{Zealspark} And most of the time they left it at that

_{De rivier was langzaam aan het bevriezen. IJs had zichzelf vastgekleefd aan de oevers, waardoor het benaderen van het rivierwater gevaarlijk werd en jagen frustrerend. Indien je immers niet bij de rivier kon komen zonder erdoor te zakken, dan werd vissen vrij lastig. En Sunlight was er niet op gebouwd om op landprooi te jagen, of er in ieder geval niet geoefend in. Ze had dan ook met beide poten aangegrepen om een patrouille te gaan lopen. Ondanks dat haar pootkussentjes zo bevroren leken dat ze wel van haar poten af konden vallen, stapte ze gestaag door. Een rode kat aan de andere kant van de steppingstones liet haar opkijken. Zealspark, ex deputy van Thunderclan. Blijkbaar was hij toch weer terug gekomen naar zijn clan, voor de rest had ze zich er niet heel erg in verdiept. De grote kattin wierp hem even een waarschuwende blik, waarna ze besloot dat hij de aandacht zeer erg niet waard was.

{Eerste post voor Zealspark}}

Zijn blauwe blik was gefocust op het water. Zijn vacht woei op bij een koude bries die over zijn rug rolde. Voor de rest deed hij niet veel, verdronken in zijn diepe gedachtengang. Hoe zou het nu zijn als hij nooit was weggegaan? De Clan wist dat het nooit zijn intentie was geweest, maar het had niks aan de situatie veranderd. Niet dat hij Thornface het niet gunde én het ging daarbij niet enkel over zijn weggegeven rang. Nee, ook over Firedance. Hij had manenlang gevoelens voor haar gehad maar was te stom geweest om dit te beseffen. En nu lag ze in de nursery, wakende over haar kittens van een andere kater. Wie de vader was wist hij niet en hij was dan ook niet van plan het te gaan vragen. Hij was zelfs nog niet op bezoek geweest. Waarom zou hij dat doen? De pijn in zijn blauwe ogen had de situatie ongetwijfeld ongemakkelijk gemaakt. Beter voorkomen dan genezen... Hij draaide zijn oor toen hij een geluid hoorde, pas opkijkende toen er ook een verandering van beeld aan te pas kwam. Een bruin met witte kattin bevond zich aan de overkant van de steppingstones. Ze gunde hem een waarschuwende blik. De kater trok even zijn mondhoeken op. "Wat? Denk je nu echt dat ik de grens zou oversteken? Waarvoor? Alsof er in jullie territorium meer prooi is als in onze. Gewoon tijd en moeiteverspilling." miauwde hij. Zealspark wist niet waarom, maar om de een of de andere reden was hij sadistischer geworden van vroeger, vlakker. Het had toch geen punt meer dat hij zich voorbeeldig gedroeg. Hij stond voor eeuwig bekend als de kater die zijn clan in de steek liet en daarbij alles verloor wat hij ooit had gehad. Hij zou geen glorie meer weten in zijn leven. Dat had Silverstar al laten weten. Hij en de zilvergrijze leider hadden zelfs geen woord meer gewisseld sinds zijn terugkomst. Hij had niet eens de moeite genomen zijn kant van het verhaal te beluisteren.. Achja, het was nu eenmaal zo. De fase van bitterheid was begonnen, hij kon er maar beter het beste van maken.

_{Oh grote Starclan, waarom had zij het weer getroffen met een dramaqueen? Sunvoice trok haar wenkbrauw iets op bij het horen van de stem van de rood witte kater. Probeerde hij haar hier nou te provoceren of wat? Oh how the mighty have fallen. De kattin kwam langzaam tot een halt en richtte haar goudgekleurde ogen op Zealspark, ze vernauwend in een wantrouwige blik. "Komt Thunderclan nu al zoveel aandacht tekort dat ze willekeurige provocaties naar katten gaan slingeren die met hun eigen zaken bezig zijn?" miauwde ze kil terug naar de kater. Als hij te vervelend werd, slingerde ze hem met alle liefde de rivier in. Het liefste nog onder de ijslaag ook als het even kon. Behalve dat ze dan misschien oorlog aan de deur hadden kloppen. Dat zou dan wel weer minder zijn.}

Ze was geen katje om zonder handschoenen op te pakken. Zo bleek nadat hij haar kille vraag mocht aanhoren. Hij rolde met zijn blauwe ogen. "En Riverclan is nog altijd gevuld met asociale katten, zo blijkt. Mij best. Niet dat ik hier een aangenaam gesprek op misloop." miauwde hij simpelweg terug, waarna hij zijn staart over zijn poten sloeg en zijn blik weer van haar afsloeg. Als zij een azijnpisser wou nadien, kon hij dan ook.

Sunlight kon niet geloven hoe erg Thunderclanners hun eigen hoofd in hun achterwerk hadden zitten. Lichtelijk ongelovig keek de grote tabby kattin in de richting van de rood met witte Thunderclan kater. "Jij slingert beledigingen mijn kant op, en gaat dan lopen jammeren dat ik je terug beledig?" Ze lachte schamper. Grote Starclan, ze dacht dat Tallstar erg was, maar die leek tenminste zichzelf niet serieus te nemen.

En ja hoor, ze ging door. Met een schampere lach maakte ze haar zin af. Zealspark gunde haar nogmaals een blik. "O, hoor ik het nou goed? Zet je dit gesprek voort? Al is het nu eerder een discussie..." vroeg hij terug, haar na-apende en een korte lach hoorbaar makende. Zijn blauwe ogen keken haar uitdagend aan, benieuwd zijnde hoelang het zou duren vooraleer ze hier voor hem stond om hem een kras op zijn neus te geven. Ze mocht altijd proberen.

Sunlight haalde diep adem. Deze kater stond hier gewoon om een probleem te maken. Geen idee wie er mieren in zijn nest gelegd had, maar Sunlight had er niet zoveel trek in om in de problemen te komen bij Butterstar en Panthergrowl wegens een gevecht aan de grens. Het moment dat ze de stepping stones over sprong was zij fout, dat wist ze ook wel. "Ach, altijd wel interessant om te praten met een zwakkeling wie z'n clan in de steek gelaten heeft en daarom z'n positie verloren heeft. Valt me mee dat ze je nog terugwilden." Provoceren kon zij ook Zealspark.

De bruin met witte kattin leek net zo veel interesse in een aangenaam gesprek te hebben als hij, geen dus. Haar woorden klonken giftig en voor een tel zette hij zijn oor opzij. De woorden zonken bij hem in en hij vertoonde een scheve grijns, zijn helderblauwe ogen in de hare priemende. "Ik kan tenminste zeggen dat ik deputy ben geweest, en als ik terug naar mijn Clan had kunnen keren dan was ik dat nu nog altijd. Wat heb jij al gepresteerd in je leven? Juist, niets." miauwde hij, waarna hij zijn poot optilde en er met zijn tong over schuurde. Tot de dag van vandaag vervloekte hij nog altijd de twolegs die voorkwamen dat hij zijn Clan had kunnen vergezellen op de lange reis. Maar wat kon hij nu nog doen eraan? Als de anderen dit zagen zouden ze hem blijven treiteren zoals de Riverclan kattin hier deed. De enige optie die overbleef was zich afsluiten. Zonder emoties was het namelijk onmogelijk hem te kwetsen.

_{Sunlight rolde met haar ogen bij het horen van de woorden van de voormalige deputy van Thunderclan. Hoe kon hij nou denken dat de schande van zijn verlaten van zijn positie kon tippen aan het feit dat zij een normale warrior was. De kattin tipte haar kopje scheef terwijl ze de kater opnam met haar blik. Hij was niet eens het waard om boos te zijn, hij was gewoon een zielig figuur. "Dat je clangenoten je kunnen verdragen," miauwde ze met een scheve grijns, "Al hoewel.. Doen ze dat wel? Is dat de reden waarom je hier als een haantje aan de grens loopt te schreeuwen?" Zij werd gerespecteerd door haar clangenoten. Dat wist ze zeker. "Dat we als stabiele clan een waardige deputy hebben die al heel veel manen zijn taak goed doet, vind ik alleen maar prijzenswaardig Zealspark. Dan hoef ik geen deputy positie."}

Hij luisterde maar half aandachtig naar de woorden van Sunlight. Waarom? Omdat, eerlijk gezegd, de woorden van de Riverclan kattin hem niet veel uitmaakten. Ze kon staan lopen zagen en tieren zoveel ze wou, ze wist niets af van wat hij allemaal meegemaakt en doorstaan had en eerlijk gezegd ging het haar ook niets aan. Hij zuchtte en haalde simpelweg zijn schouderbladen op. "Zeg en denk wat je wil maar als je de helft van het verhaal nog niet weet dat maakt je mening me eerlijk gezegd niets uit," sprak hij, haar zijn blauwe blik niet waardig gunnende. "Daarbij neem ik aan dat je wel iets beter te doen hebt dan mij wat verwijten te geven? Of ben je specifiek naar hier gekomen om de zure krijger uit te hangen?" Pas nu keek hij haar terug aan, zijn blik vreemd kalm. Het was nog altijd dankzij Riverclan dat zijn vader gestorven was, die haat jegens hen zat diep in zijn hersenspinsels geworteld. Het mocht misschien al manen geleden zijn, het waren die dingen die hij voor altijd zou onthouden. het waren goed-voor-niks-katten. Dat verklaarde ook merendeels waarom hij zich nu zo gedroeg. Het feit dat hij sowieso al in de knoop zat met zichzelf, werkte alleen maar als olie op het reeds al brandende vuur.

_{Starclan allemachtig, wat was deze kater vermoeiend. Sunlight rolde met haar ogen toen ze weer een opmerking kreeg die droop van de zelfmedelijden. Oh zijn verhaal was niet verteld, hij kwam zulk aandacht tekort dat hij moest schreeuwen naar katten die bezig waren met hun eigen zaken, maar het was haar schuld dat ze dit gesprek nu hadden en zij was de zure krijger. Wat was de voormalige Thunderclan deputy een walgelijk beest geworden, nauwelijks meer de krijger die hij ooit was geweest blijkbaar. "Zegt de kat die zo diep in het zelfmedelijden verzwolgen zit dat alleen z'n snorharen alleen nog uitsteken," miauwde de kattin, waarna ze haar staart hief en doorliep. Dit zielige figuur was haar aandacht niet waard. Het was niet eens de moeite hem te vertellen dat hij dit gestart was. Dat zou de kater toch niet zien door de plaat voor zijn kop.

{Sunlight topic uit}}