Nunchi

Bloodpaw was net klaar met het verzorgen van zijn vacht. Het was een rommel geweest en had hierdoor op zijn kop kregen van zijn ouders. Het waren strikte warriors, zelf hoe je vacht er uit zag was belangrijk voor hun. Hij moest aan de buitenwereld tonen hoe ‘goed’ hij was. Hoe ‘knap’ hij wel niet is, zodat hij indruk kon maken op de vrouwen waardoor hij later een mooie poes als partner kon nemen en zijn stamboom kon voorzetten. Wat hij en zijn familie enkel nog niet wisten was dat Bloodpaw niet vruchtbaar was maar dat was iets wat later ontdekt zou worden. De tom makte zich niet druk om de toekomst, het lot zou wel bepalen hoe zijn leven zou worden. Nu leefde hij zoals hij dat wou. De maine coon tortie stond op. Zijn dikke pels kort uitschuddend voor hij met een rustig tempo het kamp uit liep. Hij zou maar eens gaan jagen. De tom liep dus door, zijn oren gespitst en zijn neus wiebelend om de verschillende geuren in de lucht op te nemen. Hij rook van alles maar geen prooi. Een beetje teleurgesteld zuchtte hij. Jagen was sowieso al lastig voor de tom en hij wou graag oefenen maar dat ging moeilijk wanneer er überhaupt niks te vinden was. Bloodpaw liep maar door. De geur van zijn vriend in zijn neus binnendringend toen hij wat dieper het dennenbos in wandelende. Hij hoorde stemmen in de verte. Wat Whitepaw op patrouille? De zwart met rood bevlekte Apprentice luisterde beter maar herkende geen stemmen van de Warriors in zijn clan. Het waren meerdere leerlingen. Misschien een gezamenlijke training? De tom liep er op af. Als dat zo was dan wou hij zich graag aansluiten, dan was hij toch nog nuttig voor vandaag. Enkel toen Bloodpaw bij het groepje leerlingen aankwam zag het er uit op alles behalve een leuke gezamenlijke training. De grote Apprentice drukte kwaad zijn pluizige oren in zijn nek en sprong met dik opgezette staart naast Whitepaw. Met een beuk stootte hij een andere tom aan met zijn schouder waardoor deze met zijn neus in de koude sneeuw flikkerde. De andere katten trokken aan de witte vacht van zijn vriend en scholden hem uit maar nu hij er tussen insprong deinsde ze achteruit. Woede vulde zijn lichaam. Hoe durfde ze zijn vriend zo te pesten! Bloodpaw gromde en drukte zich beschermend tegen zijn veel kleinere maatje aan. Sowieso was hij al best groot voor zijn leeftijd maar nu met een stuk kleinere kat naast hem leek hij nog groter. “Stoppen!” Sprak hij boos. Zijn ogen samen geknepen. “Anders dauw ik een hoop planten in jullie strot zodat jullie stikken!” Mauwde hij. Hij had goed opgelet bij ‘med or dead’ en wist nu van sommige verschillende kruiden’s af en oh hij zou zijn kennis over de planten tegen de pestkoppen gebruiken als dat moest. Ook al waren het maar nutteloze blaadjes. Het zou hun wel afschrikken.