[OPEN] I've been a liar

Onderwerp: [OPEN] I've been a liar wo 9 jan 2019 - 1:38

Zo hard als ze kon rende ze door het territorium heen. Vergeten, vergeten. Alles wat ze hoefde te doen was vergeten en haar gedachten af te houden van wat er zojuist gebeurd was. Wat het ook was dat tussen haar en Smokegaze speelde, was over nu. Het was tijd om terug te keren naar de reality, in plaats van de droom waar ze in speelde. Tranen vloeiden over haar wangen terwijl ze zo hard en lang mogelijk probeerde te rennen. Haar spieren brandden van de onverwachte inspanning, vooral met de kou, en ze was behoorlijk stram.. maar niet alleen dat deed pijn, de pijn die door haar borst heen ging, door haar hele lichaam heen ging was meer prominent aanwezig dan menig andere pijn. Ze stopte pas toen ze amper meer adem kon halen, haar longen brandend voor zuurstof, waarna ze zachtjes begon te snikken en haar kopje schudde. Niet huilen. Zij was degene die alles had gestopt, zij mocht hier niet om huilen. Terug met dat masker, glimlachen en doen alsof er niets aan de hand was. Zoals ze altijd deed, haar hele leven lang al deed… maar waarom lukte het niet? Waarom bleven er tranen in de sneeuw vallen? ”Stop..” fluisterde ze snikkend tegen haarzelf. Ze moest stoppen met huilen, dit was het beste. Daar was ze van overtuigd.

Vervolg van dit topic. Is niet nodig om dit eerst gelezen te hebben though. Open voor iedereen om proberen Chilly te troosten :”D

Ɓσ

Onderwerp: Re: [OPEN] I've been a liar wo 9 jan 2019 - 9:38

_{Coyotepaw had de opdracht gekregen om de planten te bestuderen en zoveel mogelijk interessant uitziende planten en kruiden te verzamelen. Daarna zou ze terugkeren naar Chivysniff en die zou dan het nut van haar verzamelde kruiden en planten uitleggen. Ze vond het eigenlijk een hele leuke opdracht! Ze had al een paar blaadjes van een plant op haar eikenblad gelegd. Daar verzamelde ze alles op. Nu maar hopen dat er geen dieven waren die haar schat zouden stelen. Nu rende ze naar de highlands. Die grassprieten waren ook altijd zo interessant! Daar kwam ze echter geen interessante plant tegen. Wel een warrior. Ze wilde al vrolijk richting de ander lopen om die te begroeten, maar iets deed haar tot stilstand komen. Wat... was er aan de hand? Waarom huilde Chillybreath? Kon je huilen genezen? Moest ze haar een kruid geven ofzo? Naar Chivysniff brengen? Bezorgd trippelde ze naar de oudere poes toe, waarna ze naast haar ging zitten. "Wat is er?" miauwde ze, niet goed wetende wat ze anders moest zeggen.

- If I may (A)}

Buiten het snikken en het proberen kalm te worden, moest ze ook nog eens niet vergeten om genoeg adem te halen door het sprinten tot haar longen begonnen te branden. Haar lichaam beefde van de inspanning en van de emoties die ze voelde. Ze had nooit verwacht dat Smokegaze zo voor haar stond te vechten, dat hij had gezegd ‘oké’ en dat het allemaal voorbij zou zijn. Ze had gevoelens naar voren laten komen die ze nooit had gevoeld. Maar hoe erg het allemaal ook was, het was het beste. Dat was het enige wat ze constant kon concluderen. De familie van Smokegaze zou haar nu vast haten, shit, Butterstar zou haar vast haten. Of misschien wel opgelucht zijn? Omdat ze zagen wat voor een mess ze was? Ze wist het niet. Ze was ook zo in gedachten dat ze het niet eens door had dat er een andere kat vlakbij haar was, al helemaal niet dat er een kat van achteren kwam. Pas toen de jongere poes naast haar kwam zitten keek ze naar haar met ietwat geschokte ogen. Ze wilde niet dat andere katten erachter kwamen. Niet dat het onopgemerkt zou gaan, voor haar gevoel wist zowat de hele clan dat Smoke en zij veel tijd samen spendeerden. ”Wat is er?” klonk er van de nieuw benoemde medicine cat apprentice. Ze wilde zeggen dat er niets was, maar hoe kon je dat zeggen als je hier stond te huilen? Zelfs de meest idiote kat zou weten dat er iets mis zou zijn. ”Het is.. niks, Coyotepaw, dankje.” sprak ze zachtjes, af en toe een snik die tussen haar woorden door kwam. Hoe kon ze ooit over al haar problemen praten met een jong ding die zelf amper dingen had meegemaakt in haar leven. Ze betwijfelde überhaupt of iemand haar ooit zou kunnen begrijpen, wat vrijwel onmogelijk was. ”Gefeliciteerd.. trouwens.” Ze probeerde zo hard haar kop af te brengen van wat er zojuist gebeurd was, zelfs als ze nog steeds aan het snikken was en de pijn nog voelbaar was als een opengereten wond, maar de pijn vertienvoudigd.

Ɓσ

_{Coyotepaw zat iet wat onhandig naast de huilende warrior. Ze wist niet zo goed wat ze doen moest. Iemand troosten was nooit haar sterkste punt geweest. Toen de poes echter zei dat er niks aan de hand was, keek Coyo even sceptisch naar de andere. Uhu, sure. Maar ja, ze ging niet dringen zodat ze een beter antwoord uit de ander kon krijgen. Ze kreeg veel 'respecteer-anderen' lessen want dat kon ze nog niet. Dus dit was een goede oefening voor de jonge poes, hoe graag ze ook wilde weten wat er aan de hand was. ”Gefeliciteerd.. trouwens.” sprak de ander, en Coyote glimlachte even als bedankje. "Heb je pijn? Ergens?" vroeg ze. Misschien moest de ander huilen omdat ze gevallen was? Dan kon Coyo haar naar Chivy brengen om haar te genezen!}

Ze wilde niet weten hoe Smoke zich nu moest voelen. Als zij dit al voelde… Maar hij was sterk, hij zou erover heen komen. Misschien was zij daar niet sterk genoeg voor, maar zolang hij er sterk genoeg voor was… was dat het waard voor haar. Toen ze haar felicitaties uitsprak tegen de poes kreeg ze een glimlachje als bedankje van de nieuwe medicine cat apprentice. Ze moest wel in de wolken zijn, zo jong en dan zo’n belangrijke taak op zich krijgen, wat ze heeft doorgekregen van StarClan. ”Heb je pijn? Ergens?” luidde de vraag, waardoor ze even knipperde en langzaam haar kop schudde. Ze had zat pijn, maar dat was niet fysiek. Het voelde als fysiek, maar dat was dan weer een ander verhaal dan dat het echt kwam door haar lichaam. Het zat allemaal in haar kop, wat betekende dat het er ook ooit een keer uit moest komen. ”Ik ben oké.. het zijn gewoon… uh… grown-up stuff.” besloot ze zachtjes tegen de poes te zeggen. Misschien was dit hoe sommige medicine cats zich voelde, die de warrior code braken om bij hun geliefde te zijn. Ze haalde even diep, trillerig adem en sloot haar ogen. ”Het komt wel goed, one way or another.” vervolgde ze tegen de poes, waarna ze met een heel klein glimlachje naar de poes keek, hoe verdrietig haar glimlach ook was.

Ɓσ

_{Coyotepaw voelde zich extreem ongemakkelijk en dom. Ze zat een beetje onbeholpen naast de Warrior, die echt met iets zat. Maar wat? Dat wist ze niet. Dus bleef ze maar zitten waar ze zat, en luisterde ze naar de woorden die Chillybreath uitsprak. ”Ik ben oké.. het zijn gewoon… uh… grown-up stuff.” Hmm, wat? Wat is nou weer grown-up stuff? Maar het leek alsof Chillybreath het er niet over wilde hebben. Dus bleef Coyo stil, terwijl ze besloot dat haar poten goed waren om te bekijken. ”Het komt wel goed, one way or another." Vervolgde de warrior, waarna Coyo haar blik weer richtte naar de grotere poes. Deze gunde haar een glimlach, maar die was erg verdrietig. "Kan ik iets voor je doen?" miauwde Coyo vervolgens, waarna ze ook even glimlachte. Het was niet fijn om iemand verdrietig te zien.}

De jonge medicine cat apprentice leek niet te weten hoe ze dit moest benaderen, maar als ze eerlijk was, dat zou ze zelf ook niet weten. Hoe moest je in Starclans naam iemand die zo'n mentale pijn voelde behandelen? Was er maar een kruid voor, iets wat haar kon laten vergeten. "Kan ik iets voor je doen?" klonk er van de jonge poes af. Was er maar iets waardoor deze pijn verzacht werd. Dat zou alles zoveel gemakkelijker maken. "Misschien.. uh.. kunnen we iets doen? Iets afleidend." Ze kon niet geloven dat ze dit vroeg van een apprentice, maar goed, enig soort afleiding was beter dan hier als een zielig hoopje zitten. En het was niet dat dat nou zoveel hielp. Hoe sneller ze hem vergat, hoe beter het was voor haar en voor hem. "Als je niks weet is het ook goed hoor, ik ben niet bepaald de beste... om nu mee te praten denk ik." sprak ze vervolgens, ze wilde niet dat de poes zoveel medelijden met haar had dat ze iets tegen haar zin wilde doen of nog iets anders moest doen. Ze wilde haar immers niet van haar werk afhouden, aangezien de poes hier toch later de nieuwe medicine cat zou worden van RiverClan.

Ɓσ

Onderwerp: Re: [OPEN] I've been a liar