We are burning

Had ze niet door dat Burnetpaw het moeilijk had? Natuurlijk had ze het door, maar als ze ook voor de Clan moest zorgen, zichzelf niet moest vergeten en de andere jonge katten aandacht moest geven; kwam ze nauwelijks toe aan de jongere kattin. De lichtkleurige Apprentice had al de leeftijd bereikt waarop ze Warrior kon worden, echter was ze nog niet klaar om die verantwoordelijkheid aan te kunnen, nog niet. Zoals elke andere jonge kat moest ze zich bewijzen voordat ze de naam zou krijgen die ze de rest van haar leven zou dragen. Haar blauwe ogen gleden met een zuchtje langs het dorre landschap. Wat dat betreft was Windclan niet bepaald interessant, immers was er weinig dat de aandacht trok rond Leafbare, ze hadden geen bomen of struiken die opvielen. Weinig bloemen of andere planten die nog bloeiden, en zagen enkel vossenlengtes van gras. Toch was het thuis, haar plek waar ze tot rust kon komen als de anderen haar niet gek maakten. Voorzichtig benaderde ze de vaak pittige en geïrriteerde kattin; hoewel ze niet kon ontkennen dat Burnetpaw ook wel behoorlijk slim kon zijn. "Burnetpaw," Sprak ze kalm en warm, ondanks dat ze moeite met het gedrag van haar dochter had, bleef het haar dochter.

Haar dochter, ondanks het feit dat ze geen bloed deelden, was Burnetpaw toch echt wel haar kleine meisje. Kleine meisjes, werden groot en sterk; of in Burnetpaw's geval erg slim. Wellicht te slim, waardoor ze zichzelf en anderen voor de poten liep. Ze hoopte dan ook dat met tijd, de ander er mee om leerde gaan en haar verleden leerde accepteren, zodat ze verder kon met haar leven en van het zware maar toch mooie leven kon genieten. Bij het horen van haar stem, richtte de ander haar kop verrast even op. Een lichte glinstering was te zien in haar blauwe ogen, niet van opwinding of geluk; maar toch was het goed te zien dat haar blik niet dof was. "Oceanstar," Klonk er, met een lichte respect in het woord. Kort vernauwde de ander haar ogen waardoor ze haar dochter vragend aan keek waarna ze haar staart tegen het gespannen lichaam van de ander aan tikte. "Ik ben trots op de kat die je bent geworden, mijn dochter." Murmelde ze, wetende dat de ander haar dolgraag wilde helpen maar het gewoon niet altijd kon. Ze kwam er wel, als ze de tijd nam en vrede had met haar eigen doen en laten.

Burnetpaw leek zoals gewoonlijk gespannen te zijn. Nam ze het haar geadopteerde dochter kwalijk, nee. Immers had de flamepoint alle redenen om zich zo te gedragen, gezien haar ervaringen. Immers was de reis niet makkelijk geweest voor alle katten en al helemaal niet voor onschuldige kittens waarvan het leven op de kop werd gezet terwijl ze dingen zagen gebeuren die ze nooit hadden moeten zien gebeuren. Even keek de jongere kattin op naar haar, waarna ze slikte. Het was duidelijk dat ze niet wist wat ze tegen haar moeder en Leader moest zeggen. "Bedankt." Klonk er kort maar krachtig waardoor ze met een warme glimlach knikte en haar dochter met zich mee wenkte. "Zin om te jagen, wellicht dat we nog een haas kunnen pakken." Mauwde ze vrolijk terwijl ze de ander nieuwsgierig aan keek. Wellicht was het goed om wat tijd met de ander door te brengen.

Burnetpaw leek het af en toe nog moeilijk te vinden zich helemaal vrij te voelen in de clan. Windclan was er een van vrijheid, zolang de Warrior Code werd nageleefd en er geen ervaren ontstonden die haar te boven gingen. Er was veel veranderd, er waren dingen gebeurd die ze geen kat had toegewenst, zeker niet op de prille leeftijd die haar flamepoint dochter had gehad. Echter kon ze er weinig aan veranderen en elke keer enkel haar beste pootje voorzetten, en haar Clan beschermen. Zover dat kon want daarvoor had ze een goede band met haar Clangenoten nodig. Ze wist niet alles, maar voldoende om de grenzen veilig te houden en prooi binnen te halen terwijl het leafbare was. "Een haas... Ik heb zelf alleen nog maar konijnen weten te vangen," Antwoordde de kattin lichtelijk beschaamd waardoor ze met een klein glimlachje haar dochter aan keek. "Het duurde Moons voordat ik er een te pakken had, en elke prooi is een goede vangst." Mauwde ze bemoedigend waarna ze kort met haar staart zwiepte en de pas er in zette. Eens zien hoe goed de conditie van haar dochter was.

Haar dochter probeerde zich altijd te bewijzen. Dat hoefde niet eens; ze was al goed genoeg met wat ze was. Ondanks het feit dat ze af en toe lastig kon zijn voor de jonge kattin. Langzaam keek de flamepoint naar haar, alsof ze het niet kon geloven. Oceanstar was echt niet de eerste geweest die een haas ving, waarschijnlijk een keer met haar mentor of tijdens een Patrol. Alleen zou dat nooit lukken. Rustig volgde Burnetpaw haar voordat haar dochter weer sprak. "He... Mam..." mompelde ze zachtjes waarna ze even haar kop liet zakken. "Wat als ik... Geen echte windclanner ben?" klonk er zacht en twijfelachtig. Heel even fronste de kattin voordat ze haar aan keek. "Windclan is niet alleen bloed, familie is niet alleen bloed. Het is het hart. Jij hebt het hart van een Windclanner, dus in mijn ogen ben je er een." Sprak ze rustig en zelfverzekerd. "Het moment dat ik je vond met de geur van Windclan in je vacht, samen met Cootsnarl. Gaf jij mij hoop." Mauwde ze stilletjes.

Het was lastig om een trouwe kat te hebben die niet zeker was over haar afkomst. Die het wellicht nooit zou weten, al wist Oceanstar een ding zeker. Burnetpaw was een Windclanner, zelfs als ze maar een Halfclanner was. Vele Halfclanners zouden wellicht zelfs trouwer aan de Clan zijn omdat ze geboren waren uit een relatie die verboden was. Waardoor ze zich wilden bewijzen en de daden van hun ouders ongedaan probeerden te maken. De blauwe ogen van haar dochter zochten die van haar terwijl ze over het moment sprak dat ze de jonge flamepoint gevonden had. Even leken de oortjes op te lichtten, waarna ze slikte. Het was duidelijk dat ze dit niet verwacht had te horen van de kattin die haar moeder was geworden. "Ik rook naar Windclan...?" Sprak de jonge kattin zachtjes terwijl haar ogen groter werden. Hoop was er in te lezen, het was duidelijk dat dit belangrijk was voor de ander. Ergens snapte ze het wel, ze zou het ook lastig hebben gevonden als ze niet bleek te zijn wie ze altijd dacht te zijn. Als haar thuis niet oorspronkelijk haar thuis was geweest. "Onmiskenbaar," Sprak ze enkel, een woord die veel betekende. Zonder twijfel. "Ik mis Cootsnarl..." Mompelde haar dochter zachtjes, het was immers een feit dat de kater voor Burnetpaw had gezorgd alsof het zijn eigen dochter was. Ook al waren Oceanstar en hij niet veel meer dan kennissen geweest. "Iedereen mist hem, het was een goede Warrior." Mauwde ze zacht terwijl ze haar blik op haar poten wierp. Ze had Amberstorm er met een lichte straf vanaf laten gaan, al had het ook kunnen veranderen in een verbanning. Zeker omdat moord op een Clangenoot niet als iets lichts gezien werd. Echter was ze zwanger geweest en had ze dan ook kittens gestraft die dit niet verdienden.