Icebreaker

Onderwerp: Icebreaker vr 4 jan 2019 - 17:06

De deputy zat niet al te goed in zijn vel. De rivier was aan het bevriezen en hoewel ze nu nog iedere dag er een gat in konden hakken om te vissen, zou dit niet lang meer duren. De opbrengst ervan was ook maar minimaal. Warriors begonnen honger te krijgen en dus chagrijnig te worden, en het was zijn taak om dit op te lossen, maar veel keuze's waren er niet. Gaten in het ijs hakken leek voor nu de beste. Jagen op land was haast onmogelijk; RiverClan had al weinig landdieren op hun menu staan en vrijwel alles wat er was lag in een winterslaap. De enige oplossing die hij had verzonnen met behulp van zijn dochter de medicine cat was dat ze aan de wortels en boomschors moesten als de crisis aanhield. Maar gelukkig was het nog niet zo ver. Voor nu was er net genoeg over dat iedere warrior en apprentice op zijn minst eens in de twee dagen kon eten, en de queens, elders en kittens twee keer per dag. Met een zucht begon hij aan de terugweg met twee vissen in zijn bek. Hier had hij vanaf 's ochtends vroeg tot 's avonds laat over gedaan. StarClan keek al op hem neer en kort gleed de grote kater zijn blik naar de sterren. Voorvaderen, sta ons bij, klonk zijn schietgebedje. Naast dat vanuit gatten vissen niet veel opbracht, was het ook nog gevaarlijk. Ze moesten maar van geluk spreken dat er nog niemand in gevallen was.
- Futuresong

Onderwerp: Re: Icebreaker vr 4 jan 2019 - 18:15

De koude dagen zouden voor Futuresong geen probleem moeten zijn. Haar vacht groeide dik en vol, en ze was genoeg in beweging om zichzelf warm te houden. Echter struikelde zij en de rest van de clan tegen een ander probleem aan. Voedsel. Niet alleen was het meeste prooi in winterslaap, de rivier was ook aan het bevriezen. Omdat vissen toch iets was waar zij altijd het beste in was, besloot ze alsnog naar de rivier te gaan met de hoop door het ijs heen te kunnen komen.

Onderweg kwam ze de Deputy die haar plaats had ingenomen tegen. Ze had hem lang niet meer gesproken maar toch voelde haar band met hem sterker. Vroeger had ze een ongelofelijke hekel aan hem gehad maar met de tijd is dat gaan vervagen, en op dit moment leek de kater erg afgeleid. "Hallo Panther." Sprak ze, ze had afgelopen tijd veel tijd voor zichzelf genomen om alles te verwerken en tot rust te komen, maar tegenwoordig merkte ze toch contact met anderen te missen.

Onderwerp: Re: Icebreaker vr 4 jan 2019 - 20:02

Er hingen donderwolken boven zijn hoofd, maar dit maakte Futuresong blijkbaar niet uit, aangezien ze hem zonder twijfelen begroette. Kort nam de kater haar in zich op en gaf haar toen een glimlachje. Hij had respect voor haar, iets wat de jongere versie van hem nooit had kunnen zeggen. "Hé Future," bromde hij haar toe, betrapte zichzelf op zijn barse toon en gaf haar een verontschuldigende blik. In tijden als deze, vol zorgen, had hij niet echt controle over zijn stem. Was hij boos, dan klonk hij boos. Punt uit. Helaas, want dat zorgde nog wel is voor misverstanden met Silver of zijn jongere kroost. Hij liet de vissen in zijn bek in de sneeuw zakken. "Hoe hou je het vol," vroeg hij haar, in plaats van de gebruikelijke 'hoe gaat het', want hij durfde te zeggen dat het bij niemand echt helemaal goed ging. Iedereen had last van zulk bars weer.

Onderwerp: Re: Icebreaker za 5 jan 2019 - 0:11

Het feit dat hij afgeleid was was voor haar niet heel raar, er gebeurde heel veel tegelijk in de clan. Natuurlijk was zij van bijna alles op haar hoogte, het ging bij haar zowel automatisch doordat het gewenning was geworden. Soms was het vervelend, ze zou gewoon een ontwetende warrior moeten zijn. Maar ze wist van bijna alles af. De kater bromde, maar ze schrok er niet van op. Zo was zij vaak ook en op dit moment was het ook niet meer dan logisch. Bij de volgende vraag moest ze even slikken. ”Voor zover het vol te houden valt redelijk goed.” Ze liet haar kop even tussen haar schouders vallen omdat ze niet zo goed anders wist te antwoorden. Het leven was vrij... saai. ”Jij?” Vroeg ze met een ietwat sympathiekere stem, proberend de kater nodig enigzins op zijn gemak te stellen.

Onderwerp: Re: Icebreaker zo 6 jan 2019 - 0:13

Hij wiebelde met zijn oortjes op het antwoord van Futuresong. Het was niet zo positief, maar dat kon hij ook niet verwachten van haar in deze barre tijden. Ze vroeg naar zijn situatie en de kater haalde zijn schouders op. "Stressvol, alles is stressvol," bromde hij waarna hij kort richting de sterren keek. "D'r is te weinig eten en iedereen komt naar mij toe om het op te lossen, maar dit ligt ook niet in mijn handen," vervolgde hij met een zucht. "Maar ik snap dat ze iemand de schuld willen geven. Zou ik ook doen als ik nog warrior was."

Onderwerp: Re: Icebreaker zo 6 jan 2019 - 0:34

De kater zijn antwoord was niet meer nor minder dan verwacht, de grootste aanleiding tot haar ophef van de rang was immers de stress. ”Snap ik.” Antwoordde ze dan ook tussendoor, waarna Panther verolgde met het feit dat warriors graag de schuld op hem schoven. ”Inderdaad, ze weten heus wel dat het jouw schuld niet is. Maar als ze zelf geen raad weten omdat sommigen spinnenrag als hersens hebben is het zo makkelijk het op een ander te schuiven.” Ze voelde zich vrij genoeg om dit negatieve uit te spreken. Ze vertrouwde erop dat Panthergrowl wel zou weten dat zij van iedereen stiekem wel hield en nooit iets slechts aan een ander toe zou wensen. Dat veranderde niks aan het feit dat sommige katten het weigerden om te denken. Vooral in moeilijkere tijden.

Onderwerp: Re: Icebreaker ma 7 jan 2019 - 16:54

De kater knikte bedachtzaam op de ander haar woorden. Ze had er natuurlijk zelf ook ervaring mee, ze was ook deputy geweest. Na al dat gedoe met Luvon was ze echter afgestapt (whoop even tussendoor, ik weet niet zeker of ze afgestapt is, ja toch?). Steeds als hij haar zag moest hij terugdenken aan die dag dat hij haar vond, op de rand van de dood, bijna vermoord door de sluwe vader van Butterstar. Het deed hem nog pijn dat de clan zo naïef geweest was om hem te vertrouwen, dat Butterstar zo naïef geweest was. Maar hij kon dat nooit op haar afschuiven natuurlijk. "Denk je er nog wel is aan?" mompelde hij toen vaagjes. "Toen je bijna doodging," verduidelijkte hij.

Onderwerp: Re: Icebreaker ma 7 jan 2019 - 18:13

Er viel een korte stilte voordat de grijsharige weer begon met spreken, en na zijn eerste zin keek ze hem even vragen aan. Waaraan? Oh... Dáár aan. De vraag verbaasde haar lichtjes maar viel niet zwaar, enkel had ze niet verwacht dat hij het zo zou zeggen. "Bijna elke dag." Ze glimlachte even kort voordat ze weer verder sprak. "Maar niet negatief. Het is meer zo dat ik nu ik veel tijd gehad heb om te denken, een veel vrijheid heb, ik alles een beetje saai ben gaan vinden. Elke dag is dezelfde routine. Denken aan mijn bijna dood-ervaring helpt me soort van meer zin te hebben in het leven?" Ze haalde even haar schouders op. "Begrijp me niet verkeerd, afstappen van mijn rang zal nooit iets zijn waar ik spijt van heb. Maar ik verveel me." Ze grinnikte kort omdat het zo verwend klonk allemaal. "Ik ben je nog wel dankbaar hoor." Vervolgde ze snel, zonder hem hadden haar kittens opgegroeid zonder moeder.

- Je antwoord : D

Onderwerp: Re: Icebreaker