She has fire in her blood

Het was een rustige dag geweest. Een dag waar ze weinig te doen had ondanks dat ze eindelijk haar warrior naam had. Burnetbliss huh, eentje die ze niet had zien aankomen, maar niet onaangenaam natuurlijk. Kort sloeg ze even met haar pluizige staart, weldra werd het tijd om haar eerste keer langs de grenzen te gaan en de markerings te gaan verversen. Dit had ze gemeld bij haar moeder, een opgezette borstkas met trots en glanzende ogen van spanning; hernieuwde energie in haar houding. Er lag echter nog steeds een nijdige uitdrukking op haar gezicht, wat duidelijk nog steeds aangaf dat ze nog steeds de kat was die ze als apprentice was geweest. Burnetpaw zou niet zo snel overschakelen naar een andere kat, niet door een ceremonie, daar had je meer tools voor nodig. De horrors van de journey hadden haar gehard voor deze wereld waardoor ze nu mentaal een verschrikkelijk roofdier was. Bovenop de voedselketen leek niemand haar echt neer te willen halen. De mooie, elegante poes wandelde met korte passen langs de grens heen en scande het gebied af nadat ze een markering had geplaatst. Nu was het nog even doorwandelen... En als er problemen waren eens laten zien wie de baas was natuurlijk.

-Acorndust

De laatste keer dat hij zich bij de grens met Windclan had begeven was omda Oceanstar hem over iets had willen spreken en dat hadden ze in ieder geval weten op te lossen. Wat er daarna nog was gebeurd met de twolegs wilde hij het liefst uit zijn hoofd zetten. Hij had gefaald in het beschermen van Bloodpaw van de twolegs en dat voelde toch alsof hij ergens in gefaald had. Hij had de apprentice toch zo snel mogelijk naar het kamp gekregen, maar dat de apprentice al gewond was geraakt was erg genoeg. Hij schudde zachtjes zijn kop om zijn gedachten op wat anders te zetten, terwijl hij de grens volgde en keek of er een kat van Windclan in de buurt zou zijn. Het duurde niet lang voor hij een kat zag aan de andere kant. Een young warrior hoogstwaarschijnlijk als hij het zo zag. Hij kon namelijk echt niet iedereens naam gaan onthouden. "Goedendag," Begroette hij de poes.

De grenzen lopen was normaal iets dat ze niet zo geweldig vond. BUrnet had een sterke loyaliteit aan WIndclan en zou elke kat aanvallen die nog maar een teen over de grens heen was. Het maakte haar niet uit of ze fout was, ze wilde dat haar clan een sterke naam zou behouden... Als dat betekende dat ze dit met haar eigen poten moest doen, so be it. Toen ze dan ook de geur van kikkers en sparren opmerkte, keek ze op. Acorndust hm? De deputy zag er even lelijk uit als anders. NIet dat ze iets tegen tabbys zoals hem had, ze had gewoon iets tegen shadowclanners. Ze hadden gewoon zo'n lelijke expressie op hun kop, alsof een monster tegen hun gezicht was aangereden. "Goedendag," klonk er van hem af. "Gaan jullie vrijwillig voor monsters staan?" klonk er plots van de jonge warrior af terwijl ze haar kop kantelde.

Die vraag had hij nog niet eerder gehad en zijn mond bleef er even van open staan. Wat voor een vraag was het überhaupt? "Pardon?" Was dan ook het enige dat hij eruit kreeg. Waar was die vraag vandaan gekomen? En sloeg de jullie op Shadowclanners? Waarschijnlijk wel, maar waarom zou iemand vrijwillig voor een monster gaan staan? "Natuurlijk gaan we niet vrijwillig voor monsters staan." Hij zou niet eens willen weten hoe het was om geraakt te worden door een. Dat was tenslotte hoe Skullpaw aan zijn einde was gekomen uiteindelijk en hij zag dat nog steeds als iets dat zijn fout was.

Waarom ze die vraag er zo had uitgeflapt was haar deels een raadsel geweest. Ja, ergens had ze echt wel willen vragen dus kon het haar niet veel schelen. Ze had katten gezien die voor niks hun bek hielden, dus wat zou hij te klagen hebben? Hij had tenminste niet te maken met de eerlijke BUrnet. Iemand die voor alles haar mondje open trok. "Pardon?" Even zwiepte ze met haar staart, waarna ze knikte in bevestiging. Dat had je goed gehoord hoor, deputy. "Natuurlijk gaan we niet vrijwillig voor monsters staan." Hm. Even kantelde ze haar mooi gebouwde koppie waarna ze even kalm wat lucht naar binnen zoog, om deze met een zucht weer naar buiten te werken. Nou dan... "Maar," begon ze haar zin, maar al snel volgde een pauze die even duurde. Haar ogen gleden even heen en weer, om al snel weer gericht te zijn op de tabby van shadowclan. "Er is toch wel iets dat jullie doen om er zo uit te zien," ze wilde het niet speciaal noemen, want opzich... Als een volledige clan het had dan was dat een vierde van het woud. Dus... Was het dan nog speciaal?

Was ze hem nou aan het beledigen? Zijn staart zwiepte wat geïrriteerd heen en weer bij haar woorden. Het was hem niet helemaal duidelijk of ze hem nu aan het beledigen was of niet, maar wat kon het anders betekenen? Hij vernauwde zijn ogen dan ook iets terwijl hij naar de poes staarde. "Is dat een belediging?" Beter direct zijn en vragen dan dat hij nog geïrriteerder zou worden om mogelijk niks. Zo anders zagen ze er toch niet uit dan de andere katten? En wat monsters ermee te maken zouden moeten hebben was hem al helemaal niet duidelijk. Het was beter geen belediging, maar hij kon er al bijna vanuit gaan dat het er wel een was.

Ze moest haast lachen, had de ander het dan niet door wat ze aan het doen was? Zo bleek. Nja, een clan die te dom was. Goed voor hun, niet? Ze keek even lichtjes op en kantelde haar kopje, afwachtende op een reactie van de deputy. Hij vernauwde zijn ogen, was dat hersenpannetje eindelijk aan het werken gegaan? Oh, goed voor hem. Dat was dan op zijn minst een hoofdje dat besloot te gaan werken hm. "Is dat een belediging?" Hm? Was dat nou werkelijk een vraag? Even rolde ze met haar ogen, waarbij een zachte zucht van haar lippen kwam. Ze kon het echter niet laten een lach op haar gelaat te laten glijden. Poeslief was die, maar de betekenis erachter was alles behalve lief. "Misschien wel," zei ze even rustig terwijl ze onschuldig naar hem keek. Het was niet dat ze regels aan het breken was.... eerder gewoon... Respect. En dat was niet strafbaar, enkel op een sociaal niveau. Iets dat Burnet had leren vast te nemen met haar poten, om het als een wolf te verscheuren tussen haar kaken.

Hij had het antwoord al kunnen raden, maar het beviel hem voor geen meter. Leerde Windclan hun katten niet dat ze hun ouderen moesten respecteren en zeker een deputy. Hij dwong zijn staart om stil te blijven en zijn vacht op plat te blijven liggen. "Het lijkt erop dat Windclan zijn katten geen respect aanleert." Sprak hij ijzig kalm. Niet dat hij veel te zeggen had over Shadowclan, gezien hoe Tallstar af en toe reageerde. "Je kunt op zijn minst een beetje respect tonen voor een kat die ouder dan je is." Ging ze in Windclan ook zo om met de oudere warriors en elders? Het zou hem verbazen als er dan nog niks van gezegd was.