Expectations

Zenuwen vulden haar lichaam van top tot teen. Vandaag wilde ze is de beroemde Slatefur ontmoeten, omdat Ace altijd zo hoog over haar praatte, en nu zelfs een vogel naar haar benoemd had maar.. Ook Wolfpaw leek haar aardig te vinden, wat een absoluut wonder was (en misschien ook redelijk geheim? Ze zou het er in ieder geval niet over hebben, ze wilde nog niet dood, dankjewel) en zelfs de leider was regelmatig in de elders den te vinden, al kwam hij de laatste tijd altijd met hangende oortjes weer terug. Storm was eerlijk gezegd hartstikke bang om als eerste op de ander af te stappen. Daarom had ze eerst haar vacht een goeie wasbeurt gegeven - ook al zou de ander dit niet kunnen zien, ehm - en hierna een kikker gevangen voor haar. Nu stond ze eigenlijk klaar om op de ander af te lopen, maar durfde niet zo goed. Om de halve minuut zette ze een stapje, maar ook weer twee terug, waardoor het leek alsof ze een soort tango dansje met zichzelf deed. Uiteindelijk verzamelde ze toch net genoeg moed om helemaal door te lopen tot ze vlak voor de ander stond. Snel liet ze de kikker vallen en duwde deze voor de poten van de andere kat waarna ze haar aanwezigheid aankondigde met; "Een kikker." Openingszin 10/10, goed gedaan Storm. Zucht.
- Slatefur

_{Slatefur had een langzame dag. Eigenlijk was elke dag wel redelijk langzaam. Nu leafbare echt vol op de clan incrashte, was het maar stil in de elder's den. Katten draaiden overuren om genoeg prooi binnen te halen en de clan te voeden, maar kwamen toch altijd maar met bar weinig terug. Slatefur snapte het wel, en ze waardeerde het ook echt wel. Maar ze miste de spaarzame momenten dat katten even de tijd namen om een praatje te maken wel. De leigrijze kattin spitste haar oren bij het horen van pootstapjes en hief haar kop in de richting van het geluid, haar oren draaiend als kleine radartjes om de geluiden beter op te vangen. Kwam er iemand langs, zou het? Het klonk zo gek daarentegen, alsof iemand continu aan het weglopen was en dan toch weer terug kwam. Slatefur knipperde wat verbijsterd met haar ogen totdat eindelijk een kattin de den in liep. Aan de geur te ruiken en de stem te horen was het Stormflare. "Oh, een kikker? Dank je Stormflare," miauwde Slatefur met gespin in haar stem. "Hoe gaat het ermee?" De kattin was zich nog weinig bewust van de nervositeit van de kattin.}

De ander had een warme spin in haar stem en het maakte Storm.. Ietsje minder zenuwachtig. Maar een klein beetje maar. Ze wist niet zo goed wat ze moest doen. Zou ze gaan zitten, of moest ze beter blijven staan? Slatefur vroeg haar hoe het ging en snel dacht ze na over een gepast antwoord. "E-Eh, goed hoor," miauwde ze snel. "Winter en zo," miauwde ze met een schaapachtig grijnsje. Toen ging ze toch maar zitten. Zou de ander hulp nodig hebben met het eten van haar kikker? Vast niet. Maar ze wilde ook niet onbeleefd lijken. Moest ze het voorstellen? En toen bedacht ze zich dat het alweer even stil was. "Hoe gaat het met jou?" vroeg ze toen snel. Zenuwachtig tikte haar staart op de grond.

_{Slatefur zette zichzelf wat overeind, om ervoor te zorgen dat ze tenminste iets representabeler erbij zat. Ze was dan wel een elder, dan hoefde ze alsnog niet als een zak zand de hele dag in haar nest te liggen. De blauwgrijze kattin likte nog enkele plukken mos af die aan de vacht van haar borstkas trokken los, waarna ze haar aandacht weer op Stormflare richtte, welke vrij algemeen reageerde. Slatefur trok met haar oortje, was Stormflare nou zenuwachtig? Waarom? Was het iets wat aan haar oor hing? "Scheelt dat we nog redelijk beschut zitten, moet je nagaan hoe koud Windclan het zal hebben heeft met hun voorliefde voor winderige territoria," miauwde Slatefur half grappend. Ze keek even wat bedenkelijk bij de vraag van Stormflare. "Mhm, z'n gangetje. Katten zijn nogal druk dus het is hier vrij rustig in de elders den," gaf Slatefur wat schaapachtig toe.}

Zachtjes grinnikte Storm om de opmerking van Slate over de WindClanners. Daar had ze zeker gelijk in. ShadowClan had grote bomen en zo. De tweede opmerking verbaasde haar echter. Met rechtopstaande oortjes keek ze naar de elder tegenover haar. "Huh? Komen Ace en Tallstar niet vaak?" miauwde ze. "Want Ace heeft het pas vaak over jou, hij heeft een vogel naar jou vernoemd, wist je dat?" legde ze uit met een zacht lachje. "En.. En Wolfpaw, die komt hier toch ook wel is?" vroeg ze. Ze had het een keer geroken op de ander haar vacht. Maar nu werd ze wel gelijk weer intens zenuwachtig, want stel je voor dat Slate net zo agressief was als Wolf stiekem en nu boos werd.

_{Slatefur glimlachte zachtjes bij de woorden van Stormflare. "Ik.. ben gezegend met zulke lieve katten om me heen zoals Tallstar, Acefray en Wolfpaw," miauwde ze met een zachte glimlach, haar staart rond haar poten heen krullend. "Maar iedereen is druk, en ik wil ze ook niet teveel storen," gaf de grijze kattin vervolgens toe. Tijd in de elders den, was tijd die nuttiger gebruikt kon worden. "Maar er zijn ook heel veel katten die wegblijven aangezien ze niet goed weten wat ze tegen me moeten zeggen, of iets dergelijks." Of katten zoals Nightcurse die het beter leken te vinden dat ze dood was zodat ze niet nog een mond om te voeden was, nutteloos.}

Wow, de ander zei inderdaad dat Wolfpaw een goeie vriendin was van haar. Storm's mond zakte een klein stukje open, ze kon haar oren haast niet geloven. Kijk, van Ace snapte ze het helemaal, want dat was één grote knuffelbeer en hij was gewoon leuk. En Tallstar, vast ook wel. Maar Wolfpaw? Ze schuifelde haar pootjes toen Slate zei dat veel katten niet wisten wat ze moesten doen bij haar in de buurt. Want zij was daar één van. "Het is ook een beetje moeilijk," gaf ze wat beschaamd toe. Want zij wist ook niet hoe en wat ze precies moest verwachten van de ander. "Hoe komt het dat Wolfpaw jou mag," flapte ze er toen uit. Want dat mysterie wilde ze graag oplossen.

_{Slatefur trok eventjes kort met één van haar oren bij de reacties van Stormflare. Toch fijn om een bevestiging te krijgen op dat soort dingen. Haar glimlach werd wat wateriger. Ze was nog steeds gewoon een kat, met behoefte aan contact. Ze had alleen geen ogen meer, maar daar was ze niet veel slechter van geworden. Ze nam een hap van de kikker en kauwde deze weg terwijl ze nadacht over haar volgende antwoord. Eigenlijk was het een best onbeleefde vraag. Hey, Slatefur, hoe kan het dat katten jou mogen? "Kun je dat niet beter aan Wolfpaw vragen?" besloot Slatefur te reageren, iets op het defensieve rakend uit ongemakkelijkheid. Ze had geen idee wat er oké aan haar was immers.}

Oh nee, oh nee, oh nee oh nee oh nee oh SHIT. Al haar woorden leken verkeerd te vallen. Haastig krabbelde Storm overeind. "Nee, dat is het punt! Ik durf niks aan Wolfpaw te vragen! Wolfpaw is zo eng," miauwde ze snel in de hoop om dit nog te helen. "Ik bedoel niet, dat mensen jou niet leuk vinden ik bedoel, ik wil een soort van vrienden worden met Wolfpaw maar ze is zo eng en groot en boos!" Met grote ogen keek ze naar de elder tegenover haar. Had ze alles nu verpest of was er nog een kans voor haar. Oh god.

_{Een stortvloed van woorden kwam haar kant op gerold. Slatefur knipperde wat verbijsterd met haar ogen toen ze naar de kattin luisterde, die vrij duidelijk helemaal in paniek begon te raken van haar woorden. Slatefur blijf voor een paar seconde stil, de woorden verwerkend. Was Wolfpaw zo eng? De kattin kon inderdaad wel wat ruw zijn, maar eng was ze niet. Slatefur begon na enkele hartslagen stilte toch zachtjes te lachen. "Oh Stormflare, Wolfpaw kan zo lief zijn als je haar eenmaal kent," miauwde de kattin met een glimlach. Meer ging ze niet zeggen over wat ze van Wolfpaw geleerd had, en over Wolfpaw geleerd had. Dat was haar zaak, niet die van Slatefur.}

De ander begon.. Te lachen. Was dat positief? Haar ogen bleven groot terwijl ze de ander aankeek. Deze vertelde haar dat Wolfpaw lief kon zijn? Lief? Storm's hartje klopte iets harder toen ze dacht aan een lieve Wolfpaw en heel snel zette ze die gedachte uit haar kop. "Denk je?" miauwde ze zachtjes. "Vind je hem lekker?" vroeg ze toen voorzichtig over de kikker. Misschien lustte Slate wel helemaal geen kikkers, en was ze hem alleen aan het opeten uit vriendelijkheid.

_{Slatefur glimlachte zachtjes bij de woorden van Stormflare. De kattin leek zich er zo ontzettend zorgen over te maken wat Wolfpaw van haar dacht. Het was eigenlijk wel aandoenlijk. "Is er iets voorgevallen Stormflare?" besloot de kattin maar te vragen. Ze ging Wolfpaw's privé zaken verder niet bediscussiëren. Ze was juist zo blij dat ze het vertrouwen had van de jonge, pluizige apprentice. Dat vertrouwen ging ze niet beschamen. "En de kikker smaakt prima," verzekerde ze de kattin. "Heb jij al gegeten Stormflare? Ligt er genoeg op de prooistapel? Anders mag je wel een paar happen?" Ze kon zo slecht afwegen hoeveel er lag in haar conditie. Om nou alles te gaan voelen is ook zo wat.}

Ooh, Slate was echt slim. Met een knikje ging Storm weer zitten. "Ja, ik en Wolf zijn samen de RiverClanner tegengekomen, weet je wel," begon ze met een zucht. "En ik ben de warrior van ons twee, maar toen ik wat voorstelde, stampte ze heel boos weg. Maar later toen konden we wel even bonden over iets, want Acorndust liet ons de leader den niet in. En toen zei ze dat ze zou uitzoeken waarover ze praatten! En nu wil ik dat dus graag weten maar ik durf het niet echt te vragen, want ze is eng," sprak ze met een zuchtje.
Gelukkig vond de ander de kikker lekker, dat viel dan in ieder geval weer mee. Zelfs werd haar aangeboden om ook wat te eten, en het was verleidelijk, maar Storm schudde resoluut haar kop. "Nee hoor, eet jij hem maar zelf op, er is genoeg," miauwde ze. Ze wist dat de warrior code zei dat elders eerst gevoed moesten worden en wie was zij om het eten van Slatefur te nakken. Ook was ze bang voor de wrath van Acorndust als die erachter zou komen.

_{Slatefur barstte in lachen uit bij het verhaal van Stormflare. Niet om gemeen te doen, maar gewoon omdat ze het helemaal in kon beelden hoe Wolfpaw en Stormflare deze discussie gehouden hadden. "Ja, Wolfpaw weet heel goed wat ze wil," snorde Slatefur, toch wel een beetje trots. "Geef haar de ruimte, dan komt het vanzelf wel,"[ miauwde Slatefur als advies. Oftewel, geef haar niet het gevoel dat ze incapabel is, invalideer haar niet en laat haar lekker haar gang gaan. Dat was wat Wolfpaw nodig had. Niet allerlei katten die haar op haar falie gaven. Ze had vertrouwen nodig. Ze nam rustig nog een hap van de kikker. "Is goed, als je je bedenkt, ik denk dat dit wel meer dan genoeg is voor mij. Ik verbrand niet zoveel energie," miauwde de elder. Om eerlijk te zijn, ze voelde zich best wel schuldig dat ze mocht eten terwijl ze niks binnenbracht.}

Licht verontwaardigd keek Storm naar de kat tegenover haar die opeens keihard begon te lachen. Maar ze snapte ook wel dat het niet beledigend bedoelt was dus grinnikte ze zachtjes mee. Toen de ander opmerkte dat Wolf goed wist wat ze wilde, knikte de warrior hevig. "Nou, zeg dat wel," zuchtte ze diep. "Dat is moeilijk hoor, als je met haar op patrouille bent," giechelde ze zachtjes. Ze knikte op het advies. "Maar als ik haar ruimte geef, praat ze helemaal niet met mij, want ze heeft niet echt behoefte aan vriendinnen denk ik." opperde ze. De opmerking over de kikker wuifde ze weg. "Nee hoor, eet maar op," miauwde ze vastbesloten. Vandaag was niet de dag dat ze de warrior code zou breken. Misschien morgen, of volgende week, maar niet nu.

_{Slatefur vond het ergens wel lief dat Stormflare aan het vragen was naar Wolfpaw. Dat duidde toch ergens wel dat Stormflare om haar gaf. Op een gekke, Wolfpaw staat het niet toe manier, dan wel. Maar alsnog, de kattin gaf om haar. Slatefur haalde haar schouders iets op bij de woorden van Stormflare. Ze vond het lastig. Ze was zelf ook niet kampioen geweest in vrienden maken. "Bescherm haar dan maar tegen Waspsting," opperde de kattin met een lach. Dat was goed gegaan in haar geval. Maar katten een beetje plagen vond Slatefur sowieso wel grappig. Met een zachte glimlach nam de kattin nog een hap van haar kikker, zich ergens schuldig voelend over hoeveel ze at.}