A steady place to let down my defenses

Ze gaf aan dat ze exact hetzelfde had gedacht over haar dochters, en dat dat ook niet waar bleek te zijn. Vervolgens vermelde ze dat het soms niet altijd was wat het wél leek te zijn. Zealspark zuchtte en haalde even zijn schouders op. Maar waarom moest het dan allemaal zo ingewikkeld zijn? Kon het niet zwart op wit zijn, zodat verwarring onmogelijk was? Konden katten niet vlakuit hun gevoelens voor elkaar verklaren? Haat, liefde, jaloezie? Hoe makkelijk zou de wereld dan wel niet geweest zijn. Maar dan was de rood met witte kater ook schuldig hieraan, aangezien hij al manenlang zichzelf voorloog.
Hij richtte zijn blauwe blik weer op de clanleader, opmerkende hoeveel rustiger ze er nu bijzat dan toen haar Clan aangevallen werd. Logisch ook, het was simpelweg een hele soep geweest. Riverclan die weer eens van stapel liep, al de doden die veroorzaakt waren geweest. Hij zuchtte nogmaals, zich herinnerende hoe Riverclan zijn vader vermoord had en een claim op hun territorium hadden gemaakt. Die katten waren letterlijk goed voor niets. Misschien nog net voor vissen vangen, maar daar bleef het ook bij. Als ze die skill ook aan de andere Clans zouden leren durfde hij zijn poot er zelfs voor in het vuur te steken dat de rest er beter in zou worden dan die stinkers. Pure haat, dat was wat hij voelde jegens hen. "Soms wou ik dat ik gedachten kon lezen. Hoe simpel zou het dan wel niet zijn?" grapte hij, maar toch nog met een ietwat serieuze ondertoon. Stiekem meende hij dit wel. Het was zijn wens, al was het voor één dag, om te kunnen horen wat er allemaal rondging in andermans kopje.

Natuurlijk had de grijze kattin al meer ervaring met Starclan opgedaan. Ze had namelijk haar levens moeten ophalen bij hun voorouders, wat dus betekende dat ze zelfs gesproken had met hun overleden medekrijgers. Iets waar Zealspark soms van droomde, maar soms ook enorme schrik voor had. Zou zijn vader trots zijn op hem? Zou Icestorm hem met een afkeurende blik beoordelen omdat hij zijn kans met Firedance miskeken had? Zealspark zuchtte zachtjes, zijn blik weer op Oceanstar richtende. "Ik neem aan dat ze het wel interessant genoeg zullen vinden. Al die drama van tegenwoordig.." grapte hij zachtjes, een schampere lach op zijn gelaat toverende terwijl hij haar aankeek. Ze wist vast wel wat hij bedoelde. Al de ruzies, gevechten, onzekerheden..

Zealspark keek wat serieuzer richting Oceanstar toen ze begon over Butterstar en haar dreigementen. De rood met witte kater zuchtte zachtjes, zelf ook niet goed wetende wat de Riverclan leidster in haar kop had spoken. De voormalige deputy had sowieso al geen goede connecties met Riverclan, afgezien hun verantwoordelijk waren voor de dood van zijn vader. Hij wist nog goed hoe die dag verlopen was, alsof het gisteren nog maar net gebeurd was. Hij vernauwde zijn helderblauwe ogen voor een tel, waarna hij Oceanstar weer aankeek. "Ik denk dat Butterstar wel weet dat ze in de fout is gegaan. En zo niet... dan weet ik simpelweg niet wat ze op dit moment allemaal door haar kop heeft spoken. Het was simpelweg onbeschoft om op dat moment zo'n claim te maken. Het zou haar Clan maar eens moeten overkomen." sprak hij, zijn toon dreigend kalm. Zijn haat jegens Riverclan was geen grap. Maar hij wist zich tenminste onder bedwang te houden, integendeel tot de Riverclan leidster. Die maakte de vreemdste claims op de meest ongepaste momenten mogelijk. Achja, dat die vissenvreters niet spoorden, dat wist hij al langer dan vandaag.