A mother's love

De rand tussen slapen en wakker zijn was een wonderlijke wereld. Je had vage ideeën over wat er om je heen gebeurde maar gedachtes konden een hele andere weg gaan. Ze lag lekker warm, tegen haar moeder aan in het nest. In haar hoofd was ze echter van alles aan het ontdekken. Haar kleine pootjes maakte soms een korte, schokkende beweging. Het subtiele geluid van pootstappen die de den binnen kwamen gecombineerd met een beweging van haar moeder zorgde er voor dat ze iets verder uit haar droom werd getrokken. Stormkit piepte zacht uit verwarring, wat gebeurde er? Een paar seconde later drong het besef pas echt door dat er iets gebeurde. Iets, maar aangezien haar oogjes nog dicht waren, wist ze niet wat. Een tweede, gefrustreerd piepje verliet haar bekje waarna ze zich rechtop draaide. Allemaal in de hoop dat er iets zou gebeuren.

De kleine kitten lag heerlijk tegen haar moeder aangenesteld. Ze vond het wel goed zo, alles was prima nu. Alleen wou ze graag dingen zien! Wat gebeurde er om haar heen? Dat wou ze weten. Het was ook daarom dat de kleine kitten besloot dat het tijd voor avontuur was. In hoeverre ze wist dat ze kon bewegen spartelde ze richting de voorpoten van Firedance. Ze had zelf geen idee weer ze heen ging, maar dat maakte haar niet uit. Wild piepend en spartelend bewoog de kit. En toen ineens gebeurde het, ze was moe. Haar kleine beetje energie was opgeraakt en nu was het tijd om te dutten. Ze had geen idee waar ze lag, maar ze wist ondertussen dat als het niet goed was dat haar moeder haar wel weer recht zou leggen.

Het was lekker warm zo, tegen mams aan. Het wit/grijze katertje draaide zich nog een keertje heerlijk om en liet een kleine miauwtje horen om aan te geven dat hij voldaan was. Zijn oogjes zaten nog dicht, zijn oortjes zaten nog dicht. Eigenlijk kon het kleien ventje helemaal niets. Maar dat betekende niet dat hij niet kon dromen. En dromen deed hij, over de wereld die hij nog niet kende. Over een wereld waarvan hij geen idee had hoe die eruit zou zien. Misschien was de lucht wel oranje, misschien was de grond wel paars, hij zou het niet weten. Pas zodra zijn oogjes open zouden gaan. Maar voor nu sliep het katertje lekker door.
Tenminste, dat was het plan. Maar het zag er naar uit dat zijn twee zusjes daar anders over dachten. Hij kreeg een lading gepiep over zich heen wat hem uit zijn droom haalde. Het katertje was op zijn rug gedraaid in zijn slaap en spartelde eventjes met zijn pootjes, geen houvast vindend om zich overeind te krijgen. Uhm.. Oops? Mama, help!

Een ruwe, warme tong trok over haar kleine rugje. Het was een soort mute knop voor haar, het gepiep stopte meteen. Want hey, ze kreeg aandacht en dat was precies wat ze wilde hebben. Ze was helemaal tevreden met de aandacht die ze kreeg, tot het stopte. Even wachtte ze af, het lijf waar ze tegen aan lag bewoog nog steeds maar de warmte over haar rugje was gestopt. Stormkit was nog te jong om door te hebben dat ze niet de enige in de wereld was die aandacht verdiende. Ze wist überhaupt niet eens dat ze een broertje en zusje had, dat waren voor nu nog kleine, gekke, bewegende dingen. Protesterend begon de kitten te piepen omdat ze geen aandacht meer kreeg. Ze wilde aandacht en zou piepen tot ze die zou krijgen. Of tot ze zo moe zou worden dat ze in slaap viel natuurlijk.