[Event] Frozen over!

Schaatsen? Oh ja wat leuk! Zijn prikkel en warrige vacht dat al dik en lang was pofte nu nog erger op dan het al was. Geïrriteerd dat dit telkens gebeurde likte de witte kitten zijn pootkussentje en haalde dit over zijn kop heen om de meeste overeinde staande plukken weer naar beneden te vegen. Gelukkig was Faintkit blind, want negen van de tien keer zag hij er uit als een egel en dat was iets waar hij niet trots op was. De moederkatten begonnen de nursury uit te lopen om de stoet kitten te begeleiden naar het bevroren leliepool. Snel keek de tom om zich heen. Zijn oranje ogen scannend over alle vachtjes heen tot zijn blik op de kat viel die hij zocht. Meteen liep hij op der af. Zijn snorharen liet hij over haar schouder glijden. Ze had hem waarschijnlijk al horen aan huppelen maar voor de zekerheid deed hij toch zijn aanwezigheid aankondigen. White had gene zin om namelijk weer de andere pijn te laten doen of een hartaanval te bezorgen. “Faintkit!” Sprak hij met nu al een aardige baard in zijn keel. “Wil je met mij mee schaatsen? Ik zou voorzichtig doen, en goed op je letten.” De tom glimlachte breed, hoewel de blinde she-cat het niet kon zien kon hij het gewoon niet laten.

TAG: Faintkit (moederkatten)

Het nieuws dat de lelie poel bevroren was had zich als een lopend vuurtje door het kamp verspreid. Nuja, vuurtje? Allicht was dat niet de beste vergelijking, maar het kwam erop neer dat het binnen no-time Faintkit haar oren had bereikt. Hoewel ze geen idee had wat dat precies moest betekenen, was ze meteen enthousiast geworden toen ze werd ingelicht over het schaatsplan. Toen ze zich echter tot haar moeder had gewend, had die resoluut nee gezegd. Met veel lieve woordjes en wat smeken van zowel haar als andere queens had ze haar moeder toch uiteindelijk zo ver gekregen, op voorwaarde dat ze altijd bij een bepaalde queen bleef. Vrolijk trippelde ze nu dicht ander die poes aan, haar oortjes overeind en haar neusje snuffelend in de lucht. Oh wat super leuk! “Faintkit!” hoewel ze hem al aan had horen huppen, draaide ze nu haar kop met een glimlach richting de plek waar het geluid vandaan was gekomen. "Hey White!"snorde ze en wilde haar kopje langs de zijne strijken, maar hij was toch iets verder weg dan ze dacht. Half viel ze, maar al snel hervond ze haar evenwicht. Zachtjes grinnikte ze. "Oeps," sprak ze lachend en volgde toen de queens weer, ze hoorde White zijn pootstapjes naast haar. “Wil je met mij mee schaatsen? Ik zou voorzichtig doen, en goed op je letten.” haar glimlach werd zo breed dat hij haast niet meer op haar gezicht paste. "Dat lijkt me heel gezellig!" snorde ze tevreden. Whitekit was soms wat rough around the edges, maar van binnen was hij een lieverd, wist Faintkit zeker. "Kijk maar uit dat ik niet sneller ben, hoor," plagend stak ze haar tongetje uit, al wist ze niet zeker of ze zijn kant op keek.


Tag: Whitekit

Het was koud geworden de laatste tijd, waardoor hij blij was met zijn dikke vacht. Het nieuws dat de leliepond bevroren was, was hem ook ten oren gekomen, dus hij had besloten er maar een kijkje te gaan nemen. Voorzichtig zette hij zijn eerste poot op het ijs, gevolgd door de andere drie. Het was niet alsof dit de eerste keer was dat hij op het ijs zou staan, maar hij vertrouwde het nooit. Elke keer was hij wel bang om in het water terecht te komen. Hij liet zijn blik wat rond gaan, terwijl hij voorzichtig voortbewoog. Hij wilde tenslotte niet vallen, want dan zou opstaan echt een ramp worden. Hij voelde een van zijn poten wegglijden, maar kon zichzelf nog net overeind houden door zijn nagels te gebruiken. Het was lastig om er weer een beetje gewend aan te raken. Net op dat moment hoorde hij een kreet om hulp niet al te ver bij hem vandaan komen, blijkbaar was Coyotepaw gevallen en kwam niet meer overeind. Dat was dus precies waar hij bang voor was. Met een zucht verplaatste hij zich voorzichtig in haar richting tot hij naast haar was. "Beweeg niet te veel, dan hijs ik je overeind." Zei hij en boog voorover om haar bij haar nekvel te pakken en omhoog te hijsen. Dit deed hij door zich schrap te zetten met zijn nagels zodat hij niet zelf weg zou glijden en probeerde haar op die manier omhoog te tillen tot ze zelf weer kon staan.

Tag: Coyotepaw

Whitekit was niet erg geliefd in de clan en dat kwam omdat hij nogal vol van zichzelf kon zijn. Hij wou graag laten zien dat hij een echte aanwinst was voor Riverclan maar dat schoot nog wel eens in de verkeerde keelgat bij andere katten. Hij bedoelde het wel allemaal goed hoor maar dat werd gewoon niet altijd gezien. Zo vonden hem maar arrogant en wild enzo. Maarja, bij één iemand was hij dat niet en dat was Faintkit. Zij maakte hem anders op een positieve manier. Bij de blinde she-cat was hij namelijk voorzichtig, zachtaardig, lief en alles behalve arrogant en wild. ”Hey White!" Klonk haar stem snorrend waardoor zijn glimlach nog breder werd. Hij werd altijd zo blij als hij bij haar was. Toen Faintkit haar kopje tegen de zijne wou strijken miste ze, want hij was iets veder weg dan dat ze ingeschat had. Snel schoot de tom haar te hulp als ondersteuning en duwde zijn witte kop onder haar zodat ze niet helemaal omviel. Gelukkig vond de andere kitten al snel haar evenwicht terug en begon ze te grinniken. Iets waar Whitekit uren naar kon luisteren. "Oeps," Whitekit begon ook te lachen. Zijn dikke pluizen staart achter zich aan zwiepend toen hij Faintkit en de moederkatten volgde. "Dat lijkt me heel gezellig!" Snorde de lichtgrijze she-cat tevreden. Whitekit maakte een sprongetje van geluk. “Je zult het super leuk krijgen. Ik heb echt een heel leuk idee.” Mauwde hij. Zichzelf een beetje tegen de ander drukkend zodat ze een goeie evenwicht had terwijl ze het kamp uitliepen. "Kijk maar uit dat ik niet sneller ben, hoor," Faintkit stak haar tong plagend uit en White grinnikte weer. “Hmhmm” Mummelde hij niet al te gelovig. “Als je zo graag snel wilt zijn kan je je net zo goed aansluiten bij Windclan.” Sprak hij als grapje. “Maar dan moet je ook vieze konijntjes eten. Ik ben er dan niet meer om je lekkere visjes te brengen.” Whitekit stak nu ook zijn tong uit ook al zou Faintkit het niet zien, ze zou het vast wel raden dat hij het nu deed. De twee kittens liepen veder totdat ze eindelijk bij de bevroren poel waren. Fascineert keek hij rond. Dit was zijn eerste keer buiten dus meteen probeerde de witte tom alles in zich op te nemen, net als alle geuren die in de lucht rondhingen. Wat een geweldige dag werd dit! Whitekit keerde zijn aandacht weer terug op de grijze she-cat naast hem en voorzichtig zoals beloofd begeleide hij haar van de stoet moederkatten af. De eerste katten waren al op het ijs gesprongen en gleden als gekkerds over het koude spiegelgladde bevroren lelliepoel. “Okay. Het is erg glad dus ik zal wel als eerste gaan.” Als de dappere held stapte hij op het glibberige ondergrond maar de tom wist zijn evenwicht te behouden. Even stevig staan.. en. Jup. Nu kon hij Faintkit helpen. “Kom maar, als je wegglijdt vang ik je op.” Mauwde hij. Zijn neus tegen de hare drukkend zodat ze wist waar hij stond.

TAG Faintkit <3

Met een lichtelijk geërgerde blik op zijn snuit stapte hij achter een groepje katten aan die maar al wat blij leken met het feit dat er een watertje over gevroren was. De deputy kon er niet zo om lachen. De kou bracht nooit goed nieuws mee voor de Clan en het was kinderachtig in zijn ogen om dáár blij mee te zijn. Echter ging hij toch mee, ter beveiliging van de kittens die erbij waren -- alsof hij niet meer dan genoeg te doen had. Maar hij wilde niet dat hij dalijk terug het kamp in kwam alleen maar om erachter te komen dat er iemand door het ijs gezakt was (stel je voor het zou één van zijn eigen kits zijn.. dat was iets wat hij nooit meer wilde meemaken, wat hij al te vaak had meegemaakt). Nors hield hij iedereen in de gaten, met name de twee kits en Coyo. Hij vroeg zich af of hij niet binnenkort is een gesprek met haar moest aangaan. Over zijn straf. Misschien was het tijd om die weer is in te trekken. Ze miste teveel training en hij miste zijn apprentice.

Toen hij nog een kitten was geweest had hij eens meegedaan met... Dit. Schaatsen op het ijs noemde ze het. Outrage had het als jonkie geweldig gevonden, maar nu... Nu as het een ander verhaal. Met een nogal norse uitdrukking keek de roodkleurige kater even naar de katten die zich op het ijs bevonden. Er waren kittens en natuurlijk ook apprentices die het ijs ana het verkennen waren, maar sommige warriors konden het ook niet laten even erop te gaan. Outrage was zelf nog niet zo oud en werd nog niet bij de seniors gerekend. Katten die van rond zijn leeftijd waren leken dan ook meer... positiever te zijn over de ervaring? Kijk het was allemaal fijn en wel tot er iemand een poot brak. En wat dan hm? Wat zou er dan gebeuren? Toen Out zag dat een van de katten, namelijk hun deputy Panthergrowl, niet het ijs betrad, besloot hij hem te benaderen. Kalm knikte de rossige warrior even naar de ander. Nu pas merkte hij op dat ook Icepaw aanwezig was. "Icepaw," zei hij kort ter begroeting naar de jonge tomcat. Kort wiebelde de kater even met zijn oren. Hij had de eerdere woorden van de apprentice gehoord en wilde eerst Panther antwoord laten geven voordat hij zelf zijn dikke bek ertussen sloeg. Eventueel kon hij daarna... Een gesprek of dergelijke aangaan met de grijze kater. Ja, dat klonk een stukje aangenamer dan uhm... Dat andere.

Tag: Panthergrowl & Icepaw

Littlepaw was ontzettend enthousiast over dit nieuwe ding. Schaatden? Yes please! Het klonk ontzettend leuk hoe het beschreven was en van zodra ze de eerste katten op het ijs had zien staan was de kleine kattin er snel bij gesprongen. Nu schoof ze onhandig over het gladde oppervlak. Allevier haar pootjes bewogen naar een andere kant en ze kon er nog net in slagen om haar buikvacht van het koude oppervlak te houden. Plots zag ze een bekende vuurrode vacht vanuit haar ooghoekjes. Enthousiast probeerde ze zich om te draaien; alleen lanceerde ze zich daarmee aan een enorme snelheid in zijn richting. Zelfs voorbij de rand van het meer - haar poten bleven steken achter de rand, waardoor ze in de lucht gekatapulteerd werd en uiteindelijk met een grote smak tegen Outrage terecht kwam. Even knipperde Littlepaw verbaasd, een beetje gedesoriënteerd al was ze gelukkig zacht geland. "Hallo papa!", mauwde ze daarna opgetogen.