen hem en de steen te overbruggen. Als gevolg vloog hij recht op Zealspark af. Nog net wist de rood met witte kater de val van de kitten te breken door hem met zijn voorpoten op te vangen op de grond. Zijn blauwe blik keek geamuseerd naar Waterkit. "Zo zeg, genoeg kracht heb je zeker." grapte hij, waarna hij zich terug overeind zette en zich uitschudde. "De bedoeling is om goed naar je prooi te kijken, dit is een steen dus ik snap dat dat moeilijker is. Als je ziet bij bijvoorbeeld een vogel, dat hij alerter is, zal je hoger moeten opspringen om te voorkomen dat hij kan wegvliegen. Bij een muis daarentegen, die eerder zal wegrennen naar zijn holletje, zul je krachtiger voorwaarts moeten springen. Altijd je sprong goed berekenen, geduld zal altijd beloond worden. Haast is zelden goed bij jagen, zo zul je heus niet meer vangen." legde hij simpel uit, of nouja, zo simpel mogelijk. Hierna nam hij zelf een jachthouding aan, focuste hij zijn blik op de steen en sprong hij doelgericht naar voren. Algauw bevond het harde ding zich tussen zijn poten. Zijn tanden erin zetten was hij niet van plan, zodus gooide hij het ding maar in de lucht. "Als je niet snel genoeg bent maar nog wel aan de muis kan, helpt het om het snel de lucht in te gooien. Dit verzwakt het prooidier en dan kun je achteraf je werk afmaken." Hij knikte en deed teken dat Waterkit nog eens mocht proberen.