Morning rays

Met haar neus maakte ze het laatste hoopje kruiden netjes voor ze trots een paar stappen achteruit zette om haar werk te kunnen bekijken. Dat had ze nou eens mooi gedaan, al zei ze het zelf. Haar ijsblauwe ogen keken de den rond waarna ze kon bevestigen wat ze al had gedacht. Er was helemaal niets te doen. Normaal was drukte in de den die ze met Mistgaze deelde niet goed, maar als ze niets te doen had was er ook niet veel aan. Dan maar iets anders verzinnen. De zilvertabby liep de den uit om haar ogen over het kamp te laten gaan. Wat kon ze nog doen? Uiteindelijk ging ze voor de ingang van het kamp zitten, wachtend tot er iemand terug zou komen van de jacht. Want wat deed je als iedereen gezond was? Checken of dat wel klopte. De elders, queens en kittens had ze gisteren al gedaan dus dan maar doodleuk warriors en apprentices checken. De eerste kat die terug kwam herkende ze al snel aan zijn rosse vacht. "Hey Glowstick," begroette ze de kater met een vriendelijke glimlach op haar gezicht.

[Eerste post voor Glowstick]

Als de kater terug zou groetten zat hij recht aan haar vast, dan kon hij geen kant meer op. En ja hoor, hij voldeed aan haar verwachting. ”Hoi Rousebell.” Een klein grijnsje speelde om haar lippen. ”Heb je ergens hulp bij nodig?” vroeg de rosse kater haar na zijn begroeting. Rousebell knikte voordat ze hem mee wenkte, een stukje het kamp in. Het was niet dat ze echt 'hulp' nodig had, maar dat ging ze niet letterlijk zeggen. "Ik ga een gezondheidscheck doen bij zo veel mogelijk warriors en apprentices. En jij bent te eerste," vertelde de kattin met een glimlach op haar gezicht, in de hoop dat hij nu niet weg zou lopen. Aan de ene kant deed ze gewoon haar taken, aan de andere kant was het misschien lichtelijk overbodig en zou ze er alleen katten mee van hun werk houden. Ach wat zou het, het idee er achter was in ieder geval goed.

Een wenkbrauw was al opgetrokken, de tweede kwam er bij toen Rousebell uitlegde waar ze hem voor nodig had. Het bleef even stil voor de waterval aan vragen over haar heen kwam. "Is... Is er iets aan de hand dan? Moet ik mij ergens zorgen over gaan maken? Jij lijkt niet bezorgd, denk ik? Is er een ziekte uitgebroken?" Rustig schudde ze een keer met haar hoofd voor ze antwoord gaf op zijn vragen. "Er is niets aan de hand, ik wil alleen een check doen op kleine of beginnende dingen. Als er dan al iets zou zijn, kunnen we er recht wat aan doen." Een geruststellende glimlach verscheen op de kop van de zilvertabby. Glowstick maakte zich wel vaker zorgen en dat was op dit moment nergens voor nodig. "Het is vooral dat ik niets anders te doen heb, dus dat is iets positiefs op zich," voegde Rousebell vlug grinnikend toe.

Rousebell grinnikte kort door de opgeluchte zucht die over Glowstick's lippen rolde. ”Jeetje, sorry, je liet me schrikken.” De beschaamde blik in zijn ogen veranderde al snel in een algehele trotse houding. ”Ik ben u graag van dienst!” De kater sprak op een toon die bij zijn houding paste maar het veranderde al snel in een lach. De zilvertabby kon niets anders dan met hem mee lachen. "Okay dan, laten we beginnen. Mond open, zo ver mogelijk." De mond verraadde vaak al een aardig deel van de algemene gezondheid van de kat. Bovendien was het hebben van een goed gebit wel zo handig als het op jagen en eten aan kwam.

De kater volgde haar aanwijzing op en opende zijn mond, zodat ze er in kon kijken. Ze had amper een goede blik kunnen werpen op zijn tanden voor ze bewogen. Slechts lichtelijk maar wel nodig om te praten. ”In e et eihelijk ie oele meisjn ka e ijn?” Een verwarde blik verscheen in haar ogen. Wat zei hij nou? Na een seconde verward in zijn bek gekeken te hebben realiseerde ze wat hij had proberen te vragen. De zilvertabby gaf een knikje ten teken van dat hij zijn bek weer dicht mocht doen. Daar binnen zag alles er goed uit. "Voor mij veel fijner dan als ik warrior geworden was, de taken zijn heel anders. Maar er is toch wel een ander soort druk, er zijn er maar twee terwijl er veel meer warriors zijn." Na haar uitleg liep ze naar zijn zij en begon ze met haar neus tussen zijn rosse vacht door te weven. Ze was op zoek naar alles wat ze tegen kon komen, ontstekingen, korstjes, bultjes et cetera.

De kater smakte een paar keer nadat hij zijn mond weer had gesloten. Te begrijpen, je kreeg er echt een droge mond van als je je bek zo lang open hield. ”Je bent gewoon speciaal.” Rousebell grinnikte even. De hele connectie met Starclan die een Medicine Cat had mocht speciaal zijn. Maar zichzelf? Nee, zelf was ze gewoon een hele normale kat. Een die nergens zou zijn zonder de lessen van Mistgaze en Starclan. ”En? Ben ik niet super gezond?” vroeg de kater haar terwijl ze door zijn vacht wroette. Ze haalde haar snuit tussen de rosse haren uit voor ze antwoordde. "Tot dus ver helemaal prima," sprak ze voor ze naar zijn andere kant liep en opnieuw haar snuit tussen zijn vacht stak.

De kater zwaaide een keer met zijn staart terwijl ze verder tussen zijn vacht pluisde, nu ongeveer rond zijn schouder. "Gelukkig maar." Met zijn woorden draaide Glowstick zijn kop waardoor hij tegen haar wang aan tikte. Hij leek er zelf meer van te schrikken dan zij deed en draaide zijn kop recht weer terug naar voren. Hey, ik ben degene die het onderzoek doet hè." Grapte ze waarna ze even grinnikte terwijl ze verder tussen zijn vacht keek. Plotseling merkte ze een klein bultje op. Voorzichtig duwde ze haar neus er tegen aan, rook ze er even aan en probeerde wat meer vacht opzij te duwen zodat ze het beter kon bekijken. "Er zit hier een bultje, heb je je ergens tegen gestoten?" vroeg ze op een rustige toon. Het zag er niet uit als iets ernstigs en ze wilde ook niet dat Glowstick er zich zorgen over zou gaan maken.

Glowstick moest gelukkig toch wel lachen om haar grapje waardoor haar onderzoek zonder al te veel ongemakkelijkheid door kon gaan. Enkele momenten later kwam ze een bultje tegen en stelde ze de kater er een vraag over. ”Ehh, denk het niet?” reageerde hij. Rousebell richtte zich kort tot het bultje, duwde er wat tegen en rook er opnieuw aan. "Als het pijn gaat doen moet je er even mee terug komen, als dat niet gebeurd is het prima." Snel maakte ze het laatste stukje onderzoek tussen zijn vacht af. De rosse kater leek helemaal schoon te zijn wat zijn vacht en huid betrof. "Mag ik de onderkant van jouw poten bekijken?" vroeg ze hem vervolgens. Dat was de laatste plek waar ze nog wilde kijken voor haar check-up.