No clue

Met een kikker in haar bek kwam Storm het kamp binnen. Ze had nog niet gegeten, maar wist dat ze de prooi op de stapel moest leggen als ze niet op haar kop wilde krijgen. Met een zuchtje deed ze dit dan ook, al zag ze Acorndust nergens om de warriors in de gaten te houden. Maar ze kon nu de prooi niet weer oppakken zonder dat anderen het doorhadden dus ging ze maar gewoon richting de warrior den, om daar even op te laden voordat ze weer zou gaan jagen zo. Door de kou gebruikte haar lichaam meer energie dan normaal. Nu had ze nog geluk dat ze een redelijk lange vacht had, ze kon zich niet voorstellen hoe het was als die superdun was geweest, bah. Met een zuchtje sloot ze haar ogen, en viel bijna in slaap, totdat ze plots wakker werd van iets. Een paar keer knipperde ze. Wat was er gebeurd?
- & Bloodpaw

Bloodpaw was na een geslaagde training zijn nest ingedoken. Al snel was hij in slaap gesukkeld en kwam hij terecht in een droom. Trappelend met zijn poten in zijn mosbedje begon de beelden te vormen voor zijn gesloten oogleden. Een kat vormde zich in de duisternis en sprong op hem af. Uitgeklapte klauwen en een moordlustige blik in zijn enge ogen. Een brul ontsnapte uit de bek van de kat en angstig stond hijzelf vastgenageld aan de grond. Zijn hart klopte in zijn keel en toen de kat boven op hem sprong.. schrok hij wakker. Happend naar adem stond hij rechtovereind in zijn bed. Zijn dikke pels opgezet. De tranen begon zachtjes in zijn ogen te prikken en met trillende zucht stapte hij de Apprentice den uit. Zijn blik gleed door het kamp heen dat in donker verhuld was. Hij had al een tijdje geslapen. Nog enkele katten waren op. Met zijn staart tussen zijn benen sloop hij de Warriors den in. Het was zo donker dat hij niet merkte dat hij perongeluk zachtjes tegen iemand aanbotste. Hij was opzoek naar zijn ouders, maar deze waren er niet. Hun geur was oud. Ze waren vast op op de avondpatrouille. Bloodpaw keek naar de warrior die hij per ongeluk wakker gemaakt had. “Ow sorry..I-ik..-“ Hij stopte met praten want het gesnik nam zijn lichaam over. Starclan hij leek wel op een kitten..

Met samengeknepen ogen keek ze om zich heen. Ze was moe en had dalijk nog wel meer te doen en had deze rusttijd goed nodig. Als iemand het grappig had gevonden om haar expres wakker te maken zonder reden zou ze hen is goed uitschelden. Haar bruine blik viel toen echter op een apprentice, jong, ze herkende hem wel als Bloodpaw. Was hij de dader? Ze opende haar bek om hem venijnig toe te spreken, maar hield zich nog net op tijd in toen ze opeens een snik hoorde, en een gesmoord excuus. Haar blik verzachtte wat. Ze was nog steeds geïrriteerd, ze was moe en wilde slapen, maar het was vast per ongeluk gegaan. "Hey, wat is er?" vroeg ze dan ook maar, niet goed wetend wat ze met een huilende apprentice moest. Ze kwam overeind en duwde haar vacht dan toch maar wat troostend tegen hem aan. Ssh, stop met huilen, voordat je nog meer warriors wakker maakt..

Traantjes hadden zijn kopper met groen kleurige oogjes gevuld. De nachtmerrie speelde nog steeds door in zijn kop en met een heivering ging hij zitten. Zijn pluizige staart sloeg hij beschermend om zichzelf heen, maar ook zodat de gevlekte warrior die hij per ongeluk gewekt had hem niet kon zien trillen. "Hey, wat is er?" De dikke vacht van Stormflare drukte troostend in de zijnen waarop hij zachtjes slikte. De brok in zijn keel daardoor proberend weg te krijgen voor hij zijn mond weer opende. "Ik zocht.. n-naar mama en papa" Legde hij uit met een pruillipje. "Ik h-had een n-..nachtmerrie." Een hele nare. Eentje die hem een weer een rilling over de rug gaf om hij er enkel al aan dacht.

Het kleine katertje begon te vertellen dat hij naar zijn papa en mama op zoek was en dat hij een nachtmerrie had gehad. Met een zuchtje keek Storm wat verloren naar de uitgang. Ze wist wel dat Blood's ouders op patrouille waren gegaan dus daar zou die nu niet bij terecht kunnen. Wat ongemakkelijk gaf ze hem een lik over zijn oren. "Die nachtmerrie was niet echt, daar hoef je je geen zorgen over te maken," miauwde ze resoluut. Ja, dat was in ieder geval waar. Nachtmerries hadden nooit een echte betekenis, tenzij je medicine cat was en dat was kleine Bloodpaw hier niet dus daar hoefde hij zich helemaal geen zorgen om te maken. "Kan je weer slapen denk je?" Want zij wel, en zij was moe, en zij wilde wel slapen.

Het was niet echt zei ze. Bloodpaw schudde zijn kop. Het was wel echt, of nouja beter gezegd: Het was wel echt gebeurd en nu kwam de gebeurtenis weer terug in zijn kop als een nachtmerrie. Huiverend probeerde hij het beeld van zijn oogvlies te krijgen. Hij zal nooit vergeten dat er ooit een Windclanner was die poging tot moord gedaan had op hem en daarna ook nog eens op Acefray. ''Kan je weer slapen denk je?" De jonge apprentice keek op. De traantjes veegde hij snel weer weg van zijn wangen. "Nee- Ja, denk het.- ikweethetniet." Hij stond op met zijn dikke staart tussen zijn poten slepend. "Het spijt me voor het wekken.." Bood hij nogmaals zijn excuses aan aan de gevlekte warrior. Hij zal wel een eindje wandelen ofzo, want slapen? Dat ging niet meer gebeuren, niet met nog steeds deze angst in zijn hart geperst.

Het kleine katertje wist niet goed of 'tie nou wel of niet kon slapen en met een zuchtje keek Storm hem aan. Het was niet alsof ze hem kon wegsturen zo in zijn eentje als hij blijkbaar zo met zijn nachtmerrie zat. Met grote ogen keek ze toen hij zich verontschuldigde en zich bijna omdraaide. Snel zette ze haar pootje voor hem neer. "Je hoeft niet weg, als je niet durft," miauwde ze. Ze had medelijden met hem. Kort scande ze even de den door, of er niet nog een vrij nest was ergens in haar buurt, maar alles leek vol in haar directe omgeving. En ze ging hem al helemaal niet in zijn eentje in deze onbekende den laten slapen. Dus schoof ze een stukje op en wees ze met haar staart op het lege plekje dat in haar nest ontstond. Ze waren allebei niet zo groot, dus het moest passen.. Hoopte ze. "Je kan wel bij mij slapen," miauwde ze met een klein glimlachje. Hopelijk vond hij dat niet raar of zo.

De tom voelde zich schuldig dat hij de warrior gewekt had voor iets stoms zoals een nachtmerrie. De ander leek moe, wat was logisch was. Stormflare had vast en zeker veel taken op haar schouder gehad met deze weersomstandigheden. Nu er een laag sneeuw op de grond lag was jagen moeilijker, iedereen werd twee keer zo veel uitgestuurd op patrouilles dan normaal. Ze verdiende haar welverdiende slaap dus Bloodpaw was omgedraaid om weer terug te lopen naar zijn nest toen de gevlekte she-cat zijn weg blokkeerde. Verbaasd keek hij even op, recht in haar ogen. Hij hoefde niet weg als hij niet durfde.. sprak de gevlekte warrior. De jonge apprentice keek naar zijn poten. Waarom was hij z’n watje..? Ugh. De tom sloeg zichzelf mentaal voor zijn kop. Hij was verdomme geen kleuter meer. "Je kan wel bij mij slapen," Bood Stormflare aan met een glimlachje waarop Bloodpaw nogmaals verbaasd keek. Meende ze dat? Was dat niet raar? Hij was een apprentice, geen kitten meer. Maar toch.. de aanbood was erg verleidelijk. Hij mist het om tegen iemand aangedrukt te liggen wanneer hij in slaap sukkelde maar sinds de eerste dag als leerling had hij die mogelijkheid niet meer. De maine coon tortie aarzelde, niet omdat hij het niet wou maar omdat hij niet straks uitgelachen wou worden door de andere apprentices. Toch knikte hij. “V-vind je dat niet erg dan..?” Vroeg hij nog even voor de zekerheid. Zijn kopper met groen gekleurde ogen op haar nest gericht.

De kleine apprentice deed er een tijd over om over haar voorstel na te denken en wat ongemakkelijk trok Storm met haar neusje. Wat als die dit dalijk aan alle apprentices ging vertellen en ze haar achter haar rug om gingen uitlachen.. Dat kon haar credibility als warrior echt niet hebben; ze was al bang voor Wolfpaw, laat staan dit er nog bij. Maar toen knikte het katertje en vroeg haar of ze het toch echt niet erg vond. Ze schudde haar kop. "Nee hoor, kom er maar bij," drukte ze hem op het hart. Ergens vond ze het ook wel heel erg schattig. Ze verlegde haar staart iets zodat het jonkie hopelijk alle ruimte had.

Stormflare drukte op zijn hart dat ze het niet erg vond om dat hij bij haar zou te komen slapen en dankbaar gaf hij haar een glimlachje. Voorzichtig liep hij dan ook naar haar nest die waarschijnlijk wel groot genoeg was voor hen beide maar toen hij eenmaal daar in de mos nest opgekruld lag merkte je pas hoe lomp groot hij wel niet was voor zijn leeftijd. Een big zwart met rood gevlekte chonk. Bloodpaw probeerde zich zo klein mogelijk te maken in een balletje maar zelfs dan kon hij niet ver-komen dat hij tegen de warrior aangeplakt zou liggen, met een vragende blik keek hij dan ook naar de she-cat. Wist ze het zeker? Nu kon hij namelijk nog weg..

Oké, misschien had ze in het donker zijn grootte wat onderschat. Maar Storm zou nu niet terugkrabbelen op haar woorden, hij lag er nu toch al. Ze probeerde nog wat op te schuiven, zodat haar fluff wat uit het nest hing maar dat maakte niet uit. Het katertje begon zich wat op te krullen en instinctief ging Stormflare zo liggen dat hij tegen haar buik aan kon leggen, en ze wat beschermend over hem heen lag. Ze verbaasde zich er zelf wat over, maar vond het ook wel gezellig zo, dus ging ze maar niet anders liggen. Ze legde haar staart over zijn lichaam heen en sloot toen haar ogen.
CH O N K Y BO I

Bloodpaw probeerde zich echt zo klein mogelijk te maken want hij wou niet de vervelende kat zijn die alle plek in pikte, maar zijn grote bouw werkte niet mee. Hij vond zichzelf niet enorm groot maar toch bewees zo nu (zoals nu) en dan dat hij eigenlijk best stevig gebouwd was. Stormflare vond het kennelijk niet al te erg en propte zich er gewoon bij. Een klein glimlachje sierde zijn snuit. De warrior lag om hem heen als een soort grote lepel, als een moeder die haar kittens warm hield. Hij bedankte haar dan ook met een zachte snor en duwde zijn kopje tussen zijn poten en haar borstvacht in zodat hij zich beschermd voelde. Stormflare legde ook nog haar staart over hem heen en nu voelde hij de slaap weer opkomen in zijn lijf. Met vermoeide knipperende ogen geeuwde hij en ging slapen. Hopelijk zou Stormflare hem beschermen tegen de nachtmerries..