Sicko mode

Zo stil als mogelijk voor een massieve tom zoals hij, sloop hij over het stuk verrotte grond. De giftige geur van afval dat langzaam hier wegrotte prikte scherp in zijn neus. Bijna kokhalzend wou hij zich omkeren om zijn snuit daarna in een plas water te drukken om de nare geur van rotzooi weg te krijgen, maar hij moest wel veder. Tigerclaw had namelijk een prooidier op het oog. Geen rat, want als senior warrior wist hij wel beter dan om op deze knaagdieren te jagen. Ze hadden negen van de tien keer ziektes om zich heen, om een rat op te eten moest je wel heel wanhopig zijn voor voedsel. Het gebeurde wel eens dat Shadowclan met nood in Leafbare hier moesten jagen maar vaak probeerde iedereen deze plek te vermijden. De gespierde tom sloop veder, zijn amberkleurige strak op een kraai gericht dat uitgehongerd rond het afval ploegde. Zijn dikke vacht prikkelde. Het idee om straks het bloed van het beest in zijn mond te proeven maakte zijn hart een stuk sneller kloppen. Nog kort wachtte de gestreepte donker kleurige tom, bewoog toen zijn achterpoten, spande zijn laag spieren aan en sprong. Lancerend met uitgeslagen klauwen belande hij op het zwarte gevogelte. Meteen begroef hij brut zijn enorme klauwen in het dier. De kraai fladderde met zijn vleugels om te ontsnappen maar het gewicht van de grote Shadowclanner liet hem nergens heen gaan. Tigerclaw gebruikte zijn klauwen en duwde deze meer en harder in het zachte vlees totdat de kraai zijn leven overgaf aan de dood. Nu lag het slap op de grond. Afval blikjes rollend naar beneden door de bewegingen van zonet maar er stortte gelukkig niks in. Tigerclaw pakte het beest op en draaide zich om, om terug te keren naar het kamp maar nog geen paar passen veder en zag hij een kat op hem aflopen. Het was Cormorantwing. De tom bromde onder zijn adem maar besloot om zijn net vers gedode kraai toch weer neer te leggen en af te wachtte wat de grijze tom van hem moest.

Ondanks dat deze plek veel vermeden werd waren er op het moment toch twee katten te vinden. Hijzelf en een naderende clangenoot genaamd Cormorantwing. Een beetje een loner, al zat hij er waarschijnlijk zelf niet erg mee. Niet elke kat hield van drukte om zich heen. Net als hem. Hij was liever op zijn eigen gemakje de patrouille aan het lopen dan dat hij nog eens drie kleuter katten mee moest nemen en hun snelcursus opvoeding moest geven. Senior warriors waren gelukkig wat beter, die gedroegen zich en luisterde naar hem als hij de leiding had over een opdracht. De tom had zijn kraai neergelegd. Kijkend hoe de lijk grijze warrior op hem afliep hem en als begroeting een knikje gaf. Tigerclaw trok met zijn oor en gaf hem een nihil knikje terug. Zijn ogen keken ijskoud voor zich uit. Hij was niet het leukste gezelschap. Waarschijnlijk zou hun ontmoeting hier op de vuile vuilnisbelt over enkele secondes weer b zijn voor ze beide weer hun eigen pad kozen. ”Veel in de buurt?” Werd er gevraagd. De stevige donker gestreepte Shadowclan warrior knikte. Er was wel is meer geweest, vooral ratten waren hier zowat een plaag maar door de pak sneeuw dat de afgelopen tijd steeds neerviel was zelfs hier niet al te veel te vinden. "Er liepen net wat ratten veder op. En er vliegen zo nu en dan wat kraaien rond die wat van het afval proberen mee te pikken." Vertelde hij Cormorantwing met een lage stem. Zijn ogen langzaam knipperend, daarna een korte blik richtend op de lucht die donker kleurde van de donderwolken. Het zou vanavond wel weer gaan sneeuwen. Fijn weer.