Boomerang behaviour

Haar grijze poten droegen haar voor de zoveelste keer richting de grenzen van het Clanterritorium. Om de een of de andere reden kwam ze hier keer na keer terug, zoekende naar de herinneringen van het verleden. Ze vond het fijn om even weg te dromen na haar dagelijkse bezigheden, welke vooral bestonden uit het vangen van haar voedsel en het verschonen van haar nest. Littlestream was tevens ook bezig geweest met het uitzoeken van een nieuwe woonplek, aangezien ze vond dat het oude vossenhol waar ze zich nu in bevond steeds vaker bezocht werd door twolegs. En hoe graag ze gezelschap soms wel niet had, die tweebeners mochten van haar toch liever op een deftige afstand blijven.
Haar groene ogen flikkerden op bij het horen van een geluid en haar oortjes wiebelden ongemakkelijk. Ze wist af van de toenemende aanwezigheid van Bloodclan, de grijze kattin moest dezer dagen ook beter op haar eigen tellen letten. Toen ze nog in de Clan was, was ze merendeels van haar leven medicine cat geweest vanwege haar incapabiliteit als warrior. Wat met andere woorden dus wou zeggen dat ze geen befaamde vechter was. Haar kleine gestalte dook naar de grond, zich gespannen opstellende. Wie was daar?

+ Lionroar

Het duurde niet lang vooraleer ze een beeld zag bij het geluid. Haar groene ogen vernauwden zich een tikkeltje, voelende hoe een hersenspinsel haar alarmeerde dat het niet de eerste keer was dat ze hem zag. De tijd die ze al als rogue had gespendeerd was intussen toch al langer dan ze dacht, afgezien ze oude Clanbekenden niet eens meer kon herkennen. Maar Littlestream was nooit echt een kei geweest in het herkennen van katten en het feit dat ze absoluut niet de oversociale kattin was hielp ook niet. Ze kende toenertijd enkel de nodige hoeveelheid: haar patiënten en de hoge rangen. Uiteraard kende ze ook haar Clanleden, maar tot daar grensde haar kennis dan ook. Misschien kwam dit ook door het feit dat ze als jonge apprentice nooit had rondgehangen bij de grenzen en vrienden werd met vijandelijke Clankatten. Zoals Tallstar vroeger altijd deed. Best gek hoe hard ze eigenlijk van elkaar verschild hadden, achteraf bekeken. Littlestream probeerde subtiel haar gedachten weer op de onbekende kater voor haar te richten. Het wegdriften van de situatie die gaande was at the moment was altijd al haar sterke punt geweest. Zijn woorden deden haar oren ongemakkelijk wiebelen. Loner, dat woord was nog altijd wennen. "Uh.. geen zorgen.. dat was ik ook niet van plan." miauwde ze, haar stem ongemakkelijk en twijfelend terwijl ze nogmaals met haar groene blik over hem gleed. Vanwaar kende ze hem toch?!

De kater zei dat ze slim was, waarop ze reageerde met een grinnik. Onbewust had ze dit gedaan, gevold door nogmaals met haar oren te wiebelen toen hij zijn volgende vraag stelde. Hier had ze niet meteen een antwoord op. Wel, de waarheid was dat ze een enorme sukkel was op het vlak van liegen. Dus als ze dit probeerde zou hij vast zo door haar heen zien. Littlestream zuchtte dus en keek eventjes naar haar poten. "Het brengt herinneringen bij me naar boven." miauwde ze, waarna ze hem dan toch terug durfde aan te kijken. Nu dacht hij vast dat ze een of andere sentimenteel hoopje vacht was, wat ze eigenlijk ook was, en dat de grijze kattin haar dagen altijd zo spendeerde. Maar dat was niet zo! Dit deed ze enkel als al haar taken erop zaten en ze even niet wist wat te doen. Een blast naar the past was nooit mis, zeker niet als deze zo rijk was als die van Littlestream.

Een ding was zeker, de kater herkende haar in ieder geval al niet. Was het door haar aparte gedrag, welke niet typerend was voor een rogue, dat hij doorvroeg naar haar nostalgie jegens de Clangebieden? De grijze kattin keek wat ongemakkelijk weg. Het was namelijk niet een proper leitje dat ze had. Eerst medicine cat, vervolgens een maar amper benoemd tot warrior. Een liefdesdrama met Tallstar en uiteindelijk als eenling door het leven gaande. Het was niet iets waar ze trots op was maar er kon niets aan het verleden veranderd worden. Dat wist ze. Het enige wat ze nu nog kon doen was proberen er het beste van te maken, wat soms makkelijker gezegd was dan gedaan. "Gewoon, van vroeger. Toen ik nog jonger was." miauwde ze, haar groene blik even langs hem heen starende vooraleer ze hem weer aankeek.