Rise and fall

Onderwerp: Rise and fall di 25 dec 2018 - 0:33

Sneeuw viel in een hoog tempo neer op het RiverClan kamp. Al meerdere dagen achter elkaar vroor het hard en dit begon hun dagelijkse leven aan te tasten. De rivier begon te bevriezen aan de randen, dat had de patrouille die hun deputy erop uit had gestuurd bevestigd. Hierdoor werd vissen gevaarlijk. Nu was Rose geen warrior die terugdeinsde van gevaar, maar ze was erg intelligent en wist welke gevaren te veel waren. Door te dun ijs heen zakken was een dood die al teveel RiverClanners hadden meegemaakt. Er waren nog katten die het wel waagden, en die minimale prooi binnenbrachten, maar dat ging rechtstreeks naar de kittens, moederkatten en elders, wat ervoor zorgde dat warriors zoals haar met lege magen naar bed gingen. Haar gevlekte oortjes waren in haar nek gedrukt terwijl ze een verdwaalde vissengraat aan de kant tikte. Ze verschool van de sneeuwvlokken onder een afdakje voor de warriors den, met haar rug gekeerd richting de andere katten die hier ook zaten. Dit weer ergerde haar mateloos. Zo moest ze haar zoektocht naar Criedwolves namelijk staken. De afgelopen maanden dat ze weer thuis waren, had ze minstens één keer per week geprobeerd hem op te zoeken, maar nergens kon ze een spoor van hem vinden. Ze had geen idee wat er met hem gebeurd was tijdens de journey, maar ze wist wel dat ze hem moest vinden. Ze had nog zoveel om van hem te leren.
- Open

Onderwerp: Re: Rise and fall wo 9 jan 2019 - 1:47

De sneeuw was verschrikkelijk, vachten konden vrijwel niet drogen en ze wilde al helemaal niet spreken over het feit dat het koud was. Welnu had ze wel een dikke vacht, maar dat betekende niet dat ze blij was met het feit dat er koude sneeuw lag, want daar kon zelfs haar dikke vacht niet tegen. Het was dan ook niet raar om de warriors die rust hadden in de warriorsden zaten of ergens anders waar ze beschermd waren van de sneeuw. Zo ook een andere warrior van rond haar leeftijd, Roseburn, die met haar rug naar hen toe zat gekeerd. Ze spitste even haar oortjes iets, waarna ze zichzelf overeind hees en richting de poes liep, om zonder pardon vlakbij haar te gaan zitten. ”Wat een weer, huh?” sprak ze met een ietwat scheve kop en een zachte glimlach. Ze kon er niks aan doen, het was een basic gesprek starter, maar het zou in ieder geval betekenen dat ze wat kon gaan praten. En praten met een andere warrior die aan het rusten was, was geen slecht iets. Vooral als het iemand van haar leeftijd was, dat was altijd goed om goed bekend mee te zijn. Logischer wijze zou zij namelijk ongeveer even lang in leven blijven als dat zij deed.

--ik doe ff dat dit nog voor hele smoke chilly gedoe is omdat dit topic eerder is gemaakt c:

Ɓσ