Lonesome

Hij was zich er bewust van geweest dat Chillybreath niet de makkelijkste zou zijn geweest om zijn hart aan te geven. En voor even had ze haar hart ook aan hem gegeven, maar het was de angst die ervoor had gezorgd dat ze haar hart had terug getrokken. En nu lag hij alleen, zonder Chillybreath. Hij zou haar terug winnen, hij zou haar laten zien dat ze voor elkaar bestemt waren, maar hoe hij dit moest aanpakken, wist hij niet.

Even leek hij dit te vergeten toen een warme vacht tegen de zijne aandrukte en begon hij te spinnen. In zijn droom was hij samen met Chillybreath, onbezorgd en verliefd, tot de geur van Futuresong zijn neus binnendrong. Zijn vurige ogen schoten open en meteen schoof hij twee volle staartlengtes naar achteren. "Futuresong!" Miauwde hij verschrikt en keek ietwat angstig om zich heen voor het geval Chillybreath dit gespot had. Ergens in een ver verleden had hij een crush gehad op de voormalige deputy, de onbetwiste drang gevoeld haar te beschermen na bepaalde voorgevallen. Dit allemaal leek verwaterd te zijn en moons later was Chillybreath zijn leven in gestapt.

Hij keek verwilderd daar ze zilveren poes. Wat haalde ze in haar kop? Maar toen zag hij wederzijdse verwarring. "Je liet mij ongelooflijk schrikken!" Kaatste hij terug. Hij voelde zich hier gewoon aangerand, als of er misbruik gemaakt werd van zijn gebroken toestand. Vervolgens vroeg Futuresong wat er aan de hand was. "Dat Chillybreath afstand neemt, betekend niet dat ik weer vrij ben!" Ratelde hij, door vervolgens meteen spijt te hebben van zijn woorden. Zo officieel was hun liefde ook niet geweest naar de clan toe, al had heel de clan het wel gemerkt. Oh Starclan, er waren zelfs katten geweest die zich af hadden gevraagd wanneer er nieuwe kittens zouden zijn in de clan. "Uhm, ongelukje, of niet?" Beschaamd beet hij op zijn lip en legde zijn kop onder zijn voorpoten. Dat miserabele gevoel van pijn kroop weer omhoog, iets wat hij nu wanhopig weg probeerde te duwen door zich te gedragen als een mousebrain.

Hij hield zijn kop verscholen onder zijn poten, uit schaamte, uit pijn en verdriet. Oh, wat was hij een idioot soms. Hoe kon hij gewoon aannemen dat Futuresong bij hem was komen liggen om een kans bij hem te maken? Natuurlijk was het een reactie geweest nadat hij net wakker was geworden. Gelukkig zocht de zilveren poes er verder niks achter. Nee, ze probeerde zijn kop onder zijn poten vandaan te krijgen, waarop Smokegaze gewoon mee werkte. Hij hoef zijn kop weer op en keek haar aan, waarbij hij één van zijn oren naar achteren draaide. Ze sprak zacht tegen hem en vroeg of hij er over wilde praten. Smokegaze keek de Warriors Den rond en schudde vervolgens resoluut met zijn kop. "Dát, daarentegen, klinkt als een goed plan," stemde hij met Futuresong in. Het was toch bijna ochtend, de nachtpatrouille lag alweer in de den en de wachtposten van het kamp waren ook al gewisseld. Ze konden er prima op uit gaan. [b]"En eh... lekker geslapen verder?" Vroeg hij vervolgens met een schaapachtige glimlach, proberend zijn pijn en verdriet van zijn gebroken hart weg te duwen. Nu niet, nu even niet.

Smokegaze keek naar Futuresong alsof hij zojuist in zijn gezicht geslagen was toen ze in de lach schoot. Hij had haar enkel gevraagd of ze verder wel lekker geslapen had? Maar toen besefte hij dat wat er zojuist gebeurt was inderdaad hilarisch was en lachte hijzelf ook, al klonk zijn lach een tikkeltje vlak. "Ja... ja, dat zal wel," reageerde hij vervolgens en draaide ietwat beschaamd met zijn oor met een schaapachtige glimlach op zijn gelaat. "Ik ook," reageerde hij, alsof slecht slapen de meest normale zaak van de wereld was. Hij gaf haar een ietwat radeloze glimlach en stapte vervolgens in de richting van het kamp uitgang. "Laten we kijken of we een mooie plek voor de zonsopkomst kunnen vinden," stelde hij vervolgens voor. De waterval of zo.

>> https://www.warriorcatsnl.com/t36848-everything-is-lies#816137