What once was mine

Onderwerp: What once was mine za 5 jan 2019 - 16:32

De zon kwam op en wierp haar lichtstralen over het witte, besneeuwde gebied heen. De lucht kleurde mooi roze, paars, oranje en donkerblauw. Azola's slapende lichaam werd door de warmte geraakt en zachtjes opende ze haar ogen, om begroet te worden door het mooie uitzicht. Ze rekte zich uit, waarna ze van het overdekte bankje waar ze op geslapen had afsprong. Nog steeds bevond ze zich bij het verlaten treinstation. Het was hier veilig, dacht ze, en nu woonde ze hier niet alleen meer voor zichzelf.
Het was een paar weken geleden dat Jinx haar over zijn plannen had verteld. Ze vroeg zich af hoe deze uitgepakt hadden. Ergens maakte ze zich zorgen om haar nichtjes en daarom bleef ze hier. Als ze hulp nodig hadden, konzen ze haar hier vinden, als Jinx haar locatie doorgegeven had aan hen. Met een zuchtje gleden haar blauwe ogen over het treinspoor en het beboste heuvelgebied daar achter heen. Ze hoopte voor de twee ontsnappelingen dat het goed met hen ging, dat ze niet gepakt waren. Ze wenste niemand het lot wat haar broer was doorgaan toe.
- Muta (Ophelia)

Onderwerp: Re: What once was mine di 8 jan 2019 - 12:25

_{Het was al een tijdje geleden dat Muta voor het eerst weer voet had gezet in het oude gebied. Ze had haar vader, Jinx, weer gezien. Meteen weer overprotective, en hij wilde eigenlijk dat ze per direct weer wegging. Ze had gehoord dat de Elite niet bepaald stabiel was op het moment. Claw was dood, Shark was dood. Ze werden nu geleidt door Cobra en Thora, twee jongelingen. Nou ja, ze waren beide van haar leeftijd. Jongelingen dus, want Muta beschouwde zichzelf ook als een jonge poes. Er was nog zoveel te leren op de wereld, en ze wist zo weinig. Jinx had tegen haar gezegd waar ze een goede vriendin van hem kon vinden. Blijkbaar was die ook nog eens familie van haar moeder, wat haar wel wat wantrouwen gaf. Maar een klein onderzoek naar deze mysterieuze Rogue kon geen kwaad. Misschien dat Ophelia ook daar was, die was ze immers tijdens de terugreis kwijt geraakt.

Ze pikte een geur van een Rogue op, vlakbij de plek die Jinx beschreven had. Ze was niet bang voor een rogue, als het in zijn eentje was. Desnoods kon ze ook nog wegrennen, maar ze was niet de allersnelste. Behoedzaam benaderde ze de geur van de onbekende kat. Ze dacht dat het maar het beste was om deze aan te spreken, vragen naar de naam van de kat die Jinx gegeven had. Azola. Het was een mooie naam, vond Muta. Daar, in de verte zag ze een grijze poes. Ze bevonden zich op een treinstation, wat Muta even deed huiveren. Ze had nooit echt gehouden van dingen die met twolegs te maken hadden. Ze keek met gespleten oogjes naar de poes, inschattende of deze vriendelijk was of niet. "Hallo," besloot ze toch maar te zeggen. Ze merkte snel genoeg zodra de ander vijandig bleek te zijn.}

Onderwerp: Re: What once was mine di 8 jan 2019 - 14:42

Beweging in haar ooghoek trok haar aandacht. Ze wiebelde met haar oortje toen ze een kat aan zag komen die vrijwel identiek op Zira was. Azola bleef defensief, dat was een mechanisme dat nooit uit haar zou gaan, maar probeerde haarzelf zo goed als het kon te vertellen dat dit hoogstwaarschijnlijk één van haar nichtjes was die haar hulp zocht. Haar oortjes waren toch half in haar nek gedrukt, schichtig dat ze was.

Vanaf en afstandje begroette de ander haar. Met een argwanende blik in haar koude, blauwe ogen keek Azola naar haar toe. "Wat is je naam?" begon ze gelijk, haar stem zenuwachtig. Het was duidelijk te merken aan haar lichaamstaal dat ze bang was. Haar gedachtes gingen alle kanten op. Wat als het iemand was van haar vorige rogue groep? Leefde haar vader nog? Was ze hier niet veilig meer? Zou ze moeten vluchten, om Jinx nooit meer te kunnen zien? Of zou dit het moment zijn waarin ze doodging?

Onderwerp: Re: What once was mine di 8 jan 2019 - 14:49

_{Muta merkte op dat bij haar aanzicht de ander haar argwanend aankeek. Ze leek wel... bang? Dit verbaasde Muta. Ze zou een ander nooit zonder reden een haar krenken. Nooit opzettelijk. Maar ja, dat wist de rogue niet. Ze besloot maar op deze afstand te zitten. Misschien dat de ander wat kalmeerde als ze zag dat Muta niet per direct contact zocht. Wel jammer was dat ze de poes niet goed zien kon. Het was altijd handig om een andere kat te bestuderen, want dan vergat ze voor later niet met wie ze te maken had gehad. De ander vroeg om haar naam, Muta tikte even met haar staart op de grond. "Muta," antwoordde ze eerlijk. "En de jouwe?" Eerst kennismaken, daarna kon ze de poes geruststellen en verder op zoek naar de mysterieuze kattin.}

Onderwerp: Re: What once was mine di 8 jan 2019 - 14:55

De ander bleef op een afstandje. Azola was er blij om. Haar nagels schoten zenuwachtig in en uit haar hulzen. Haar gezicht stond echter strak. Alleen in haar ogen waren emoties te zien. Dit had ze wel geleerd, vroeger, lang geleden. Ze zou haar geschiedenis altijd bij zich dragen, hoe graag ze er ook vanaf wilde. Hoe graag ze ook zou willen.. Vergeten. Ze kon het niet.

De she-cat tegenover haar beantwoordde met haar naam. Muta. Dit was de naam waar Jinx het over gehad had. Toch bleef haar gedachtes op volle toeren doorgaan. Had iemand hun gesprek kunnen afluisteren? Was dit een kat die hier was om haar te manipuleren om terug naar huis te gaan?

Echter wist ze dat ze zo niet moest denken. Ze had door wat ze zichzelf aan deed, wat haar gedachtes haar aandeden. Of ze het kon stoppen was een andere zaak. Zelfbewust betekende niet gelijk opgelost. De ander vroeg om haar naam. Kort twijfelde ze. Ze was altijd al erg in zichzelf gekeerd, gaf niet graag dingen vrij. Maar als dit werkelijk Muta was, zou ze haar moeten helpen. Het was dan Jinx's dochter, Zira's dochter, familie. En haar familie had haar vroeger zo hard laten vallen, dat gunde ze niemand toe. "Azola," antwoordde ze dan ook, na een korte stilte. Maar niet meer dan dat, nee, niet meer dan dat..

Onderwerp: Re: What once was mine di 8 jan 2019 - 15:03

_{Muta begon een beetje medelijden te krijgen met de oudere poes. De ogen, die toonden zoveel angst. Waarom was deze rogue zo nerveus? Hoe kon Muta in vredesnaam eng overkomen? Toen drong het tot haar door. ALS dit de nicht van Zira was, dan had ze waarschijnlijk gedacht dat het Zira zelf was. Muta had namelijk zo vaak in haar leven te horen gekregen hoe veel ze op haar moeder leek. Ze vroeg hoe de ander heette, die na kort twijfelen haar vraag beantwoordde. Dus, dit wás inderdaad Azola. "Azola," herhaalde ze de poes, bedachtzaam. Was dit haar echt? Ze stond langzaam op, haar kop wat gebogen. Behoedzaam zette ze kalm een paar stappen vooruit, hopende dat Azola niet van haar zou schrikken. "Ben jij familie van mijn moeder?" vroeg ze vervolgens.}

Onderwerp: Re: What once was mine di 8 jan 2019 - 15:07

De ander herhaalde haar naam. Het maakte haar nerveus. Waarom herhaalde ze haar naam? het klonk haast dreigend in haar oren. De ander kwam dichterbij ook. Automatisch zette Azola zelf een paar stappen naar achteren. De vraag kwam of ze familie was van de ander haar moeder. Zira. Ze knikte. In ieder geval werd er niet gevraagd of ze familie was van Thoraks. Dat zou een grote alarmbel laten afgaan. Deze vraag.. Niemand van haar vroegere thuis wist wie Zira was. Alleen misschien Dahlia, haar moeder. En die was er al lang niet meer. "Ik ben haar nicht," verklaarde ze, haar oogjes lichtjes samengeknepen. Ze wist niet goed wat ze met de ander moest. Toen ze Jinx had aangeboden dat ze voor haar nichtjes zou willen zorgen had ze geen rekening gehouden met haar angst voor vreemden.

Onderwerp: Re: What once was mine di 8 jan 2019 - 15:12

_{Toen Muta een paar stappen vooruit deed, zette Azola een paar stappen naar achteren. Ze stopte dus ook direct weer met de kloof tussen beiden te dichten. Azola sprak dat zij de nicht was van Zira. Muta zuchtte, en glimlachte. Dus dit was haar écht. De rogue waar Jinx haar over verteld had. "Jinx heeft me over jou verteld," sprak ze, op een rustige toon. Ze wilde echt dat Azola inzag dat ze haar geen haar krenken zou, maar kennelijk was de rogue erg wantrouwend naar anderen. Dit zou lastig worden.}

Onderwerp: Re: What once was mine di 8 jan 2019 - 15:18

De glimlach op de ander haar gezicht kon zowel positief als negatief zijn. Azola hield rekening met beide. Echter was ze iets meer op haar gemak dan enkele momenten geleden. Ook hoorde ze nu Jinx's namen terug waardoor haar wantrouwen ietwat minderde. Echter bleef de skeptische blik in haar ogen. "Wat zei hij?" vroeg ze de ander, proberend erachter te komen of wat de ander nu ging zeggen in overeenkomst was met wat ze Jinx beloofd had.

Onderwerp: Re: What once was mine di 8 jan 2019 - 15:58

_{Ooh deze poes was lastig. Waarom moest ze moeite doen om het vertrouwen te winnen? Meestal lukte dat aardig bij vrijwel iedereen. Maar deze poes was een apart geval. De ander vroeg wat Jinx tegen haar had gezegd. "Dat er een plek voor mij was waar ik veilig en wel terecht kon. Bij jou." miauwde ze. Ze ging maar weer zitten op de plek waar ze zat. Haar staart krulde ze over haar voorpoten, haar veel te lange nagels bedekkende. Straks zou Azola dat ook nog eens zien en daar nerveus van worden. En ze had echt geen kwaad in zich.}

Onderwerp: Re: What once was mine di 8 jan 2019 - 17:22

Azola luisterde naar de uitleg van de ander en het leek redelijk in overeenkomst te komen. Echter nam dat nog niet weg dat een kat Jinx en haar had kunnen overhoren. Dus echt vertrouwen deed ze nog niet. Toch knikte ze, haar verdedigende houding wat verminderend. Een zuchtje rolde over haar lippen. Als dit werkelijk haar nichtje was, was die naar haar toegekomen voor hulp. En dan zou ze ook hulp moeten bieden. "Wat verwacht je van mij?" vroeg ze de ander, waarna ze met haar kop wenkte dat ze wat dichterbij kon komen. "Pas op voor het spoor," miauwde ze terwijl ze met haar poot op het ijzeren pad wees.

Onderwerp: Re: What once was mine