★ [WC deputy] Whitelion

ALGEMEEN

Naam Whitelion
Vorige Namen Whitekit, Whitepaw
Geslacht Kater
Rang Deputy
Vorige rangen Kitten, Apprentice, Warrior
Clan Starclan
Vorige clans Windclan
Leeftijd 70 moons
Geaardheid Hetero
Bloedlijn 50% WC, 50% RC

FAMILIE & RELATIES

Moeder Icecloud†
Vader Luvon/Criedwolves†
Siblings Snowbird†, Bitterball, Lovefeather† & Butterstar
Halfsiblings Panthersoul, Oceanstar, Cocoonkit & Mintkit
Partners Icyrose† & Dinfur†
Kittens Innersoul, Energydrink, Liontear, Lockedrose, Joltglower, Lioncub, Whitenight, Chillybreath, Nimblepaw, Silversong, Sacredwish, Chainreaction, Parrotshine, Sorrowmask, Lizardpath, Thundergaze & Tigerspots†
Mentor Bullhaze
Apprentices Skypaw, Beatingpaw, Angelsong, Peacepaw, Thornheart & Barksound

GESCHIEDENIS

Whitekit was een vrolijke, vriendelijke kitten. Hij was sinds klein af aan al ambitieus, wat zich soms ook uitte. Zijn vachtje was wit en pluizig en hij was de lieveling van vele katten, en ook van zijn moeder. Het kon ook moeilijk anders, hij was (voor zover hij wist..) de enige van het nestje. Vaak was hij eenzaam zonder siblings, maar hij werd ook verwend. Hij werd egocentrisch en ijdel, wist hoe mooi zijn vachtje was. Tegen dat hij apprentice werd telde alleen hij nog. Zijn kittentijd verloop voor de rest redelijk rustig, afgezien van enkele incidenten als hij het camp probeerde uit te vluchten of deed alsof hij al warrior was. Whitepaw werd zich steeds meer bewust van zijn eigen schoonheid, maar ook van die van het andere geslacht. Hij trainde hard als niemand hem zag, zodat het leek alsof hij alles vanzelf kon. Hij begon te flirten met de poezen van zijn leeftijd, al bracht dat weinig op. Whitepaw was nog naïef en zijn trucjes waren doorzichtig. Er was zelfs een klein groepje katten die steeds alles probeerde af te pakken wat hij had. Whitepaw was ijdel en trots op zijn vachtje, dus zorgde ze steeds dat hij vies werd; ze gooiden modder naar hem, en later zelfs muizengal of uitwerpselen. Ze verspreidden geruchten over hem. Toen werd zijn zusje geboren; Snowkit. Een witte kitten, schattig, met ijsblauwe ogen. Het nieuwe lievelingetje van haar moeder, zo zag Whitepaw haar. Hij kon het niet verkroppen dat ze haar aandacht verdeelde, zeker niet toen bleek dat Snowkit blind was. Het groepje bleef hem treiteren, en er was niemand die het ook maar door leek te hebben. Op een dag werd het Whitepaw te veel. Hij was sterker dan hen, hij wist het gewoon dat hij ze kon verslaan. Dus toen hij één van hen tegen kwam, een zwakkeling, iemand die het groepje gewoon volgde, viel hij aan. En won. Dat was het begin van zijn sadisme; Hij merkte dat hij het leuk vond om de kat die hem zo getreiterd had pijn te doen. Hij vocht en joeg als een leeuw. Eerst besluipt hij zijn slachtoffer, om ze in een hinderlaag te lokken zodat de prooi niet ontsnapt, waarna hij met een snelle sprint aanviel. De clanleader, dat toen Hollystar was, wist dat, en gaf hem zijn warriornaam; Whitelion. Niet lang daarna ontmoette hij een poes; Dinfur. Ze was mooi, gracieus, even groot als hem met een grijze vacht en ijsblauwe ogen. Whitelion was meteen verkocht, net als Dinfur. het was liefde op het eerste gezicht en ze waren altijd samen te vinden. De vreugde was bijna nog groter toen ze zwanger bleek te zijn. Ze waren allebei net warrior, nog onverantwoordelijk en ze wisten niet of ze een kitten zouden kunnen opvoeden, maar het was zo en ze waren dolgelukkig. Zijn zus werd op apprentice leeftijd elder vanwege haar handicap. Snowbird was haar naam nu. Whitelion sprak verschillende keren met haar, schold haar uit en sprak nadien helemaal niet meer met haar. Het groepje begon toen weer met pesten, alleen hadden ze het nu op zijn partner gemunt. Ze vielen haar aan, telkens als ze zonder hem buiten het camp kwam. Hij probeerde het zoveel mogelijk te vermijden, al kon hij niet de hele tijd bij haar zijn. De kitten werd geboren; Sacredkit werd ze genoemd. Omdat ze een geschenk was, ze was heilig voor hen. Whitelion deed zijn best om een goede vader te zijn, al was hij misschien overbezorgd. Zijn ijdelheid werd teruggedrongen door het bestaan van zijn nieuwe gezinnetje, al was hij nog steeds erg ambitieus. Hij zou leader worden, ooit. En toen gaf het groepje de genadeslag. Dinfur kwam alleen uit het camp, maar nooit meer terug. Sacredkit was wees en ook hij bleef alleen achter. Verdrietiger dan hij ooit geweest was, razend en wild, viel hij het groepje aan. En doodde hen. Er veranderde iets in hem, hij was niet meer wie hij vroeger was. Hij verborg zijn verdriet achter een muur van geweld. Op een dag komt hij Honeydew tegen. Ze doet hem denken aan Dinfur, haar bouw, haar ogen, haar stem.. Hij zocht troost bij haar, en zei deed hetzelfde. Nimblepaw kwam voort uit die nacht. Whitelion merkte dat hij zo zijn verdriet kon vergeten, en begon poezen te versieren. Daar kwamen verschillende nestjes uit. Hij begon zijn kittens van andere clans te haten, omdat ze lieten zien hoe ontrouw hij eigenlijk was geweest. Hij begon met een aanval op Nimblepaw, toen nog Nimblekit. Haar moeder Honeydew was erbij, maar die was geen partij voor hem. Toen kwam er een andere poes bij, die hen redde; Snowdrop. Ze was groot, wit, sterk en leek perfect op hem. Hij vond haar.. Interessant. Hij werd door haar verslagen en vluchtte terug naar Windclan gebied. Silverfang wou het er niet bij laten en ging met een kleine escorte Everstar confronteren met zijn gedrag. In het openbaar wou de clanleadter er niet op ingaan, al liet ze hem later bij zich komen. Firestar was onbevredigd door het resultaat van de kleine patrouille en startte een aanval op Windclan, wat tot een oorlog leidde. Een tijdje was het rustig in zijn leven, tot op een bepaalde dag. Een koppeltje ging uiteen, en hij zag zijn kans. Icyrose was pas net weg van Lionroar, door een ruzie die hij tot op de dag van vandaag nog niet helemaal begreep, toen hij zijn kans waagde. Hij had al een tijdje een oogje op Icyrose, en het was de ultieme kans om zijn aardsvijand terug te pakken. Ze viel voor hem, en voor even waren ze gelukkig samen. Tot ze zwanger raakte van hem. Er volgde een ruzie, en de grote kater kon zijn woede niet onder controle houden. Hij haalde uit en gaf haar een haal over haar gezicht, dat haar linkeroog voor goed blind maakte en een groot litteken vormde dat haar mooie gezichtje verpeste. Vanaf dan waren ze uiteen, al zag hij de kittens regelmatig. Het waren er drie: Tigerkit, Lizardkit en Thunderkit. Zo bleef alles een tijdje doorgaan, tot een bepaalde fatale dag. Het leek een normale dag, maar tijdens zijn dagelijkse rondje door het gebied rook hij bloed, gemengd met vos. Gealarmeerd draaide hij zich om en rende die richting uit. Wat hij daar vond, zou voor altijd op zij netvlies gebrand staan. De vos was weg, maar de poes lag me een groot gat in haar buik aan een rots, amper levend. Hij snelde naar haar toe, net op tijd om het licht in haar ogen uit te zien doven. Icyrose, zijn tweede echte liefde, was ook dood. Starclan had hem alweer een geliefde afgenomen. Het duurde niet lang of ook Lionroar kwam af op de geur. De twee sterke katers, huilend bij het lijk van een poes, die misschien niet eens meer hield van een van hun. Maar het was duidelijk dat ze nooit gestopt waren van haar te houden. Ze brachten haar samen terug naar het camp, waar ze een waardig afscheid kreeg, zoals ze verdiende. Hij zat in een diepe rouw, bijna net zo diep als bij Dinfur. Zo kwam het dat op een dag, toen hij neergestort was, Oceankit hem al huilend in de warriorsden vond. Whitelion kon zichzelf niet beheersen en sloeg haar ietwat ruw weg. De enige getuige van dat voorval was Howlpaw, en sindsdien was de goede relatie die hij had met zijn halfzusje Oceankit verslechterd; ze was bang voor hem, kreeg zelfs nachtmerries. Maar de tijd ging duur. Het was een stille avond, een gewone dag, toen Shadowclan hun camp binnenstormde. Een heus gevecht ontstond, en al snel was iedereen in een gevecht met een andere kat verwikkeld. De grote kater vocht met twee van die Shadowclan mormels, op hetzelfde moment: Tallshadow en Fawnstep. Hij hield zich stevig, en heel vele konden ze hem niet verwonden. Al redelijk snel, naar zijn gevoel, trokken de lafaards zich terug; hij vermoed dat Shrewstar toen een leven is verloren. En hij heeft niet geweten waarom het gevecht eigenlijk ging, maar ook nu ging de tijd door. Zelfs nadat ze enkele leden verloren waren. Op een dag die hij zich lang zou blijven herinneren, ging hij naar de outloock rock. Sinds de dood van Icyrose kwam hij hier vaak, maar hij had niet verwacht te zien wat hij zag; een poes vechtend met de deputy. Even bleef hij kijken naar het gevecht, en op een bepaald moment kreeg hij een ingeving. Intuïtief sprong hij uit de struiken en stootte de poes van de rots, net op het moment dat ze allebei gestopt waren met vechten. Lionroar was natuurlijk ontzet, waarom zou hij zoiets doen? Maar de witte kater sleepte de deputy naar het camp, waar hij claimde dat Lionroar degene was die de poes vermoord had, en niet hijzelf. Everstar begon te twijfelen, maar na een bezoek aan de plaats delict had ze haar oordeel gevormd. Ze renden alle drie terug naar het camp, waar ze haar besluit bekend maakte aan de clan. Ze dacht dat Lionroar schuldig was, en verbande hem. Daarna benoemde ze Whitelion als deputy, ervan uitgaand dat hij veranderd was, dat hij nu eerlijker was. Sindsdien was Whitelion koud en kil, verbergt hij al z'n emoties, al durft het soms nog wel eens tot een uitbarsting te komen, enerzijds van woede, anderzijds van verdriet. De drie kittens die hij met Icyrose kreeg werden al snel apprentice; Lizardpaw werd zelfs Medicine Cat apprentice! Hier was Whitelion het oorspronkelijk helemaal niet mee eens, en dat liet hij duidelijk merken. Ondertussen zakte de kater dieper weg in schuldgevoelens en verdriet, om de katten die hij verloor en om alles wat hij gedaan heeft tijdens zijn leven. Hij voelde zich schuldig, hij wist dat hij Starclan teleurgesteld had. Dit kwam uiteindelijk tot een hoogtepunt, en op een zekere dag ging hoe vroeg 's ochtends het camp uit; niet wetend dat Barksound, zijn voormalige apprentice, hem achtervolgde. Hij zocht een plekje op dat hij voordien al klaargemaakt had, beschut tussen de struiken. Hij had een takje doodsbessen bij hem. Terwijl hij zich klaarmaakte om het te doen, kwam Barksound ertussen, en hij probeerde zijn mentor te stoppen. Whitelion biechtte alles op aan hem, alles wat hij gedaan had; hoe hij Everstar om de tuin had geleid, hoe hij oorlogen gestart had, hoe hij hier overal spijt van had. Hij droeg Barksound op om dit te vertellen aan de clan, zodat hij eindelijk rust kon vinden in Starclan; moest Starclan hem nog willen aannemen na alles wat hij gedaan had. Zonder Barksound nog de kans te geven iets te zeggen, slikte hij een doodsbes in - en het duurde niet lang voor de grote kater, de deputy van Windclan, stierf. Zijn geest werd tegen alle verwachtingen in geaccepteerd in Starclan, maar in het woud was zijn bestaan nog lang niet vergeten. Barksound droeg hem terug naar het camp, maar om zijn reputatie te beschermen, vertelde hij niet dat de sterke kater zo zwak was geworden dat hij zelfmoord had gepleegd. In plaats daarvan, zei hij dat het Riverclanners waren die hem hadden vermoord, door een doodsbes in zijn keel te forceren. Dit leidde tot een oorlog met Riverclan als Windclan hen ging aanvallen, onder het foute vermoeden dat zij hun deputy hadden gedood. Riverclan sloeg terug door Windclan aan te vallen in het camp, en in de hoop te stoppen wat hij gestart had, biechtte Barksound toen wel op dat het geen Riverclanner was geweest, maar dat hij zelf zelfmoord had gepleegd.